"زورخانه" مکانی است که ورزشکاران در آن مشغول به ورزش و انجام مراسم و آیین های پهلوانی می شوند. زورخانه نه تنها مکان ورزش کردن است بلکه از نظر ورزشکاران، جای نیکان، پاکان و مکتب فتوت و جوان مردی است، به طوری که ورزشکاران هنگام ورود و خارج شدن از گود خم شده و دو دست خویش را به خاک گود می رسانند و بر آن بوسه می زنند تا بگویند ما در برابر بزرگان این فن از خاک پست تر و کم تر هستیم. مهم ترین قسمت ورزشی پهلوانی در زورخانه که آن را از سایر ورزش ها متمایز می کند آداب آن است. این آداب دارای اصول و مراتبی است، بر همین اساس اگر فردی در زورخانه به منزله ی فردی تازه کار شروع به ورزش کند بر اثر تمرین و رعایت مبانی و اصول اخلاقی می تواند مراتب ترقی را طی کند. به همین ترتیب زورخانه به مکانی برای به کمال رسیدن ورزشکاران معرفی شده است. نگارنده در کتابچه ی حاضر به بررسی فرهنگ و آداب زورخانه پرداخته تا با برجسته کردن برخی از این آیین ها و ذکر داستان هایی از زورخانه، قسمتی از جوان مردی ها و پهلوانی های ورزشکاران را به تصویر بکشد.