بارها و بارها با فروغ فرخزاد در طول کتاب دل شکسته شدم. او که هیچ وقت نفهمید برای این که عشق را پایدار نگاه دارد چه بهایی را باید بپردازد و و این در حالی بود که هر بهایی را نیز پرداخته بود.
از این حرفها که بگذریم فروغ از بهترین شاعران نیمایی است. دیوان او مملو از استعاره های دلکش، حرف‌های عمیق و تصویرسازی‌ها و داستان‌سازی‌های غمناک است. 
 دیوان فروغ، برای شناختن زنان و احساسات آنان بسیار کمک کننده است و می تواند برای مردان از این رو مفید باشد و حتی زنان را با خودشان و احساساتشان نیز بیشتر آشنا کند ؛ چرا که فروغ با ظرافت تمام احساسات یک زن را در مقایسه با احساسات یک مرد به تصویر می‌کشد.
از دفتر اول شعر رو که شروع کنید تا به آخر که میرسد به «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» قدم به قدم با مراحل رشد و تکامل روحی و هنری فروغ پیش می رویم توصیه می کنم که این کتاب را از اول به آخر بخوانید و عجله نکنید.

روحش شاد و غریق رحمت ایزد منان
        

          بدون شک‌، مجموعه‌ای از زیبا‌ترین اشعاری که خوندم.
به نثری ساده و روان نوشته شده ولی  مفاهیم عمیق و ژرفی رو در دل خودش جا کرده.
و یقیناً  همه‌ی اشعار فروغ زاده‌ی عشق هستن.
        

          یادداشتی بر آشنایی من با کتاب فروغ: 
سال اول یا دوم دبیرستان داشتم از مدرسه بر میگشتم  در کتابفروشی دست دو  لب خیابون پهلوی  طرفای جایی ک الان کافه شمس هست  ایستادم   

این شد اولین مواجه من با فروغ  کتاب افست بود ((مسلما این کتاب نبود))  چند دقیقه فقط عکسش و نگاه کردم  
من تو نگاه اول از تصویر فروغ خوشم آمد ((اون زمان ها من نه رمان میخوندم ن شعر حتی درس های مدرسه رو هم به زور این ک بزارن برم باشگاه میخوندم)) 
بازش کردم  نوشته بود چاپ آلمان،  اواسط کتاب باز کردم از شعرش خوشم نیومد((یعنی به حال هوای پر شر و شور زمان نوجونی ک فکر میکنه دنیا به کام ش  هست نمی خورد)) 

داخل دانشگاه ک شروع کردم ب خوندن ادبیات 
اولین کتاب شعری ک خریدم  دیوان کامل فروغ بود همون افست چاپ آلمان ک نامه هاش و داره همون ک عاشق عکسش شدم  
و این دفعه دیگه با برگ برگش گریستم🙂

****فرروغ عصیان زنانگی شعر پارسی بود ****

کسی ک در جامعه پدر سالار اون زمان یه بابای سرهنگ ژاندارم  داشت شبیه اینه تو جی تی ای چهار ستاره باشی ولی فکر میکنید 
فروغ آروم مینشست تو خونه!؟  :))))  معلوم ک ن دلبرکم 
هر کاری ک فکر میکنید کرده تو زمامی ک طلاق تابو بود این بت و شکونده جایی ک شعر نو هنوز نو پا بود جز اولین خانم های شاعر نو گرای ایرانی بوده مستند ساخته با گلستان (لنتی)  رابطه عاشقانه داشته و همه اینا رو در عین بی پولی انجام میداده 
بعد ما همیشه میشنیم میگیم پول نداریم فلان کار و بکینم:) 

        

          فروغ فرخزاد که بوده؟ این سوالی بود که مدتها برایم بی جواب بود ولی همیشه منتظر فرصتی برای آشنایی با او بودم. اولش درکش نمیکردم بخاطر تصمیماتش ولی بعد فکر کردم و متوجه شدم او یک انسان بود. حق زندگی داشت. او زنی عاشق بود. عاشق ادبیات و هنر. در اخر در جوانی از دنیا رفت ولی وقتی شعرهایش را میخواندم حس میکردم کنارم نشسته. حسش میکردم. گویی در اغوشم گرفته بود. انگار روحم را در لابه لای برخی از بیت ها جا گذاشتم. خیلی زیبا بود. برای چی برای خودمان مانع میسازیم از چنین هنرمندانی؟ خودم هم نمیدانم چرا اینقدر جبهه گرفته بودم و متوجه شدم که شاید چون باید زمان مناسبش میرسید... من عاشق تمام شعرهای او هستم. ولی متوجه تأثیر زندگی و زمان روی قلم او شدم و در نهایت اخرین کتاب شعر فروغ یعنی "ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد" رو بی نهایت دوست داشتم. ولی از شعرهای بقیه کتابهای فروغ فرخزاد که بی نهایت دوست داشتم میتونم به"دیدار در شب، به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد، وهم سبز، عروسک کوکی، تولدی دیگر، بازگشت و دنیای سایه ها"رو پیشنهاد کنم. 
فقط تمام شعرهایش را بخوانید مخصوصا شعرهای بالا رو که مجبور شدم برای کوتاه کردن لیست خیلی از اسامی رو حذف کنم وگرنه تمام شعرهای او بی نظیر است. فکر میکنم کاشکی فقط کمی بیشتر رنگ خوشبختی و عشق رو در زندگی اش میدید.هرچند که احساس میکنم او نمرده است. همیشه زنده خواهد بود. 
        

          به نظرم فروغ مثال بارز این جمله است که: ((آنچه از دل برآید، لاجرم بر دل نشیند))

        

          در وصف فروغ نمی‌توانم چیزی بگویم،توصیف‌اش در کلمات و جملات نمی‌گنجد حداقل برای من این گونه‌است .
با فروغ در دورانی آشنا شدم که به همدمی نیاز داشتم و او شد همدم تنهایی من .
به قدری با او همنشین شده‌ام که به راستی می‌توانم بگویم بخشی از من شده بخشی جدایی ناپذیر و پنهان شده در وجودم آن بخشی از من که فقط به دو یا سه نفر نشانش داده‌ام آن بخش اندوهگین و بالغ من ؛ فروغ را به طور مرموزی درک می‌کنم 
حتی وقتی مدت ها خودش را در اتاق حبس می کرد !
حتی وقتی طلاق گرفته بود و باز برای عشقش شعر می‌نوشت !
حتی وقتی کامی را از خود جدا کرد !
حتی وقتی خاک او را در خود جای داد ! .
فروغ برای من چیزی بیشتر از یک شاعر است؛ یک همدم، یک الگو، یک سرچشمه، یک راهنما و یک زن آری فکر کنم او برای من این‌است .
پس  زنده باد ۶۷۸ صادره از بخش ۵ ساکن تهران .

_ساعت ده و پنجاه و شش دقیقه روز یازدهم از ماه یکم سال .
        

          فروغ عزیزمم،این زن الگوی منه و همیشه سعی میکنم توی زندگیم روحم رو مثل ایشون رها کنم.سرودن همچین شعرهایی نشون دهنده اینه که اجازه دادن روحشون به پرواز در بیاد و در خلوت خودشون با سرودن این شعر ها از زندگی بیشترین لذت رو بردن.با خوندن شعرهاشون همیشه تعجب میکنم چون واقعا خیلی خلاقانه و زیبان و همیشه تحسینشون میکنم))!
        

          من در جایگاه یک خواننده معمولی و کسی که در حوزه شعر و شاعری هیچ توانایی ندارم و صرفا علاقه‌مند به خواندن شعر هستم از اشعار این شاعر بسیار لذت بردم و نقدی در خصوص اشعار ندارم و نمیتوانم داشته باشم
اصلی ترین علت انتخاب این کتاب برای مطالعه جیبی و قابل حمل بودن آن بود و همین موضوع هم در روند خوانده شدن آن بسیار تاثیرگذار شد
اما غلط های بیش از اندازه‌ای که در مقدمه کتاب بود حقیقتا مطالعه اشعار را هم قدری استرس زا کرده بود و نمیتوانستم با دید صحت کامل آنها را بخوانم
مثلا در صفحه ۱۸۹ "باد ما را با خود خواهد برد" به اشتباه "باد ما را با خود خواهد کرد" نوشته شده است و این اشتباه دوبار تکرار شد 
و در نهایت  این اشتباهات بیش از اندازه برای من قابل چشم پوشی نبود
        

          زندگی فروغ را خوانده ام.
مورد پسند نه، اما برایم جالب و غم انگیز بود روزگار و سرنوشتش.
همین باعث شد خواندن دیوان فروغ را شروع کنم.
با توجه به زندگی اش، فکر می‌کنم بیشتر شعرهایش در مورد اتفاقاتی بوده که از سر گذرانده.
و اما اگر بخواهم نظر دهم، حقیقتا نتوانستم با شعرها ارتباط بگیرم و مدام حواسم پرت میشد. به قلم فروغ فرخزاد احترام می‌گذارم و خود را در جایگاهی نمی بینم که شعرهایش را نقد کنم اما به همین کفایت میکنم که سبک نوشتنش مورد علاقه ی من نبود...
        

          اما من آن شکوفه اندوهم
کز شاخه‌های یاد تو می‌رویم.
        

          عالی و دقیقا پر از احساس خوب 
        

          دیوان فروغ فرخزاد هدیه‌ی تولدم از طرف یک دوست قدیمی بود. گفته بودم شعر دوست دارم اما هیچ وقت توجه ویژه‌ای به فروغ نداشتم. اما فروغ آمد، خودش با پای خودش. و حسابی در دلم جا وا کرد! حس کردم تنها نیستم. فهمیدم این حد از زن بودنم طبیعی است. احساساتم، اشتفگی‌هایم، تنهایی‌هایم و همه‌ی چیزهایی که فکر میکردم فقط منم که دارم با انها دست و پنجه نرم میکنم...  حتی غم عمیقی که بی هیچ دلیلی دنیا روی دلم می‌گذارد. 
جالبی دیوانش این است که بدون ذره‌ای داستان گویی، سیر زندگی فروغ را از یک دختر جوان عاشق تا زنی پخته و به طبع غمگین روایت می‌کند. راجع به فروغ حرف بسیار است. راجع به بی‌پروایی‌اش، عشق‌هایش، کارهایش و...  اما حقیقتا برای من مهم نیست که واقعیت مسئله چه بوده. برای من لمس شدن روحم توسط شاعر مهم است. حتی قافیه و ردیف هم نمیخواهم. میخواهم شعر به من شبیه باشد و من به شعر. و به جرئت می‌گویم، شعر فروغ روح زن را لمس میکند! 

۲٠/۱٠/۱۴۰۳

پ.ن: من یک دیوان دیگه رو خوندم که نشرش ظاهرا غیر معتبره، چون پیداش نکردم و اسمش عجیبه...
        

          هربار که دیوان فروغ را به دست می‌گیرم، انگار پنجره‌ای را باز می‌کنم به اتاقی که نور از آن فرار کرده و غبار خاطره‌ها روی زمین‌اش نشسته. صفحات کتاب فروغ بوی کاغذ نمی‌دهند، بوی دست‌هایی را می‌دهند که هرگز لمسشان نکرده‌ام اما به یادش می‌آورم. 
من فروغ را نمی‌خوانم، او مرا می‌خواند؛ مثل زنی که از پشت شیشه‌های باران‌خورده‌ای نگاهم می‌کند، نه برای اینکه دیده شود، بلکه برای اینکه یادآوری کند دیده شدن چقدر بی‌معنی‌ست وقتی فهمیده نشوی.
در شعرهای این زن حساس، چیزی هست شبیه صدای بسته شدن درِ خانه‌ای در غروب؛ خانه‌ای که کسی از آن می‌رود و تو می‌دانی بازگشتی در کار نیست.
کلماتش نه تزئین‌اند، نه بازی؛ آن‌ها لکه‌های زخم‌هایی‌اند که حتی وقتی خوب می‌شوند، هنوز درد می‌کنند. فروغ نمی‌گوید "دوستت دارم"؛ او می‌گوید "از تو لبریزم..." ، نمی‌گوید "دلتنگم"؛ می‌گوید "چه خالی بی پایانی..."، او نمی‌گوید "غمگینم"؛ می‌گوید "در سکوت سینه ام دستی، دانه اندوه می‌کارد..."
گاهی فکر می‌کنم اگر فروغ امروز زنده بود، شعرهایش را در کجا می‌نوشت؟ در نوت گوشی؟ در توییت‌های کوتاه؟ اما نه، فروغ به کاغذ نیاز داشت، به فضای سفیدی که حرف‌هایش را خفه نکند. چون او هرگز نمی‌خواست فقط صدا باشد؛ می‌خواست پژواک باشد، رد پایی که حتی بعد از رفتنش هم بماند، مثل جای لیوانی چای روی میز که نمی‌دانی چرا آن‌قدر نگاهش می‌کنی.
کتاب فروغ دیوان نیست، دفتر خاطرات است. خاطراتی که هر بار ورقش می‌زنی، تازه‌تر می‌شود. انگار هر شعرش اعترافی‌ست که تازه به زبان آمده، هر کلمه‌اش ضربان قلبی ست که به جای سینه، روی کاغذ می‌تپد.
شاید به همین خاطر است که هر بار می‌خوانمش، حس می‌کنم کسی مرا صدا می‌زند؛ کسی که نمی‌خواهد مرا نجات دهد، فقط می‌خواهد بگوید: "لیک در پایان این ره، قصر پرنور است..."
        

          " نمی توانستم، دیگر نمیتوانستم
 صدای پایم از انکارِ راه برمی‌خاست
 و يأسم از صبوري روحم وسیع تر شده بود
 و آن بهار، و آن و هم سبزرنگ
 که بر دریچه گذر داشت، با دلم میگفت :
 نگاه کن 
تو هیچ گاه پیش نرفتی
 تو فرورفتی! "

شعرهای این زن محشره، محشر! 🤝🏻
        

          شعرهای فروغ محشره.

با قلمش تو را به خاطراتت میکشونه.

محاله با شعرهایش قلبت فشرده نشده باشه و غمگینت نکرده باشه.
        

          برای اینکه به ارزش و جسارت و هنر فروغ پی ببریم باید درک کنیم که در چه شرایط و چه جامعه ای زندگی می‌کرده...
زندگی پر فراز و نشیب و جامعه ای که هر روز در حال قضاوت کردنش بوده و اینها به خوبی در اشعارش نمود پیدا کرده .

حیف که زود رفت... روحش شاد...
        

          بعضی کتابا مثل یه دست مهربون می‌مونن که بر سر روح  خسته کشیده میشن . روح نوازن این کتابم یکی از اون کتاباست که با تک‌تک شعراش روحت رو نوازش میکنه 
        

          کاش فروغ فرخزاد بودم 
زیبا . شاعر . مرده 
        

          بارها و بارها اشعار این کتاب را بازخوانی کردم و هربار اندکی از زیبایی‌اش کم نشد.
اولین‌بار در میان کتاب‌های کهنه‌ی پدرم پیدایش کردم و از سر بی‌حوصلگی خوندنش رو آغاز کردم. و باوجود سن کم و واژگان ناآشنا و جملاتی که باگذر زمان کم رنگ و ناخوانا شده بودند به خوندن ادامه دادم و اشعارش هنوز هم ورد زبانم‌اند.
        

          یکی از بهترین کتاب های شعری که خواندم ....! 
سرشار از احساسات زنانه ، عشق و تصویر سازی های ناب بود ...!