قبل از خوندن این کتاب عمرا فکرشو نمی‌کردم که سندرسون در ادامه سه گانه عصر اول یه داستان گانگستری نوشته باشه ولی هیچ چیز از سندرسون بعید نیست
شوک اول تو همون سرآغاز کتاب وارد شد جایی که برای اولین بار از خلاقیت سندرسون ناراحت شدم
سندرسون بالاخره موفق شد حس غم رو بهم منتقل کنه (تا قبل از این فقط حس ترس و وحشت رو انقدر خوب ازش دریافت کرده بودم)
بعد داستان معمولی شد و صرفا با دردسرها و کلافگی یه آدم پولدار ناراضی طرف بودیم ولی از ص ۱۰۰ به بعد بخصوص بعد از جمله‌ی "اوه... رفیق اشتباه خیلی بدی کردی. یه اشتباه خیلی خیلی بد." داستان آنچنان جذاب و هیجان انگیز شد که اگه بدنم اجازه می‌داد یه نفس تا آخر می‌خوندم. لحظه به لحظه کتاب رو بعد از اون قورت دادم!
سندرسون تو این کتاب هم نشون داد که بعد از گذشت سه جلد قطور هنوزم می‌تونه دنیاسازیش رو گسترده تر کنه و چیزهای جدیدی رو کنه
فضا هم به قدری وسترن طور و پر از تیراندازی، بزن بزن، انفجار و دینامیت بود که رافرز رو غرب وحشی و الندل رو بوستون می‌دیدم 
جالب ترین قسمت کتاب هم برای من صحبت ها و اعتقادات شخصیت های کتاب در مورد شخصیت های سه گانه اول بود که بعد از گذشت ۳۰۰ سال تبدیل به افسانه و اسطوره مردم شدن 
سندرسون تو این جلد هم دین رو از ارکان اصلی قرار داده بود و ادیان مختلفی رو تو کتاب توصیف و معرفی کرد
و اما پایان
پایان این کتاب پایان نبود رسما آغاز بود
یه ماجرا تموم شد ولی صد تا دیگه شروع شد 
و الان من موندم و جلد دومی که ترجمه اش هنوز چاپ و منتشر نشده💔
ترجمه هم به شدت روون و خوشخوان بود

خلاصه که با خوندن قهرمان دوران فکر نکنین مه زاد تموم شده و نیازی به خوندن آلیاژ قانون ندارین، وگرنه یه داستان هیجان انگیز رو از دست می‌دین

پ.ن: دو تا روزنامه تو کتاب بود که ترجمه نشده بودن. حیف!
پ.ن²: یه چیزی رو یادم رفته بگم. باورم نمیشه!🤦‍♀️ این کتاب یه امتیاز ویژه داشت و اون طنز بود 
انگار سندرسون هر چی قوه برای طنز داشت تو این کتاب خالی کرده بود و از این نظر واقعا عالی بود
        

          و بله......
تامام تامام
این کتاب،کتاب اول از سه گانه دوم هست که پایانش کاملا بسته‌ست و میشه بصورت تک جلدی خوندش.
بهترین خلاصه‌ای که از داستان می تونم بگم اینه که:دزد ها در شهر،حتی ها رافز هم خطرناکتر هستند،ایا لرد وکسیلیوم لادریان می تواند همچون وکسی که که در رافز بود در شهر هم باشد؟
بطور کلی جذابیت زیادی داشت؛یجورایی انگار هیجانات و روند داستانی سه گانه اول را با هم ترکیب کرده و چیز خوبی هم در اومده.خلاصه که سندرسون قلم خوبی داره ولی باید کتابهاش را با صبر و حوصله خوند.
خلاصه که امتیاز نهایی من با کمی ارفاق،۴ از ۵.
🌟🌟🌟🌟
۴ستاره طلایی و درخشان در اسمان مه آلود رافز.

۱۴۰۳/۶/۲۷

#مرور #امیرمهدی #مه_زاد_۴ #آلیاژ_قانون
        

          سلام 
اگر این کتاب با آخرین امپراتوری مقایسه بشه نقاط قوت اون رو نداره. اونقدری که باید با شخصیت‌ها ارتباط نمیشه گرفت. این جلد به نظر تنها یک پیش‌درآمد برای ورود به عصر دوم هست.
سندرسون برای خالی کردن ذهنش بین دو کتاب این رمان کوتاه رو می‌نویسه و ابتدا قصد انتشارش رو نداشته.این رمان بین آخرین کتاب چرخ زمان و اولین جلد از استورم‌لایت نوشته شده. 
از دور‌ریزهای سندرسون هم رمان در میاد. 🤣
آلیاژ قانون یه رمان فانتزی وسترن به حساب میاد. به شدت خوش‌خوان، کوتاه، جذاب، لذت‌بخش و بامزه است. در تمامی کتاب حال و هوای طنز حاکمه. 
این رمان از سرعت بالایی برخورداره. 
اکشن بسیار خوبی داره. 
رابطه‌ی شخصیت های وَکس و وِین خیلی جذابه. 
کمی رازآلود هست. 
شروع رمان جذاب و مخوف و تراژیک بود.
اشاره به شخصیت‌های عصر اول و چیزی که حالا بهش تبدیل شدند خیلی جالبه. ما در دنیایی داستان رو پیگیری می‌کنیم که آثار اعمال شخصیت‌های عصر اول رو شاهدش هستیم.  نژادهای جدید با سیستم جادویی به روز شده داریم. واقعا استفاده‌ی وِین از قدرتش خیلی جذابه. 
آلیاژ قانون یه داستان وسترن خوب با المان‌های جادویه یا میشه گفت یه داستان فانتزی که در اون سلاح گرم و تکنولوژی وجود داره. 
شخصیت‌ها همونطور که گفتم عمق سری قبلی رو ندارند. شخصیت اصلی همون قهرمان داستان‌های وسترنه که یه بزن بهادر به حساب میاد. البته که همراهی باهاش خیلی لذت بخشه. برخلاف عصر اول شخصیت‌های مونث پردازش نشدند و این خب از کلیشه‌های ژانر وسترن به حساب میاد. ژانری که کاملا مردونه است. 
شخصیت منفی رمان برای کارهای خودش دلیل و ایدئولوژی داشت و دقیقا در تضاد با عقاید شخصیت اصلی بود. 
در کل یک خوانش لذت‌بخش برای ورود به عصر دوم مه‌زاد بود. بسیاری این جلد رو یک کتاب مستقل حساب می‌کنند بین سه‌گانه‌ی اول و دوم. 
گویا در ادامه هم باز قراره زمان به جلو بره و در فضای علمی تخیلی شاهد جهان مه‌زاد باشیم. 
جلد بعدی ترجمه نشده پس باید زبان اصلیش رو بخونم.

        

          بسم الله الرحمن الرحیم

میخوام یه طوری بنویسم که به نظر نرسه خیلی شیفته قلم سندرسون و چینش صحنه‌ها و خصوصیات دیگه‌ش به عنوان یک نویسنده‌ام اما خب اونقدر گزارش پیشرفت‌هام رو صادقانه نوشتم که نمیشه دوز و کلکی اینجا زد.

اگر مثل من سه گانه مه‌زاد رو خونده باشید قطعا از اینکه باید با همچین داستان، فضاسازی و شخصیت‌هایی(چه دوست داشتنی چه نداشتنی) خداحافظی کنید غمگین شدید اما سندرسون ما رو تنها نمی‌ذاره( خدا خیرش بده)

قانون الیاژ شروع خیره کننده ای داشت، هنوزم جای سیلی که سندرسون زد درد میکنه و تا اخر کتاب هم بدون اغراق همراهم بود. ضربه کمی نبود بهرحال.
شاید برگشتن یه بچه پولدار به خانواده و دست گرفتن اداره امور اونم بعد از بیست سال! چیز چندان جالبی به نظر نیاد.
اما نه وقتی اون بچه‌پولدار یه مجری قانون توی یه شهر بی در و پیکر مثل رافزه.
و حالا این بچه که توی اون شهر وحشی یه مرد اتو کشیده بود، وسط الندل که  شهری پیشرفته و مدرنه یه وحشی بی تمدن به نظر می‌رسه و چه چیز کلافه کننده‌تر ز اینکه باید ازدواج‌کنه؟
اوه به حق هارمونی این دیگه چه داستانیه.

اره صد صفحه اولش همینه اما بعد همه چیز با یه تقه به در عوض میشه و چنان سیر تندی به خودش می‌گیره که امکان هیچ‌گونه ترمز گرفتنی وجود نداره.

پ‌ن¹: فضای داستان خیلی با سه‌گانه اول متفاوته، خبری از اسمون گرفته، خورشید قرمز و بارون خاکستر نیست. اما به اون صورت هم بهش پرداخته نشده ، در عوض یک شهر کلاسیک رو به نظر بیارید که کم کمک داره پیشرفت میکنه. طوری که هم برق دارن هم قطار.

پ‌ن²: شخصیت ها و امان از اونها.محبوب ترین شخصیت‌های من( انگار نمیدونید) واین ،وکس،رانت و استریس.( از ماراسی خوشم نیومد با وجود اینکه زیبا، باهوش جوون و با مزه بود)
حضور واین باعث میشه یک لحظه هم لبخند از کنار لبتون کنار نره و دم به دقیقه قهقه‌ بزنید، وکس با وجود اینکه سعی میکنه یه مرد محتاط باشه در کنار یار غارش تبدیل به یه دلقک بلفطره میشه😂
استریس زن خیلی خشک و چارچوب مداری به نظر رسید، حدود دویست صفحه هم نبود اما اون‌جاهای که بود رو من خیلی پسندیدم و بسیار مشتاقم ببینم جلدای بعد چیکار می‌کنه.

پ‌ن³:قاعدتا من باید بابت ارادتی که به سندرسون دارم یه امتیاز کامل بی چون و چرا بهش بدم، اما راستش نیم ستاره کمتر دادم چون یه چیزی توی ذوقم زد.
شرور داستان یک جفت‌ساز بود اشتباه نکنم، و یعنی یکی در سطح لرد فرمانروا در نامیرایی. من توقع یک مبارزه و اتفاق شگفت انگیز تر رو داشتم و خب پایانی که براش در نظر گرفته شده بود رو نپسندیدم.

پ‌ن⁴:عمده شعف من در این جلد بابت تکرار چهار باره یک اسم بود. خداشاهده چنان از خود بیخود شدم برای اون اسم که فقط داشتم قربون صدقه‌ش می رفتم و اشک شوقم رو پاک میکردم.

پ‌ن⁵: قسم‌های کتاب خیلیییی باحال بودن، اونقدر که چند روزه دارم ازشون استفاده میکنم توی خونه و فعلا که خانواده بدشون نیومده😂 شما هم بخونید امتحان کنید.

پ‌ن⁷: توصیه میکنم بخونید؟ چطور می‌تونید خوندن همچین کتاب خوبی رو از خودتون محروم کنید آخه؟