این کتاب چندین سالی بود که توسط ملیسای ۱۴ ساله کنار گذاشته و در گوشهٔ کتابخانه فراموش شده بود اما اخیراً طی یک صحبت شوخ طبعانه این کتاب را به عزیزی امانت دادم چون حس کردم به خواندن آن نیاز دارد زیرا در محیطی‌ست که برایش غریبه است و یک راهنما برای زنده‌ماندن می‌تواند کمی به کار او بیاید.
این کتاب خیلی عمیق تر یک رمان نوجوان است؛ حداقل برای من و دوست روز های گذار بنده.
این کتاب در مورد خود زندگی‌ست، در مورد سازگاری با فضاها و مکان هایی که خیلی وقت ها به ناچار در آنجا قرار گرفته ایم.
به ما نشان می‌دهد در عین کودکانه بودن چقدر همهٔ مراحل زندگی انسان به هم شبیه هستند و چقدر همه چیز را با عینک بدبینی نگاه می‌کنیم.
اگر عزیزی دارید در هر سن و سالی که نیاز به کمی راهنما دارد این کتاب را به او هدیه بدهید و بگویید با چشم باز آن را بخواند چون درس هایی دارد که بزرگسالان کل زندگی خود را برای یادگیری آن درس ها فدا می‌کنند.
        

          دوستش داشتم. از اونجایی که هر چیزی توی داستان بیاری، علتی داره... فکر کنم از اواسط داستان بود که حدس زدم پالی رفته دولین شایر. زیادی در مورد یونان باستر ورا...، صحبت شد🥱
        

          کِیتلین برین که شش‌سال در یک مدرسه درس خوانده بود، حالا با تغییر شغل مادرش و نقل‌مکان به میچل ورمانت (جایی درست وسط ناکجاآباد)، باید به مدرسه‌ای برود که ساختمانش به هرچیزی شبیه است، به‌جز مدرسه. غیر از این، او باید در کلاسی درس بخواند که دانش‌آموزهایش از مهدکودک تا ششم دبستان را با هم گذرانده‌اند و ناگهان در روز اول کلاس هفتم می‌فهمند که هیچ خبری از محبوب‌ترین هم‌کلاسی‌شان، پالی فینک نیست. پس بچه‌ها تصمیم می‌گیرند جانشین مناسبی برای پالی فینکِ افسانه‌ای انتخاب کنند...
        

          یک کتاب ِ یک روزه.
عااااالی نبود، مثل همون "شاید عروس دریایی" یک کتاب متوسط نوجوانانه بود.
        

          کتابی که واقعا نفهمیدمش😅
فکر می کنم که بی دلیل بلند بود...
        

          اول از همه باید گفت کتاب پالی فینک بزرگ ،کتابی نیست که همه عاشقش بشن .اگه از کتاب خوشتون بیاد(ابتدای کتاب)تا آخر با لذت پیش میرید و اگرنه به زور تحمل میکنید .خود من جز دسته ی کسایی ام که از کتاب خوششون اومده!
داستانش واقعا جالب بود و ایده ی باحالی داشت .یکی از نکات باحالش این بود شخصیت کیتلین که شخصیت اصلی و راوی داستان بود، از اون بچه های مظلوم درونگرای دبیرستانی نبود، در عوض در مدرسه ی قبلیش و قبل اومدن به یه  شهر جدید ، یه دختر رو دائما دست مینداخت و توی کتاب راجع به احساسی که نسبت به این کارش داشت حرف میزد و تفاوت این شخصیت با بقیه ی شخصیتهای رمانهای نوجوان،خیلی برام جالب بود .
حرفهایی که معلمشون میزد ، کارهایی که بچه ها میکردن و ... رو دوست داشتم . پایانش یکم پایان باز بود و پایانشو دوست نداشتم .اما در کل کتابیه که ارزش خوندن داره !
        

          این کتاب رو همراه با کلاس هفتمی‌هایی خوندم که اولین دوره یک مدرسه بودند. (دقیقاً مثل بچه‌های کلاس هفتم کتاب که اولین دوره دانش‌آموز‌های مدرسه‌‌شان هستند.) آن‌ها هم مثل بچه‌های این کتاب، کلاس کوچک و کم‌جمعیتی داشتند و از آن عجیب‌تر درست وسط سال یکی از بچه‌های کلاس ناپدید شد و یک روز دیگر نیامد، بدون هیچ خبری؛ دقیقاً مثل پالی‌فینک!

داستان پالی‌فینک بزرگ از میانه‌ی این حادثه آغاز می‌شود، وقتی پالی‌فینک به عنوان باحال‌ترین بچه کلاس ناپدید شده و کیتیلین از همه جا بی‌خبر به این کلاس و مدرسه کوچک و کم‌جمعیت می‌آید. کیتیلن تقریباً از همه چیز ناراضی است. چون دلش می‌خواهد به شهر و مدرسه قدیمی‌اش برگردد اما معمای گم شدن پالی فینک و مسابقه‌ی "چه کسی پالی‌فینک بعدی کلاس است" موقتاً حواسش را پرت می‌کند.

کتاب خط داستانی و روند متفاوتی با کتاب‌های دیگر این ژانر دارد، یعنی تا به‌حال کتابی ندیدم که در مورد بچه باحال‌ها باشد، اغلب شخصیت‌های نوجوان رمان‌های مدرسه‌ای به دو دسته‌ی مظلوم‌ها و قلدرها تقسیم می‌شوند و کمتر پیش می‌آید که با یک شخصیت باحال که همه دوستش دارند مواجه شویم. پالی‌فینک چنین شخصیتی است و جالب‌تر اینکه ناپدید شده و ما مثل کیتلین فقط از زاویه‌دید دیگران او را می‌شناسیم. درست مثل اینکه ما هم دانش‌آموز جدید آن کلاس هستیم.

شاید همین خط داستانی متفاوت، باعث شود که خیلی‌ها از کتاب لذت نبرند یا روند حوادث داستان برایشان کسل‌‌کننده و بی‌هدف به نظر برسد. که البته تا حدی حق دارند، چون بخش ابتدایی داستان تا حد زیادی کسالت‌بار است. از طرفی ضعف در شخصیت‌پردازی هم به آن دامن می‌زند اما نیمه‌ی دوم داستان و کشف معمای پالی‌فینک، فضا را عوض می‌کند و به هیجان داستان می‌افزاید و باعث می‌شود ضعف‌های قصه را تا حدی ببخشیم.

همان طور که اشاره کردم شخصیت‌پردازی داستان واقعا ضعیف است، غیر از پالی‌فینک باقی شخصیت‌ها شبیه به عروسک‌های مقوایی هستند که به هر کدام یک ویژگی خاص چسبانده شده و خیلی وقت‌ها باهم قاطی می‌شوند. شخصیت جذاب هم پالی فینکِ واقعی نیست، بلکه آن شخصیتی است که بچه‌ها تعریف می‌کنند و در ذهن ما و کیتیلین نقش می بندد، وگرنه احتمالاً پالی فینک واقعی هم یک پسر معمولی و در کلام نویسنده یک عروسک مقوایی‌ است.

پالی فینک بزرگ را به خاطر تجربه‌ی واقعی آن کلاس هفتم و به خاطر غافلگیری میانه‌ی داستان دوست دارم اما کتاب محبوبم نیست و  تا حدی به دیگران حق می‌دهم که خیلی دوستش نداشته باشند.
        

          این کتاب از برگزیده های شورای کتاب بود و دوست داشتم بخوانمش تا بفهمم چه حرف خاصی برای گفتن دارد. در نهایت می‌تونم بگم کتاب نوجوان متفاوتی بود.

اول که نظرات رو خواندم، ناراحت شدم که داستان برام لو رفته، اما جلوتر فهمیدم تصورم غلط بوده و چیزی که فکر می‌کردم در داستان رخ نمیده
.
داستان از دید کیتلین روایت می‌شه، دختر کلاس هفتمی‌ای که به خاطر شغل مادرش مجبور شده از شهر و دوستان شهری‌اش دل بکند و  به منطقه‌ای کوچک و مدرسه‌ای عجیب و شاید عقب افتاده! برود.
روز اول مدرسه وقتی کیتلین وارد کلاس می‌شود، همه از اینکه او  را می‌بینند و نه پالی فینک( یعنی همکلاسی محبوب‌شان) حسابی شاکی می‌شوند. این استقبال خیلی سرد، فشار روحی و روانی بیشتری به کیتلین که خودش حسابی از تغییر شرایط شاکی‌ست، وارد می‌کند.
در روزهای بعدی کیتلین بارها و بارها از پالی و کارهای عجیب، غریب و دردسرسازش می‌شنود. این تعریفات منجر به این می‌شود که او  گفتگوهایی را با بچه های کلاس و معلم‌ها در مورد پالی فینک بی همتا ترتیب دهد‌. نتیجه‌ی این گفتگوها به چالشی جذاب برای کلاس هفتمی ها تبدیل می‌شود.چالشی هیچان انگیز که حسابی هم سرنوشت ساز می‌شود.

هر کدوم از بچه‌های مدرسه میچل واقعا خارق العاده و غیر قابل پیش بینی  هستن و شخصییت خاصشون جذابیت مضاعفی به داستان میده. سیر داستان و اتفاقات هم غافلگیر کننده هستن و اصولا همه‌چیز به طور ویژه و متفاوتی پیش می‌ره.

موضوعات مختلف و تو در تویی در کنار سیر اصلی داستان مطرح می‌شه که کاملا در تار و پود داستان تنیده شدن و متفاوت بودنشون در نگاه اول فهمیده نمیشه. موضوعاتی مثل غلبه بر خشم، اضطراب و استرس، اموزش مقدماتی فلسفه، دوستی، نوجوانی، تمسخر، ورود به جمع‌های جدید، برقراری ارتباط با کودکان و ...

در کل تجربه‌ی متفاوتی بود. پیشنهادش می کنم
        

          درسته که هیچ کتابی نمی‌تونه به‌پای «عروس دریایی» برسه، اما این هم درسته که هیچی جز ادبیات نوجوان نمی‌تونه این‌طور اشکم رو دربیاره و قلبم رو شفاف و درخشان کنه‌. این کتاب هم البته که همین کار رو با من کرد. چی شگفت‌انگیزتر از معلمی که دربارهٔ جامعه و دموکراسی و فلسفه و اساطیر یونانی با بچه‌ها حرف می‌زنه و این کار رو با چنان خلاقیت زیبایی انجام می‌ده که همهٔ بچه‌ها با عمق و جان غار افلاطون رو زندگی می‌کنن و مفهوم دموکراسی رو یاد می‌گیرن و فضیلت شجاعت رو تمرین می‌کنن؟ کاش منم در مدرسه‌ای شبیه مدرسهٔ میچل درس می‌خوندم‌(یا درس می‌دادم) و سر کلاس علوم می‌رفتیم به بزها غذا می‌دادیم و موقع ناهار کنار بچه‌های کوچیک‌تر می‌نشستیم. ذره ذرهٔ این کتاب پر از مفاهیم دوست‌داشتنی و انسانی و زیبا بود و بهترین موقع برای خوندنش هم همین الان بود تا بهم یادآوری بشه:
«شجاعت همون چیزیه که شما قبلاً نشون داده‌اید. یعنی یک پا رو جلوی پای دیگه گذاشتن و جلو رفتن.»
        

          نسبتا خوب بود و توی مدت کم خونده شد. قسمت‌هایی که معلم‌شون درمورد دنیای باستان صحبت می‌کرد، قوانینی که کیتلین اولای کتاب به عنوان نتیجه‌گیری از هر چیزی برای خودش می‌نوشت، جاهایی که با پشمالو صحبت می‌کرد و قسمت‌هایی که بچه‌ها کارهای سال قبل پالی رو برای کیتلین بازگو می‌کردن خیلی جالب و هیجان‌انگیز بود برای من.. اولش رفتن کیتلین از مدرسه قبلی‌ش و اون تغییری که باهاش مواجه شده بود، نحوه بیانش، همینطور یکم کش دادن این موضوع، حرص آدم رو در می‌آورد و اذیت‌کننده بود، بعدش از بخش دوم یا سوم بهتر شد و این حالت دیگه وجود نداشت. هم شامل یه سری ویژگی‌های اخلاقی مثل شجاعت و تلاش برای شجاع بودن می‌شد و هم از نظر آموزشی ارزش داشت، مثل نظریه‌ی غار افلاطون و یونان باستان که درموردش توضیح داده بود. کاملا مثل کتاب عروس دریایی نبود ولی شباهت هایی هم بهش داشت، مثلا کیتلین مثل سوزی تا یه زمانی نمی‌تونست با بقیه بچه‌ها درست و خوب ارتباط بگیره. در مجموع ارزش این که وقت گذاشته بشه برای خوندنش رو داشت‌.
        

          جالبه!
دوره اولی ها خیلی شبیه هم کلاسی های دبستانم  بودنند! 
کلاسی کوچک با شاگردانی شاد و دردسر ساز 😁
که خیلی حرف ها برای گفتن داشتند:) 
        

          با اینکه رمان نوجوانان است ، اما خواندنش برای معلمان و والدین هم مفید است با احساسات بچه‌ها آشنا می شویم .
برای بچه‌ها هم خوب است ببينند  تغییر بد نیست،  چه بسا جایی که بنظرت بد و دوست نداشتنی میاد . باعث رشد و شکوفایی ات می شود
        

          «این review حاوی زیاده‌گویی درد و دل‌طور و کلی حرف بی‌ربط به خود کتابه در نتیجه اگر حوصله ندارید، نخونید!!»

اول اینکه نمی‌دونم چرا هنوز «عروس دریایی» الی بنجامین رو نخوندم با اینکه مدت‌هاست خریدمش و توی کتابخونه‌ام جلوی چشممه، شاید چون کشش ورود به ماجرای تاریکش رو بعد از خوندن خلاصه داستان نداشتم یاااا خیلی ناخودآگاه و الکی از هر پیشنهاد اوریتدی خودداری می‌کنم. مدت‌هاست موقع انتخاب هر نویسنده، معروف‌ترین کتابش رو اول نمی‌خونم؛ گرچه که این روش می‌تونه خیلی هم اشتباه باشه
اما بعد از خوندن این کتاب، قطعا عروس دریایی میشه جز اولویت‌های ادبیات نوجوان که باید سراغش برم، چون حالا که این کتاب الی بنجامین کاملا خوب و رضایت‌بخش بود، قطعا عروس دریایی عالی و محشره

دوم اینکه، از زمانی که تشویق شدم به خوندن کتاب‌های نوجوان در بزرگسالی، هر بار حیرت‌زده میشم از پیشرفتی که ادبیات نوجوان نسبت به زمان ما داشته…
من توی ۲۲ سالگی اولین بار نظریه غار افلاطون رو شنیدم اما توی این کتاب به زبان ساده برای بچه‌ها شرح داده شده، از اون مهم‌تر و کاربردی‌تر، رفتارهای انسانی‌ای که به بچه‌ها یاد میده همیشه ممکنه بازی تغییر کنه و تو دیگه اون دختر جذاب توی یک گروه باحال در مدرسه نباشی و حالا تو توی یک جامعه جدید باید مسیر خودت رو پیدا کنی
اینکه بچه‌ها می‌فهمن هر چقدر هم از یکی توی ذهنشون اسطوره بسازن، ممکنه اون فرد در واقعیت سرشار از ضعف باشه
اینکه بدجنسی کردن با بچه‌های ضعیف‌تر اتفاقیه که توی مدارس زیاد پیش میاد و اینکه حتی یک نفر با خوندن این کتاب احساس کنه اصلا چراااا من اینکار رو با هم‌کلاسی‌ام کردم معجزه ادبیات نوجوان در دنیای امروزیه

در نهایت هم که باید بگم این کتاب رو در یکی از سیاه‌ترین روزهای زندگیم خریدم و توی خیابون، روی پله‌های کنار شهرکتاب نشستم و شروع کردم به خوندنش و در اولین صفحه‌ها، مواجه شدم با دختری که برای اینکه واقعیت از حد تحملش فراتر می‌رفت، سعی می‌کرد درونش رو به یک سنگ سفت و سخت تبدیل کنه تا جلوی بقیه گریه‌اش نگیره، همون حالی که من در اون لحظات داشتم