نویسنده در این کتاب می گوید عشق احساسی نیست که هرکس، صرف نظر از مرحلة بلوغ خود، بتواند به آسانی آن را به دست آورد. او تأکید می کند تمام کوشش های فرد برای عشق ورزیدن محکوم به شکست است، مگرآنکه خود او با جد تمام برای تکامل تمامی شخصیت خویش بکوشد، تا آنجا که به جهان بینی سازنده ای دست یابد. وی عقیده دارد اگر آدمی همسایه اش را دوست نداشته باشد و از فروتنی واقعی، شهامت، ایمان و انضباط بی بهره باشد، از عشق فردی خرسند نخواهد شد.