کیتی برنر ، دختری روستایی که همیشه آرزوی زندگی در لندن و داشته و حالا بعد از مدت ها فرصتی برای رفتن به لندن پیدا کرده‌..
کیتی دختر پرتلاش و با اراده ای هست که بعد از رفتن به لندن همه تلاشش و میکنه تا خودش و تغییر بده!
از شر لهجه قشنگش خلاص میشه و هرروز با موهای لخت شده و چتری های مرتب وارد محل کارش میشه ..
ولی مگه با تغییر دادن ظاهر همه چیز تغییر میکنه؟

زندگی لندنِ کیتی عالی است ، حتی شاید بتوان گفت فوق العاده است، ولی نه این کیتی که  ما میشناسیم ، بلکه کیتی که مخاطبان اینستاگرامش میشناسن 😁

کتاب به خوبی تفاوت فضای واقعی و مجازی و نشون میده ..
و نکته خیلی قشنگش اینه که :
گول ظاهر زندگی دیگران و نخور.. 👌
هیچ زندگیه بی عیب و نقصی وجود نداره و هیچکس فوق العاده خوشبخت و خوشحال نیست ! 

دوست دارم درمورد تمام شخصیت ها نظر بدم ولی اگه کمی بیشتر بنویسم دیگه داستان کتاب مشخص میشه 😅
        

          من این کتابو جزء انگیزشی ها حساب میکنم، جاهایی از کتاب هیجان زده میشدم و آینده ش مثل یه دریچه روشن بود. از خوندنش لذت بردم. نفرت ورزی و کینه توزی داستان به شکل دل خنک کنی به سرانجام رسید. تفاوت های زندگی مجازی و واقعی هم خیلی قشنگ نمایش داده شد نمیدونم البته چون قبل از خوندن کتاب باور داشتم به ساختگی بودن عکس ها توی دنیای مجازی انقدر برام باور پذیر و راحت بود یا کتاب هم به طور شایسته اینو نشون داده. با اقامتگاه بوم گردی آشنا شدیم و این خیلی جالب توجه بود و اطلاعاتی به آدم میداد .
        

          دوست داشتم مثل همیشه ... زندگی ی دختر روستایی با کلی دغدغه و اتفاقای تلخ و شیرین ...
        

          کتاب مهیج با پردازش قوی هست 
دوست داری بدون مکث بخونیش 
زندگی نه چندان عالی که اول برای دختر شخصیت اول تصور میشه 
ولی بعد مشخص میشه شخصیت های در ظاهر قوی و همه چی تمام داستان هم جزو همین ها هستند 
یعنی همه انسان ها نقص هایی دارن برای اینکه زندگی عالی تعریف نشه 
نویسنده تقابل بین زندگی روستا و شهر شلوغی مثل لندن رو خیلی قشنگ و واقعی به تصویر کشیده ، به دور از شعار زدگی 
من تا حالا از نویسنده های زن خارجی جوجو مویز رو بهتر میدونستم
ولی جدیدا که داستانهای سوفی کینسلا رو خوندم دیدم ایشونم چیزی کم نداره از مویز
        

          کیتی یه دختر روستایی پر استعداده. وقتی می‌فهمه که تو محل کارش، پشت سرش بهش می‌گن "کیتی کشاورز "سعی می‌کنه از شر لهجه‌ش، موهای فرش و اسمش و هر چیزی که اون رو به روستا متصل می‌کنه خلاص شه. تو اینستاگرام یه زندگی شاد و غیر واقعی برای خودش جور می‌کنه و نمی‌خواد پدرش متوجه شه که اوضاع زندگیش تو لندن، و کارش تو شرکت به شدت شلم شورباست.
فضاسازی خوبی داشت. ادبیاتش خاص نبود‌. جمله‌های خاصی که شگفت زدت کنه نداشت. کم و بیش باز نویسی ضرب المثل ظاهر زندگی دیگران رو با باطن زندگی خودت مقایسه نکن بود. کم کم پوسته‌ی متظاهر زندگی آدما ترک می‌خوره و نمای واقعی‌‌شون پیدا می‌شه. یه جورایی  هم پشیمونم از خوندنش وقتی تو ده ها صفحه‌ش مستقیم اشاره می‌کرد که قلپ قلپ زهرماری می‌خوردن. و خب یه سری توضیحات بی پرده  هم داشت که می‌دونی خیلی برام سواله که چه طور مجوز چاپ گرفت؟