حصول سعادت ممکن است ولی دوام آن ممتنع میباشد، یعنی تنها وصول به آرزوی قلبی سعادت نیست مگر آنکه دیگر آرزوهای قلبی یا تمام شود و یا بمحض اینکه پرتو آرزو در قلب تابید شخص بدان کامیاب شود.

هرقدر یک فکر یا عقیده صحیح و منطقی باشد تا زمینه اجتماعی حاضر نباشد و ساختمان فکری ملتی آنرا نپذیرد ممکن نیست آن فکر و عقیده عملی گردد.