حقیقتا برای من قابل قبول بود و نه بیشتر. کمی بین دوستان کاغذی اش باشد تا ببینیم بعد ها که به سراغش می‌روم چه ها برای گفتن دارد...
        

          هم ترجمه کریم امامی (البته ترجمه دومش را) و هم ترجمه رضا رضایی این کتاب را دوست دارم. هر دو را دو بار خوانده‌ام و انتخاب بین‌شان به گمانم خیلی سخت است
        

          اونقدری که از کتاب تعریف شنیده بودم ، خوندنی نبود راستش نیمه اول کتاب که کلی حوصله سر بر هم بود . به نظرم تماشای فیلمش با بازی دیکاپریو از خوندن کتابش جذاب تره ...
        

          درود لحظتون خوش👋
گتسبی بزرگ ، روایت عاشقی سردرگم که برای بازپس گرفتن عشق دیرینه اش راه و بیراه را امتحان میکند.
عاشقی که مهمانی های بزرگی تدارک می دهد اما فقط منتظر یک مهمان است. فقط یک مهمان !

🔻 چند نکته درباره این داستان :
_ عامه پسند نیست و سلیقه ایه
_ به اصطلاح دیویدکاپرفیلدی نیست و قرار نیست هزاران اتفاقات عجیب توش بیفته 
_ کشش مناسبی داره و الکی طول نکشیده
        

          نشرماهی چندی است رمان گتسبی بزرگ را با ترجمه‌ی رضا رضایی منتشر کرده است. از این کتاب پیش‌تر ترجمه‌های متعددی منتشر شده است، از جمله ترجمه‌ی مرحوم کریم امامی که ناشر آن نشر نیلوفر است. امامی این کتاب را اولین بار با نام طلا و خاکستر منتشر کرده بود. 


ماه‌نامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی هشتم، سال 1395.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

در شماره‌ی 111 فصلنامه‌ی نگاه نو (پاییز 1395)، ویژه‌نامه‌ای ترتیب داده شده است برای رضا رضایی، مترجم و ویراستار... هومن پناهنده در مقاله‌ی بلند «چرا ترجمه‌ای دیگر؟» ترجمه‌ی تازه‌ی رضایی از گتسبی بزرگ (اسکات فیتز جرالد) را با ترجمه‌ی کریم امامی از همین کتاب مقایسه کرده است. پناهنده نوشته: «زنده‌یاد امامی، زمانی پس از آن‌که شماری از رباعیات خیام را به انگلیسی ترجمه کرده بود، با پاکدلیِ بسیار چنین نوشت: "حالا امیدوارم ایرانیان انگلیسی‌دان دیگر هم به میدان بیایند و دنباله‌ی کار را بگیرند و ترجمه‌های بهتر و شیواتری عرضه کنند". به نظرم این امید او اکنون با ترجمه‌ی رضا رضایی از گتسبی بزرگ به واقعیت پیوسته است و... می‌توان گفت پیشرفت چشمگیری در زمینه‌ی ترجمه‌ی این اثر به فارسی رخ داده است، هم از لحاظ دقت در انتقال معنای متن فیتز جرالد، هم از حیث رعایت روانی و سلاست در بیان مقصود به فارسی».


ماهنامه‌ی شهر کتاب، شماره‌ی چهاردهم، سال ۱۳۹۵.
        

          گتسبی بزرگ، به بزرگی تعریف و تمجیدهایی که سالها در باره‌اش شنیده و خوانده بودم نبود. حداقل یک‌سوم آغازین کتاب ابداً چنین حسی را به آدم منتقل نمی‌کرد و چند بار من ِ کتاب‌خوان را وادار کرد در خواندنش وقفه بیندازم تا کمی بعد با حوصله بیشتر و حالی خوش‌تر به سراغش بیایم، بلکه برداشت متفاوتی از آنچه نزدیک یک قرن است مخاطب فعال داشته، داشته باشم.
 اما این اتفاق تا پیش از ورود به نیمه دوم کتاب نیفتاد.

 نیمه اول کتاب نیمه مهندسی ذهن مخاطب بود. آدم‌ها، روابط امروز و اتفاقات امروز زندگی‌شان موازی با هم روایت می‌شدند تا کم‌کم پازل کاملی از آنچه نویسنده قصد دارد از زمان حال بدانیم در ذهن‌مان نقش ببندد و ذهن‌مان فرصت تکمیل اینفوگرافی شخصیت‌ها و ارتباط بین‌شان را داشته باشد.

 با اینکه در کتاب با تعدد شخصیت مواجه نبودیم اما در ظاهر ارتباط خاص و پررنگی هم بینشان نمی‌دیدیم که حدس بزنیم باید در ادامه کتاب منتظر چه خلق و آفرینشی باشیم.

 اما با آغاز نیمه دوم و پرده برداشتن از گذشته این شخصیت‌ها و مشخص شدن ارتباطات و علت اتفاقات، ناگهان مخاطب حس می‌کرد به جای داستان با برشی از یک زندگی واقعی روبرو شده است. شخصیت‌های چندگانه کتاب نه به طور کامل ولی به طور مصداقی برای ما آشنا شدند و ردپای این رفتارها و تصمیمات در آدم‌های اطراف‌مان و حتی خودمان به راحتی قابل دنبال کردن شد و شاید همین کنجکاوی مخاطب را برای همراه شدن با ادامه داستان برمی‌انگیخت. اینکه آینده احتمالی هر کدام از این‌ها را ببینیم. اتفاقاتی که در قالب عشق، خیانت، اشتیاق و ثروت و امثال اینها روایت شده بود اما درون‌مایه‌ای بس عمیق‌تر و کلی‌تر با خود به همراه داشت.
 همه ما تصوراتی از عاقبت تصمیم‌های خاص زندگی داریم که مثلاً با سرکوب کردن یا پر و بال دادن به یک حس قدیمی با چه مواجه خواهیم شد و بسته به جهان‌بینی خودمان جوابی هم برای این سوال متصور هستیم؛ اما آنچه گتسبی به رایگان در اختیارمان قرار می‌داد، دیدن آینده پیش روی هر کدام از این تصمیمات بود. ما با رویاپردازی هایمان زنده‌ایم و به اینها دلخوشیم. اما گتسبی آینه‌ای از واقعیت بدون روتوش روبرویمان گذاشت. حتی پاسخ سوال معروف "عشق بهتر است یا ثروت" در دل این داستان داده شده است یا به عبارتی نشان داده شده که مهم نیست کدام بهتر است مهم این است که کدام در واقعیت برنده می‌شود.

و مهم‌تر از همه اینها نشان دادن مسیر منتهی شدن به انحطاط، افسردگی، پوچی یا پایان آدمی است. و مخاطبی که به روشنی درمی‌یابد برای جلوگیری از این تجربه های سیاه و دردناک، کی و کجای داستان زندگی‌اش باید دست از آزمودن آزموده‌ها بردارد و بداند نقطه عطف شروع تنزل روحی و سرنوشتی اش کجای سیر تصمیم‌گیری‌های زندگی‌اش است.

گتسبی بزرگ، برای من کتاب بزرگی نبود اما درس‌ها و نکته‌های زیادی از آن گرفتم و شاید بارزترین آنها فهمیدن تفاوت بین اصرار و پشتکار و لجبازی بود و آینده متفاوتی که در انتظار هر یک از این سه مسیر به ظاهر یکسان نشسته است
        

          دوستش داشتم. و البته فکر می‌کنم این دوست داشته شدنش(از طرف من) تا حد زیادی مدیون فیلمی هست که از این کتاب ساخته شده.
اوایل کتاب چون خیلی از اتفاق‌ها برام نامفهوم بود و نمیتونستم خوب تصویرسازی کنم تصمیم گرفتم فیلم رو همزمان با کتاب جلو ببرم. هر یکی دو فصل رو که میخوندم،فیلم همون قسمت رو هم میدیدم. و باید بگم اولین باره که میبینم فیلم یه کتاب از خود کتاب گویاتر و قشنگتره.
 پایان کتاب اگرچه تلخ بود ولی بی نهایت قشنگ بود. که البته بازم تو فیلم خيلي خيلي بهتر از کتاب تونست نمایشش بده. 

اگه میخواید کتاب رو بخونید پیشنهاد من اینه که نخونید و فیلمشو ببینید🤓 و اگه خيلي اصرار به خوندنش دارید پس قبل از مطالعه کتاب یا همزمان با اون فیلمش رو هم ببینید تا بیشتر لذت ببرید🤝🏻
        

          گتسبی بزرگ نماینده زمانی است که از آن به نام «رویای آمریکایی» یاد می‌کنیم و در آن جی.گتسبی روستا زاده‌ای به اوج ثروت می‌رسد و همه‌ی این‌ها را برای جلب نظر معشوق خود انجام می‌دهد. 
مردی که به میزان زیادی راز آلود است و در فصل‌های مختلف کتاب کم کم راز‌های زندگی‌اش برملا می‌شود و برخی از آن‌ها تا ابد راز می‌ماند. 
این کتاب از زبان شخصیت «نیک کاره‌وی» است که در همسایگی گتسبی زندگی می‌کند و کم کم وارد زندگی او می‌شود و به سبب فامیل بودن با معشوقه گتسبی درجریان همه‌ی کار‌ها است و اوست که اولین دیدار گتسبی و معشوقه‌اش دی‌زی را در خانه‌اش ترتیب می‌دهد. 
داستان گتسبی داستان عشق و بی‌رحمی در سایه‌ی ثروت است.
        

          کتاب‌های دسته‌ی ادبیات گوتیک یه فضایی تو ذهن می‌سازن که من خیلی دوستشون دارم.
تمام کتاب‌هایی که از این ژانر خوندم (شامل همین گتسبی بزرگ)، یه سری تصاویری تو ذهنم ساختند که تا ابد حک شده‌اند توی ذهنم و انقدر واضح و روشن هستند انگار زندگی کردم سال‌ها توی اون فضاها...
هر کدوم هم ویژگی‌های خاص خودشون رو دارن. هیچ کدوم تکراری نیستند. هنوز و کماکان دوست دارم یکی دو روز غرق یک کتاب این چنینی بشم. 
        

          کتاب را خواندم. فقط خواندم که تمام بشه. .اقعا توضیحات و تصویر کشیدن هاش حوصله ام رو سر برد
        

          برعکس نظرات بقیه از این کتاب اصلا خوشم نیومد، احتمالا از اوناییه که فیلمشو ببینی و قضیه رو تو دو ساعت ببندی بهتره :) خیلی کش اومد ، بیشتر از پنجاه درصد کتاب رو خوندم ولی چیزی نبود که جذبم کنه🥲🥲تصمیم گرفتم بیخیالش بشم و برم سراغ کتاب بعدی
        

          یه روایت خیلی نرم و لطیف و خوب، با تصویر سازی های نسبتا خوب که خوندنش با لذت همراه بود...
        

          در حقیقت چهار و نیم
به جز ترجمه آزاردهنده‌اش کتاب خوبی بود دوستش داشتم
        

          چی میتونم بگم...
کتاب جادویی بود.
ترجمه به شدت فاخر بود! فکر نمیکردم بشه از یه کتاب ترجمه شده اینقدر کلمه‌ی جدید فارسی پیدا کرد که تاحالا حتی به گوشم نخورده بود!
گتسبی بزرگ.....تنها چیزی که از قبل میدونستم این بود که مردیه که بریا اینکه عشقش رو ببینه مهمونی های آنچنانی میگیره...
ولی چیزی که خوندم، گتسبی، آدم دیگه ای بود!
رمان فاخری بود.
ادبیات آمریکایی توش موج میزد.
کتابیه که از خریدنش پشیمون نمی‌شدم.
با کارکتر ها زندگی کردم. توی مهمونی گتسبی بودم. کنار اون گاراژ وایساده بودم....
عالی بود.
حسم توصیف ناپذیره.
عالی بود.
هر تعریفی که از این کتاب‌ بشه به نظرم کمه و در عین حال میتونم تصور کنم هستن کسایی که نتونن با کتاب ارتباط بگیرن.
گتسبی....the poor son of a bitch 
عجیب بود که داستان راجع‌به گتسبی ولی از دید نیک بیان میشد.
وای خدا....
شگفت انگیز بود.
از همین رمان‌های خارجی خوشم میاد...میتونم جاهایی برم که نرفتم و قاطی فرهنگ کسایی بشم که نمیشناسم.
        

          این هم پایان کتاب گتسبی بزرگ 
اوایلش یکم کند پیش میرفت ولی اخرش دیگه خوب و جالب بود 
بخش پایانی بسیار عالی بود. منظورم همون قسمت تحلیل کتاب بود که باعث شد درک بیشتری از داستان بهم بده 
این کتاب رفت جز کتابایی که باید تو ۳۰ سالگی دوباره بخونم تا بهتر بفهممش !
        

          حقیقتا خیلی نتونستم با این کتاب ارتباط برقرار کنم .نویسنده خیلی سردرگم بود و این گیجی باعث شده بود روند داستان انسجام کافی  رو نداشته باشه اونقدر که اگر الان بعد از حدود یک سال که از خواندن این کتاب میگذره از من بپرسید چه تاثیری گذاشت روت یا چه جمله ایش توی ذهنت مونده هیچ چیزی برای گفتن ندارم ... 
        

          این کتاب رو باید با توجه به معنی پشت داستان خوند وگرنه خیلی مسخره میشه. 
خودم از داستانش لذت نبردم. فقط گاهی توصیفات جذابی داشت و شخصیت نیک که راوی داستان بود رو دوست داشتم. احتمالا چون تنها کسی بود که شخصیتش ملموس‌تر بود و بقیه چون از طبقه مرفه بود یا سعی میکردن شبیهشون بشن خیلی شخصیت رو اعصابی داشتن. 
به طور کلی اگه مجبور نبودم احتمالا کتاب رو رها می‌کردم. 
و اینکه خوندن کتاب همراه با فیلم باعث شد بهتر متوجه توصیفات بشم. 
درکل قبل خوندن به این نکات توجه کنید: سبک کتاب درام و عاشقانه است. اگه دوست دارید درمورد جامعه آمریکایی اطلاعاتی داشته باشید (چند دهه قبل) این کتاب خوبیه. 
        

          تا صفحه ۱۰۰کتاب به شدت کسل کننده است
بخش‌هایی از کتاب فکر‌کنم ترجمه خیلی داغون بود چون چند بار میخوندی تا بفهمی چی نوشته
ولی اخر داستان اصلا برای من قابل پیش بینی نبود و‌این کتاب رو برام جذابش کرد
اینکه پیشنهاد میکنم یا نه 
اگر با ترجمه بد و ۱۰۰صفحه کسل کننده مشکلی ندارید کتاب خوبیه
        

          چقدر تلخه که یه آدم نتونه حرفشو بزنه .با کسی رودربایستی داشته باشه و بتونه رک حرف دلشو به اون بزنه.چقدر یک زن می‌تونه بی وفا و بی مروت باشه فراموش کنه .او هیچوقت فراموشش نکرد حتی تا آخرین لحظه ول حتی به ختم او هم نیومد. چقدر تلخه موقع خوشی صدها نفر کنارت باشن اما یکی هم نباشه که خاکت کنه .به قول حضرت سعدی:
این دغل دوستان که می‌بینی

مگسانند دور شیرینی

تا حطامی که هست می‌نوشند

همچو زنبور بر تو می‌جوشند

باز وقتی که ده خراب شود

کیسه چون کاسهٔ رباب شود