کتاب مرور خاطرات شهید سید محمدحسین علم الهدی، فرمانده سپاه هویزه هست. 
ظاهرا عنوان کتاب هم براساس شخصیت خاکی و خلق و خوی بی‌ریای شهید انتخاب شده.
خیلی جالب بود عجب شهید اثرگذاری! حیف که زود کتاب تموم شد در مورد همچین وجود نورانیی چندین جلد کتابم نوشته بشه بازم کمه.
کاش کتابی با این محتوای ارزشمند منسجم‌تر بود و فقط به نقل روایات و مصاحبه‌ها بسنده نمی‌کرد.
بریده‌ای از کتاب:
«آمده بودم سپاه هویزه تا ثبت نام کنم کفشهایم را درآوردم آمدم توی سالن، وقت برگشت باران بود و زمین گل و شل، مانده بودم چطور به کفشهایم برسم که یک نفر رفت آوردشان. خیلی معمولی تشکر کردم. وقت نماز پشت سرش نماز خوندیم. پرس و جو کردم گفتن سید حسین علم الهدی است، فرمانده سپاه هویزه. کلی خجالت کشیدم.»
یکی از ویژگیهای مسئول تراز انقلاب اینجوریه.
مسئول باشند و بی ریا و ناشناس برن خیلی عادی کفش یه غریبه‌ای رو از تو گل و شل بردارن و بیارن بدن بهش.
معلومه یه همچین مسئولی عاقبتشم شهادته.
ما روی خون همچین شهیدای بزرگی وایسادیم و در امنیت و آرامش زندگی می‌کنیم.
رهبر مملکتمون هم فرمودن: مسئولان کشور نوکر مردم‌اند.
با وجود الگوی شهید و راهنمایی‌های کشتیبان مملکتمون، راه حق کاملا مشخصه.
اونوقت طرف که صبح جمعه تازه از نتیجه‌ی کاراش مطلع می‌شد! میگفت: کشور به مدیر نیاز دارد نه نوکر!!!

الحق که راه حق و باطل به وضوح از هم جداست.

گویندگی هم خوب، درست و روان بود.
گوینده حسن آزادی