آواز خوان طاس نمایش نامه­ای است که بیش از چهارده سال به روی صحنه ماند! هدف یونسکو، در این نمایشنامه، باز نمودن قهقرای آدمی به علت از دست نهادن اصالت و تشبه به دیگران است. بهترین نمودار این قهقرا، فرسودگی زبان محاوره و ابتذال گفت­وگوهاست، چرا که، به عقیده­ی او، فرسودگی زبان حکایت­گر فرسایش اندیشه است: همه می­کوشند که مثل دیگران سخن بگویند. این است که دیگر کسی نمی­اندیشد. دست نیاز همه به سوی اصطلاحات متداول و عبارات مبتذل معروف و ضرب­المثل­هایی دراز است که گاه بی معنا و مضحک است، دیگر سخنی آفریده نمی­شود. حرف­ها کهنه و فاقد تحرک است؛ و همین عبارات فرسوده نیز گاه قلب می­گردد و درست بیان نمی­شود.