این کتاب چندین سالی بود که توسط ملیسای ۱۴ ساله کنار گذاشته و در گوشهٔ کتابخانه فراموش شده بود اما اخیراً طی یک صحبت شوخ طبعانه این کتاب را به عزیزی امانت دادم چون حس کردم به خواندن آن نیاز دارد زیرا در محیطی‌ست که برایش غریبه است و یک راهنما برای زنده‌ماندن می‌تواند کمی به کار او بیاید.
این کتاب خیلی عمیق تر یک رمان نوجوان است؛ حداقل برای من و دوست روز های گذار بنده.
این کتاب در مورد خود زندگی‌ست، در مورد سازگاری با فضاها و مکان هایی که خیلی وقت ها به ناچار در آنجا قرار گرفته ایم.
به ما نشان می‌دهد در عین کودکانه بودن چقدر همهٔ مراحل زندگی انسان به هم شبیه هستند و چقدر همه چیز را با عینک بدبینی نگاه می‌کنیم.
اگر عزیزی دارید در هر سن و سالی که نیاز به کمی راهنما دارد این کتاب را به او هدیه بدهید و بگویید با چشم باز آن را بخواند چون درس هایی دارد که بزرگسالان کل زندگی خود را برای یادگیری آن درس ها فدا می‌کنند.
        

          کِیتلین برین که شش‌سال در یک مدرسه درس خوانده بود، حالا با تغییر شغل مادرش و نقل‌مکان به میچل ورمانت (جایی درست وسط ناکجاآباد)، باید به مدرسه‌ای برود که ساختمانش به هرچیزی شبیه است، به‌جز مدرسه. غیر از این، او باید در کلاسی درس بخواند که دانش‌آموزهایش از مهدکودک تا ششم دبستان را با هم گذرانده‌اند و ناگهان در روز اول کلاس هفتم می‌فهمند که هیچ خبری از محبوب‌ترین هم‌کلاسی‌شان، پالی فینک نیست. پس بچه‌ها تصمیم می‌گیرند جانشین مناسبی برای پالی فینکِ افسانه‌ای انتخاب کنند...
        

          کتابی که واقعا نفهمیدمش😅
فکر می کنم که بی دلیل بلند بود...