در علم منطق مفهومی وجود دارد تحت عنوان (متضایفین) که به معنای دو امر وجودی است که فهمیدن یکی متوقف بر دیگری است و هر کدام از آنها به تنهایی قابل فهم نیستند و اساسا یک شیء نمی تواند از یک جهت برای مفهوم تضایف وضع شود إلا اینکه طرف دیگری هم وجود داشته باشد برای مثال بالا و پایین  یا پدر و پسر.
غرض از ذکر این مساله این بود که یکی از دغدغه های هر انسان مومنی بحث حضور قلب در نماز است ، مطالب بسیار زیادی در این باره خواندم اما هیچکدام فهم دقیقی از چگونه حاصل شدن آن برایم حاصل نکرد تا اینکه مطلب که در ادامه می خوانید را از زبان حکیم بزرگوار شیخ محی الدین عزیز دل خواندم و آنرا شبیه مساله تضایف دیدم.
حکیم بزرگوار در کتاب نماز مطلبی فرمود که بنظرم بهترین توضیح و جوابی بود که به مساله راهکار حضور قلب در نماز میشه داد.
ایشان می فرماید :
‏در حال نماز ، آنچه {انسان} خارج از نماز تهیه کرده به انسان پرداخت می شود. توجهات نماز موجب استحقاق فیض ، برکت ، رشد و قرب برای فرد می شود ، ولی نماز آن فردی توأم با قرب است که قبل از نماز استحقاق چنین قربی را داشته باشد.
        

          نماز برای سلب عادت است...
        

          سلام و نور
_ انسان باید بصیرت داشته باشد تا گول نخورد و باید تقوا داشته باشد تا خودش، خودش را گول نزند تا بتواند به صراط مستقیم هدایت شود.

از خوبی و مفید بودن این کتاب هرچی بگم کم گفتم، اگر اغراق نباشه میتونم بگم جمله به جملش، کلمه به کلمش قابل تامل و آموزندست 🥲
قبلا مستندی در مورد زندگی آیت الله حائری شیرازی رحمت الله علیه دیده بودم و وصفشون رو شنیده بودم  ولی تا حالا روزیم نشده بود که کتابی ازشون بخونم .  اولین کتابی بود که ازشون خوندم و واقعا نمیتونم احساسم رو وصف کنم . چقدر دانستن  نکات مطرح شده در کتاب  برای تک تکمون واجبه . خیلی دوستش داشتم و به همه ی کسانی که دنبال این هستند که انسان بهتری بشن توصیه میکنم  حتما حتما بخوننش.