توسعه پایدار گردشگری در کشور ایران مستلزم ایجاد زیرساختارهای مطلوب علمی و عملیاتی در تمامی حوزه علوم انسانی به ویژه علم مدیریت است و نقشی بی بدیل را در توسعه و رشد کشور ایفا می کند. از آنجا که ابعاد توسعه در سطوح بین المللی در قرن بیست و یکم با تحول شگرفی مواجه شده و این تحولات با تغییرات ساختاری در مفاهیم ارتباطی، اطلاعاتی، تبلیغاتی و بازاریابی همگام بوده است، دگرگونی در ارتباط و انتقال اطلاعات، امکانات آموزشی و پژوهشی و شیوه های مدیریت و حاکمیتی، راهبردهای نوینی را در اختیار ذینفعان قرار داده است. کتاب حاضر به حکمروایی مطلوب به عنوان کلید توسعه پایدار در صنعت گردشگری ایران پرداخته است.