خیلی کتاب خوبی بود و من ارتباط خوبی باهاش گرفتم به حدی که دو روزه تمامش کردم
        

          خوشحالم بعد مدت ها یک کتاب رو دوسه روزه تمومش کردم درحدی که دلم میخواد ادامه بدم و این حال خوب ادامه داشته باشه:)
خب حالا بریم سراغ ما تمامش می کنیم
عالی نبود خوب بود اما من دوستش داشتم حالمو خوب کرد
و بنظرم باید هرخانمی یک بار بخونتش
گاهی اوقات گرفتن بعضی تصمیمات راجع به زندگی مشترکمون سخته و احتیاج به فکر خیلی زیاد و شجاعت فراوون داریم تا بتونیم پس لرزه های بعدشو بپذیریم
سخته اما شدنیه
گاهی احتیاجه تمامش کنی تا خودت تموم نشی:)
        

          لیلی بلوم که تو یه شرکت بازاریابی توی بوستون کار می کنه، یه شب اتفاقی با رایل کینکید که یه جراح مغز و اعصابه آشنا میشه... لیلی که توی زندگی والدینش شاهد خشونت پدرش نسبت به مادرش بوده حالا دنبال یه رابطه پایدار و آرومه ولی رایل خودشو مرد زندگی و ازدواج نمی دونه... از طرفی اتلس عشق دوره نوجوونی لیلی هم سرو کله اش پیدا میشه و اوضاع زندگی لیلی برخلاف تصورش تغییر میکنه.
داستان در مورد شجاعته، شجاعت گرفتن تصمیمات مهم، شجاعت قبول واقعیات و مسئولیت های زندگی.

کتاب بدی نبود ولی کامل بودن همه چیز شخصیت های داستان یکم یه جوری بود.... مثلا لیلی انقد خوب و زیبا بود که تقریبا همه عاشقش میشدن یا رایل و اتلس علاوه بر موقعیت عالیشون از لحاظ ظاهری هم عالی بودن، حتی مارشال با اون درآمد نجومیش مستثنی نبود... یاد این رمان های اینترنتی خودمون میفتادم که پسرا پولدارن... .
ترجمه کتاب هم خوب بود و هم روون...
        

          اگر بخواهم مثل همیشه یادداشت‌هایی که برای کتاب‌های کالین‌هوور نوشتم را شروع بکنم، خیلی تکراری می‌شود. پس اینبار اینطور شروع می‌کنم:
کادوی تولدم را باز کردم. یک کتاب و تعداد زیادی ستاره کاغذی، که به شکل یک دسته‌گل در آمده بود. این تقریبا بهترین کادوی دست‌سازی بود که دریافت کرده بودم.
و اما کتاب. کتاب «ما تمامش می‌کنیم» از نویسنده‌ی دوست‌داشتنی و محبوبم؛ کالین‌هوور. این اما از قبلی هم بهتر بود.
داستان کتاب، داستان دختری به نام لی‌لی است. داستان از یکی از پشت‌بام‌های بوستون آمریکا شروع می‌شود. جایی که لی‌لی و رایل، بعد از گذراندن یک روز بسیار سخت، برای اولین بار همدیگر را ملاقات می‌کنند. اما مشخص است که کالین‌هوور عزیز، داستان را تنها به همین دو شخصیت خلاصه نمی‌کند.
لی‌لی گذشته‌ای غم‌انگیز دارد. ما داستان‌های گذشته را، تقریبا از فصل هفتم ( از سی‌و‌شش‌ فصل )، از طریق یادداشت‌های گذشته‌ی لی‌لی می‌فهمیم. 
کتاب دو جلد دارد. جلد اول با نام «ما تمامش می‌کنیم» و جلد دوم با نام «ما شروعش می‌کنیم». اول، من هم فکر می‌کردم ما شروعش می‌کنیم جلد و اول و ما تمامش می‌کنیم جلد دوم این مجموعه است. اما اینطور نیست و دلیل این نامگذاری را، تا کتاب را نخوانید متوجه نخواهید شد.
تا اینجا یک ستاره برای نام‌گذاری.
و اما ستاره‌ی دوم. این ستاره متعلق به غیر قابل پیش‌بینی بودن داستان است. جاهایی از داستان، با دلایلی می‌گوییم اینگونه تمام می‌شود. اما صفحاتی بعد، حرفمان را پس خواهیم گرفت و نظری دیگر می‌دهیم. و این چرخه ادامه پیدا می‌کند تا زمانی که به آخر داستان می‌رسیم و غافلگیر می‌شویم.
ستاره‌ی سوم، مربوط به نوع نوشتن زمان گذشته و حال، در موازات یک‌دیگر است‌. اینکه از طریق چند یادداشت قدیمی، گذشته را تعریف می‌کرد، ایده‌ی جدید و خلاقانه‌ای بود.
ستاره‌ی چهارم. برای پایان دوست‌داشتنی‌اش. کتاب قبلی‌ای که از کالین‌هوور خواندم (اشک‌هایی که در سکوت جاری شدند)، پایان خوبی نداشت و من را نسبت به کتاب‌های کالین، دلسرد کرده بود. اما این پایان، من را واقعا شگفت‌زده کرد.
و اما ستاره‌ی پنجم. ستاره‌ی پنجم را نمی‌دم. به چند دلیل. اول آنکه داستان گاهی کند پیش می‌رفت. کلافه‌ کننده بود و اصلا دلم نمی‌خواست ادامه‌اش را بخوانم.
دوم تکراری بودن موضوع بود. کتاب‌های کالین‌هوور دارند برایم تکراری می‌شوند. چون تقریبا همگی یک ژانر و یک موضوع را دنبال می‌کنند. البته کتاب اگر حقیقت این باشد را فاکتور بگیرید. آن اثر واقعا ماندگار و بی‌نظیر بود.
و سوم، حاشیه‌پردازی اضافی داستان و گاهی یکنواخت بودن داستان است.
و درنهایت، این کتاب، چهار ستاره‌ی کامل را دریافت می‌کند. دوستش داشتم اما بعید بدانم به سراغ جلد دوم کتاب بروم. چون هم تعریف زیادی از آن نشنیدم و هم آنکه بنظرم کتاب اینجا واقعا تمام شد و نیازی به خواندن جلد دوم نیست.
        

          اگه میخواید یه رابطه سمی رو تموم کنید این کتاب به شما حتی از یک روانشناس هم بیشتر کمک میکنه 
        

          این بهترین عاشقانه‌ای بود که خوندم🥲
        

          کل کتاب داشتم با خودم میگفتم توروخدا زنش نشو حداقل  بچه دار نشو که همه رو انجام داد :/
        

          کتابی در ژانر درام
کتابو دوست داشتم و میدونید از این کتاب به چه نتیجه ای رسیدم؟ ازدواج مضخرف ترین چیزه و مرد های لعنتی ، دوست داشتنیو اعصاب خوردکنند و ما زن هاییم که این وسط فقط عذاب میکشیم😭 شخصیتی که تو کتاب خیلی دوسش داشتم رایل بود...💔و البته هنوزم دوسش دارم🥲
        

          خیلی خوب بود فقط کمی کلیشه ای بود. ولی درد زنانی که مورد آزار و اذیت قرار گرفته بودن رو خیلی خوب توصیف کرد👏👏👏
        

          کتاب بسیار پند اموزی بود وهمه باید این کتاب رو بخونن کتاب درباره ی تصمیم های درست ومنطقی زندگی حرف می زد و می گفت شاید گاهی انتخاب کردن سخت باشه اما بهتر از اینکه که کاری نکنی ودست رو دست بزاری تا بعدها پشیمون بشی ازاینکه تصمیمی نگرفتی 
        

          «آدم بد وجود نداره. همهٔ ما آدمایی هستیم که گاهی اوقات، کارای بد انجام می‌دیم.»
        

          کتاب خوبی بود موضوع جذابی داشت 
        

          اکی 
یه کتاب مورد علاقه ی دیگه:)
قلبم رفت و با لحظه لحظه ی کتاب زندگی کردم  🤍🌤️
رو کاناپه نشستم 
لی لی و وقتِ خوندن دفترچش ، وقتِ پرستاری از اتلس  ، وقتِ انتظارش برای رایل نگاه کردم 
وقتی گل فروشی و به یه جای فوق العاده تبدیل کرد ، بوی سوسن تو جونم پیچید 
فوق العاده بود‌...
انقد که کاش میشد الان احساسم و قاب کنم بزنم به دیوار 
قلمِ بوسیدنی ایی بود...🤍🌙

در انتظار جلد دوم  ، لذتِ دیگه ای ، به زودی :)))
        

          این یکی از کتابای موردعلاقمه که خیلی وقت پیش خوندمش، و اگر نگاه کنی واقعا روند داستانی خوبه، روون نوشته شده و.. 
به شخصه، معتقدم که کلیشه‌ها یه دلیلی دارن که کلیشه شدن! لابد پرطرفدار و قشنگ بودن که همه نویسنده‌ها ازشون استفاده کردن.؟ اما از یه جایی به بعد، همین کلیشه‌های قشنگ هم حتی دیگه انقدر جذاب نیستن که بتونن یه کرم کتاب رو متقاعد به ادامه دادن به خوندن کنن. و خب، داخل کتاب‌های عاشقانه ما چندتا کلیشه داریم. 
۱ـ طرف عشق دوران بچگیش رو داخل یه شهر رندوم یا بعد از بازگشت به شهر قبلیش میبینه و باز عاشقش میشه
۲- دختره کار خودش رو رها میکنه و یا گلفروشی یا کتابفروشی یا کافه یا همچین چیزی باز میکنه
۳- مثلث عشقی‌ها معمولاً یه پسر خیلی خفن و یه پسر خیلی مظلومن که پسر مظلومه همیشه از دور از دختره محافظت میکنه
۴- دختره تا یه مشکلی براش پیش میاد پیش پسره میره و ازش کمک میخواد
و حتی داخل همین کتاب که در مورد استقلال زن از مرده و در مورد شکستن اون چرخه ظلم خانگی که ناشی از وابستگی زن هست هم زنه بعد از اینکه براش یه مشکلی پیش میاد به پسره پناه میبره.
داستان به صورت کلی، ضد و نقیض‌هایی داره که شاید بهتر بود یکم بیشتر بهشون توجه میشد؛ وقتی آدم همینجور میخونه ازشون لذت میبره ولی بعد از یکم تفکر به این نتیجه میرسه که صرفا ایده کلی کتاب قشنگه، نه داستان کتاب.
        

          بسیار زیبا.
اصن مگه کالین هوور  کتاب زشتم داره؟
        

          همه، خودجعلیشون رو نشون میدن. همه ی ما تو عمق وجودمون خراب و داغونیم. فقط، بعضیامون میتونیم اینو بهتر از بقیه پنهان کنیم. 
        

          چرا کالین هوور همیشه منو به گریه می اندازد؟!
تفکر عجیبی در نوشتن دارد، موضوع این کتاب رو تا به صفحهات آخر نرسیده بودم نفهمیدم و تبریک میگم کالین هوور دوباره منو برزخ موجود در پایان کتاب تنها رها کرد‌. کتاب بی نظیر از نویسنده ای بی نظیر!