وقتی از نویسندگانی صحبت می‌کنیم که با اولین رمانشان، اثری قابل توجه آفریده‌اند معمولاً نام‌هایی مثل «جین آستین» با «غرور و تعصب»، «توماس مان» با «بودنبروک‌ها»، «ارنست همینگوی» با «خورشید همچنان می‌دمد» و ... به ذهنمان متبادر می‌شود اما برای من به‌عنوان یک علاقه‌مند به ادبیات جنایی، چه بسا بیش و پیش از نام این بزرگان، «اتود در قرمز لاکی» اثر «سر آرتور کانن دویل» به یاد می‌آید و البته «ماجرای مرموز استایلز» اثر «آگاتا کریستی». البته در مجموع، خالق «شرلوک هولمز» در اولین اثرش موفق‌تر ظاهر می‌شود تا خالق «هرکول پوارو»، «خانم مارپل»، «تامی و تاپنس» و غیره. «کریستی» با «ماجرای مرموز استایلز» یکی از مهمترین کارآگاهان تاریخ ادبیات یعنی «هرکول پوارو» را به خوانندگان معرفی می‌کند و البته در کنارش دو تن دیگر از قهرمان‌های داستان‌هایش یعنی «بازرس جپ» و «آرتور هستینگز» را خلق می‌کند که در برخی از رمان‌های بعدی «پوارو» هم ظاهر می‌شوند. «ماجرای مرموز استایلز» یک اثر پیرنگ‌محور خالص است و چنان درگیر طرح‌ریزی و حل معماها می‌شود که دیگر جایی برای شخصیت‌پردازی باقی نمی‌ماند (به جز یک استثناء)! اما ما با تیپ‌هایی مواجهیم که نقششان را به نحو احسن در سیر ماجراهای کتاب، ایفا می‌کنند. همچنین «کریستی» در خلق «پوارو» همان ابتدا چنان میخش را محکم می‌کوبد که حتی نقاط ضعف اثرش را هم (حداقل در خوانش اولیه) به‌عنوان نقاط قوت تصور کنیم! کتاب کشش کافی دارد که شما را از ابتدا تا انتها با خود بکشاند و اگر از آن‌هایی هستید که آثار امثال «کریستی» را جزء تنقلات ادبی می‌دانید، باید بگویم تنقلات خیلی خوبی هستند!
          

            از نظر من عالی بود 😁

بررسی قدم به قدم ماجرای یه قتل ؛ مرموز و معمایی طور ...

کتابهای اگاتا کریستی به همین معمایی بودنش معروفه ؛ من اولین کتابی بود که ازش میخوندم و طبق سرچ گوگل اولین کتابش هم همین کتابه 😊 

برای من که به داستان‌های پلیسی علاقه دارم ؛ جذاب بود و پیشنهادش میدم 👍🏻😄
          

            موقعی که شروع کردم به خریدن آثار آگاتا کریستی انقدر اطرافیانم گفتند که این کتاب‌ها مسخره‌ست که من هم با دید بدی اولین رمان رو شروع کردم و واقعاً یه جاهایی تو ذوقم خورد اولش که نمی‌دونم به خاطر تازه‌کاری آگاتا کریستی بود یا ترجمه‌ مشکلی داشت اما وقتی به بخش‌های هیجانی رسیدم و خودم دنبال قاتل می‌گشتم دیدم که نه واقعاً من هم نمی‌تونم دست آگاتا کریستی رو بخونم با اینکه بعد این همه سال اینقدر فیلم و داستان پلیسی دیدیم و خوندیم... واقعاً تعلیق و رمزآلودیش میخکوبم کرد و وقتی رمزها رو یکی یکی باز کرد واقعاً هنرش رو تحسین کردم...در کل لذت‌بخش بود.