ریویو رو فردا آپدیت میکنم
        

          «این کتاب مثل تراژدی‌های یونان باستان است، اما در قلب سرزمین میانه.📜
 داستان تورین تورامبار، پسری که تقدیر و تاریکی تا انتها دنبالش می‌کنند، تلخ، زیبا و فراموش‌نشدنی است.🪷
 تالکین در این اثر، اوج تراژدی و قهرمانی را در هم آمیخته.
 اگر دنبال داستانی هستی که احساست را جریحه‌دار کند و با قهرمانی درگیرت کند که هم شکست می‌خورد و هم ایستادگی می‌کند، فرزندان هورین شاهکار تلخی است که تو را تکان می‌دهد.»
        

          هورین پسر گالدور از خاندان هادور، سومین خاندان انسان‌های فانی در جهان تالکین است. این خاندان‌ها از یاوران الف‌ها بودند در جنگ علیه مورگوت. در نبرد «اشک‌های بی‌شمار» هورین فرماندهی اداین را عهده‌دار بود و پس از شکست به اسارت مورگوت در آمد. مورگوت او را نمی‌کشد و خاندان او را نفرین می‌کند و هورین مجبور می‌شود از چشم مورگوت سرگذشت شوم خاندان نفرین شده‌ی خود را ببیند. هورین یک پسر به نام تورین و دو دختر داشت که سرنوشت آنها در این کتاب اومده با محوریت تورین. به نظرم این کتاب متفاوت‌ترین کتاب تالکین از نظر پایان هست، یک تراژدی عالی.ه
گالدور پسر دیگری هم داشت به نام هور، و هور پسری به نام تور، که در قسمت دیگری از کتاب داستان تور و راه یافتن اون به سرزمین پنهانی گوندولین رو می‌خونیم.ه
این کتاب آخرین کتاب از جهان تالکین بود که در دسترس من بود و باید با این جهان هیجان انگیز خداحافظی کنم...ه
        

          به میانه سیلماریلیون که رسیدم، فصل تورین رو نخوندم. تو این کتاب، خیلی مشروح تر، تراژدی تورین شرح داده شده بود.
و واقعا پرکشش و غمبار بود...
        

          به نظرم به اندازه نسخه های اصلی جذابیت کافی نداشت. شخصیت تورین به شدت ناپخته و به قول معروف تو مخ برو بود. رفتارهاش غیر عقلانی و اتفاقات بیشتر جوری بودن که انگار برای درجه سنی نوجوان مناسب بود. لحن داستان هم با نسخه های اصلی فرق زیادی داشت. حتی دیالوگ ها هم سطحی بودن. علت این امر هم ظاهرا این بوده که فرزندان هورین داستانی بوده که توسط تالکین به صورت چرک نویس نوشته شده ولی هیچ وقت کاملش نکرده بعدها این دست نوشته های ناقص توسط پسرش جمع آوری و تبدیل به کتاب میشه. به نظرم اگر خود تالکین عمر بیشتری میکرد قطعا تغییرات زیادی توی داستان به وجود می آورد.