۱۴۰۲  مسول برگزاری راهیان نور دانشگاه بودم  یکی دوماهی بدو بدو کرده بودیم سر برگزاری راهیان نور کتابی نبود که نخونده باشیم دوره ای نبود که شرکت نکرده باشیم منو یکی دونفر از بچه ها شبو به روز دوخته بودیم .
تا یه راهیان نور جریان ساز تمدن ساز  از آب دربیاریم یکی از کتابایی که خوندیم هم #روایت_ سوم بود یادمه من خوندم دادمش به خواهران خواهران که خوندن دادیم به برادران چند دور توی جلسات کتاب مرور میشود وحقیقتا کتاب خوبی بود 
ونگاهی متفاوت داشت به راهیان نور 
چه چالش هایی که نداشتیم سر راهیان نور از سیر تشرف بگیر  تا پک فرهنگی تا خوراکی توی مسیر 
چه غصه ها که نخوردیم سر پوستر  تبلیغاتی چه چونه هایی که نمیزدیم سر پک فرهنگی با رئیس دانشگاه و سد فرهنگی معاونت فرهنگی ...
وچه اذیت هایی که نمی‌شدیم از دست کارهای بزرگواری 
چقدر دلم برای اون روزها واون  لحظه ها تنگ شده
وکلی حرفو خاطره دیگه ‌... .
چون داریم به ایام راهیان نور نزدیک میشیم برا عزیزانی که مسول راهیان نور هستند  حتما توصیه میکنم کتاب رو یکی دو باری بخونن. 
عکس پیوست شده تخته  یکی از جلسات راهیان نور ما بود .وکاش میشد عکس های بیشتری پیوست میکردم  ...
😭😭💔
        

          کتاب روایت سوم، با موضوع دفاع مقدس از زاویه جدید نگاشته شده. این کتاب قصد داره به این موضوع بپردازه که علاوه بر اینکه دو روایت در مورد دفاع مقدس وجود داره یعنی ۱. روایات جغرافیایی و نظامی و ۲. روایت خاطره و سیره شهدا، روایت سومی هم وجود داره که بسیار مهمتره.
کتاب جالب و خوبی بود. موضوعش جدید بود👌
        

          از دفاع مقدس دو روایت هست. روایت اول که صرف روایت جغرافیایی - نظامی است. روایت دوم که روایت خاطرات و سیره شهداست. اما با توجه به شرایط فعلی انقلاب اسلامی این دو روایت کافی نیست و نیاز به یک روایت سومی است که بسیار مهم تر و مؤثرتر است. روایتی که بتواند گذشته را به آینده گره بزند و با تبیین گلوگاهی هویت تاریخی یک ملت از خرمشهر های دیروز تا امروز، آنها را برای برداشتن گام های استوار در آینده آماده سازد. 
        

          کتاب «روایت سوم» با دغدغه‌ای اصیل و جسورانه پا به میدان می‌گذارد؛ دغدغه‌ای برای نجات روایت دفاع مقدس از قالب‌های صرفاً توصیفی یا خاطره‌محور، و بردن آن به سمت تحلیل کلان و افق‌مند در امتداد حرکت انقلاب اسلامی. این تلاش، در زمانه‌ای که روایت‌های احساسی و تاریخیِ بی‌تحلیل بر گفتمان دفاع مقدس سایه افکنده‌اند، ستودنی‌ست. نویسنده به‌درستی می‌خواهد روایت جنگ را از سطح تجربه‌های فردی، به ساحت معنا و تمدن ارتقا دهد.

اما «روایت سوم» بیش از آن‌که بنایی مهندسی‌شده و مستدل باشد، یک طرح اولیه است؛ یک نیت خوب، که هنوز به بلوغ نظری نرسیده است. مفاهیم کلیدی در آن، مانند "افق انقلاب"، "جهت تاریخی"، یا "تحلیل روایی"، بار معنایی دقیقی ندارند و گاه بیشتر حس شعار یا خطابه می‌دهند تا نظریه. چارچوب مفهومی کتاب، نه از سنت مطالعات راهبردی تغذیه می‌کند، نه از علوم انسانی متعارف، و همین امر باعث می‌شود تلاش نویسنده گاه در فضای مبهم بین تحلیل دینی، ایدئولوژیک و شخصی سرگردان بماند.

از لحاظ داده‌پردازی و منابع نیز کتاب ضعف دارد. نمونه‌ها و شواهد تاریخی کم‌اند، و در برخی بخش‌ها، داده‌ها بیشتر تأییدی‌اند تا تحلیلی. مخاطب گاهی با گزاره‌هایی روبه‌روست که به جای اثبات، تنها تکرار می‌شوند. در چنین اثری که ادعای گشودن افقی نو دارد، فقدان مستندات دقیق، یک خلأ جدی است.

از نظر زبانی، کتاب میان لحن تحلیلی و لحن خطابی نوسان دارد. گاه با تعابیر ارزشی یا اصطلاحات حماسی مخاطب را درگیر می‌کند، اما این زبان برای کسانی که به‌دنبال تبیین منطقی و قابل نقد هستند، کفایت نمی‌کند. لحن کتاب باید از جنس تحلیل باشد، نه اقناع ایمانی.

با این‌حال، نویسنده کاری مهم کرده است: او یادآور شده که روایت، قدرت دارد و روایت‌سازی، ابزار تمدنی است. اگر قرار است دفاع مقدس زنده بماند، باید بتوان آن را با زبان آینده سخن گفت؛ و «روایت سوم» با همه کاستی‌هایش، گامی در این مسیر است—هرچند نه گامی استوار و کامل.