کاش روزمرگی و درگیری های زندگی مارو از ادمای مهم زندگیمون غافل نکنه
        

          مامان گم شده .
مامان ها همیشه باید باشن ، نباید مریض بشن و هیچ وقت نباید بمیرن . مامان فقط مامان نیست ، یه دنیاست .
هیچ وقت به مامان از چشمای خود مامان نگاه نکرده بودم .
مامان خودش مامان داره ، مامان یه روزی دختربچه بوده ، مامان آرزوها داشته یا اصلا مامان آشپزی کردن رو دوست داره ؟ دلش میخواد همیشه توی آشپزخونه باشه ؟ تمیزکاری کنه و حواسش به همه چیز باشه ؟
مامان مثل یه جور خواهشه
این کتاب درمورد گم شدن مامان توی کوچه و خیابون نیست  ، بلکه از گم شدن مامان ها توی ذهن و روزمرگی ها حرف میزنه ، چون مامان همیشه هست پس فراموشش  میکنیم 
فکر کنم از این به بعد یا یه بغض توی گلو مامانم رو صدا کنم چون مامانم به خاطر من زندگیش رو عوض کرد.
در حقیقت زندگی همه مادر ها عوض شد وقتی مامان شدن 
        

          داستانی ساده و غم انگیز بود ولی معنای عمیقی داشت. بعد این داستان به وجود مادر در خانه و کار های زیادی که از روی عشق انجام میده میشه پی برد 🥺❤️
        

          اونقدر قلب و روحم با داستان گره خورد که توضیح زیادی براش ندارم...
شاید یک روز یادداشت خیلی مفصل تری براش بنویسم،اما الان فقط می‌تونم بگم که:
منقلبم!
خوشحالم که از میون داستان های مختلفی که در جهان وجود داره،گذر من و این داستان بهم خورد.
        

          آیا واقعا ما اعضای خانواده مون که سال هاست باهاشون زندگی می‌کنیم  رو میشناسیم؟ میدونیم وقتی مامان بیرونه دوست داره کجاها بره؟ 
داستان  درمورد خانواده ای هست که مادرشون رو گم میکنن. آیا واقعا مامان خودشون رو میشناختن ؟ میدونن کجا ها دوست داره بره؟
        

          یک داستان انسانی و قابل لمس؛ داستان در مورد مادری هست که در متروی سئول گم میشه، حالا همسر و فرزندانش به دنبالش هستن و در حین این جستجو از گذشته می‌گن. در هر فصل هم راوی تغییر می‌کنه و هم زاویه‌ی دیدش  (اول شخص، دوم شخص و سوم شخص داره). 
به جرئت یکی از بهترین کتاب‌های کره‌ای هست که تا حالا خوندم. گرچه غم‌انگیزه و چندباری اشکم رو درآورد، اما از خوندنش خیلی لذت بردم. فقط یک کم روند داستان کنده که ممکنه برای بعضی‌ها خوندنش رو سخت کنه، اما من مشکلی با این قضیه نداشتم. 
ترجمه‌ی دانش‌آفرین عالی و ترجمه‌ی مهراندیش بده، خیلی بد. من نسخه‌ی چاپی دانش‌آفرین رو داشتم و وقت‌هایی که بهش دسترسی نداشتم، ترجمه‌ی مهراندیش رو از فیدی‌پلاس خوندم که به درد نمی‌خورد. نهایتا ترجمه‌ی انگلیسی رو از آرشیو آنا گرفتم و با اون ادامه دادم. 
        

          حس و حالی که این کتاب داره باعث میشه مدام به زندگی خودت نگاه کنی و فکر کنی چه چیزی تو زندگی من هست که ممکنه بعد از دست دادنش انقدر احساس سردرگمی و گیجی داشته باشم؟
عزیزانی که تو زندگی داری و اغلب اوقات به خاطر عادتی که تو زندگی داری و بهشون بی توجهی ممکنه در یک لحظه به بزرگ ترین حسرتت تبدیل بشن.
سبک کتاب طوری بود که احساس میکنی با تک تک موقعیت هاش آشنایی و شاید حتی یکی دو بار تو زندگی باهاش رو به رو شدی.
نقش اصلی داستان که شامل مادر خانواده میشه با احساس قوی مادرانه حجم بیشتر مسئولیت های زندگی رو به عهده میگیره.
شاید بشه گفت از وقتی که با همسرش ازدواج میکنه خودش رو فراموش میکنه و حتی برای همسرش هم مادری میکنه تا زمانی که کم کم چیزی از خودش باقی نمیمونه و این داستان رو بیشتر احساسی میکنه چون موضوعیه که تو جامعه ما خیلی دیده میشه.
این داستان هم غمگین بود هم واقعی بود و هم میشد ازش گاهی اوقات درس گرفت.
چون از جهات مختلف و از دیدگاه های مختلف داستان توضیح داده میشه پس میشه از جهات مختلفی هم بهش نگاه کرد و برسیش کرد چون کاملا با داستان زندگی افراد و حسرت هاشون سر و کار داره.
در کل ‌کتاب دوست داشتنی بود و در آخر ممنون از نشر دانش آفرین که به این قشنگی ترجمه این کتاب خوب رو انجام داد.
        

          من فقططط از روی عنوان جلد این کتاب رو برداشتم و هدیه روز مادر به مامانم بود.
 بنظرم توصیه مناسبی به اطرافیان یک "مامان" هست برای اینکه مراقب مامان باشن. و توصیه مناسب تری به خود "مامان" که مراقب خودش باشه، حتی اگر کسی حواسش نیست...