نظرها (24)
1401/11/19
8
24
24
(0/1000)
نظرات
1401/11/20
ممکن است بسیاری از سروران ارتباطی با این کتاب‌ها برقرار نکنند. اما من همواره از خواندن‌شان لذت برده ام و قوت علمی و معنوی خورده ام.
0
1401/11/22
خیر... به نظرم یا همه باید بتوانند در به‌خوان پست بذارند یا هیچ کس نباید بتواند. اینکه کسانی به خاطر داشتن دنبال‌کننده‌ی بیشتر یا تألیف/ترجمه/ویراستاری یک یا چند کتاب بتوانند پست بذارند و دیگران نتوانند، تبعیضی غیر منطقی است. شاید هم دلیل خاصی دارد که بنده بی‌اطلاع هستم. برای همین حتی اگر دست‌رسی نویسندگی هم بگیرم پست نمی‌ذارم. البته کاربران به‌خوان هم از پست نذاشتن بنده متضرر نمی‌شوند!
0
1401/11/22
با صحبت شما در صورتی موافق بودم که امکان دست‌یابی به قابلیت بلاگری، دشوار می‌بود. درحالی‌که فکر می‌کنم دست‌یابی به شرایط بلاگری برای عموم کاربران کار چندان سختی نیست. بحث فقط بر سر دنبال‌کننده نیست، دشوارتر از دنبال‌کننده تعداد سی یادداشت است. معمولاً کسی که سی یادداشت بنویسد، خواه-ناخواه پنجاه نفر دنبالش می‌کنند. تمهید چنین وضعیتی، باعث افزایش اشتیاق کاربران برای فعالیت می‌شود و از این نظر، سودمند هم هست! من که چشم‌انتظار پستی که وعده‌اش را دادید، هستم.
3
0
1401/11/22
بله این هم هست.... اما هنوز بر سر سخنم هستم. آن مطلب هم، مطلب خاصی نبود، همین جا در چند فرسته عرض می‌کنم.
0
1401/11/22
این برنامه‌ی کلّی که عرض می‌کنم، برای کسانی است که می‌خواهند علوم انسانی، به خصوص فلسفه و یا یکی از شاخه‌های متنوع مطالعات اسلامی را، بصورت جدی بخوانند. اگر هنوز شاخه‌ی علمی‌تان را انتخاب نکرده اید: سعی کنید حداکثر تا آخر لیسانس، دستکم توانایی مطالعه‌ی کتاب و مقالات علمی به زبان انگلیسی را کسب کنید. یک زبانِ زنده دیگر، ترجیحاً آلمانی یا فرانسوی، را، پس از تسلط بر انگلیسی، در حدّ متن‌خوانی فرا بگیرید.
0
1401/11/22
در موضوعاتی که به آن‌ها علاقه دارید مطالعه کنید، سعی کنید کتاب‌های کلاسیک را بخوانید. با یک دست چند هنداونه هم ور ندارید، که هم سرعتتان و هم انگیزه‌تان و هم معمولاً حافظه‌تان را ضعیف می‌کند. هم‌زمان نهایت یکی دو تا موضوع جدی را بخوانید. سیر مطالعاتی‌تان را به طورِ کامل از پیش تعیین نکنید، اجازه بدید که هم‌زمان با رشد فکری/علمی‌تان، خودِ کتاب‌ها، کتاب بعدی‌تان را تعیین کنند.
0
1401/11/22
اگر شاخه‌ی علمی‌تان را انتخاب کرده اید: سعی کنید حداکثر تا آخر لیسانس، دستکم توانایی مطالعه‌ی کتاب و مقالات علمی به زبان انگلیسی را کسب کنید. زبان/زبان‌هایی که با رشته‌تان مرتبط است را یاد بگیرید. اگر نیاز است که زبانِ باستانی‌ای، مانند یونانی یا لاتین یا سنسکریت یا سریانی و... یاد بگیرید، حتماً یادگیری‌اش را زود شروع کنید و سعی کنید که یک استادِ این کاره پیدا کنید.
0
1401/11/22
الان دیگر وقت پراکنده‌خوانی ندارید. سعی کنید فقط کتاب‌های کلاسیک و منابعِ تحقیقی دسته اول و مقالاتِ روزآمدِ به زبان انگلیسی را بخوانید. حتما با یکی دو نفر پژوهشگر بین المللی ارتباط مداوم داشته باشید و مقالاتشون رو دنبال کنید. حتما برای خودتون یک پروژه تعریف کنید، و آن پروژه را به اجزای کوچک‌تر تقسیم کنید. یک پروژه‌ی بلندپروازانه انتخاب نکنید که زیرش بمونید.
1
0
1401/11/22
با پروژه خیلی موافقم و نتیجه‌ش ر دیدم. اما اینکه «با یک دست چند هندوانه برندارید» واقعاً نمی‌شود! چه‌طور باید فهمید که این تنوع در مطالعه و تحقیق، کمک‌کننده است یا آسیب‌رسان؟ مرزش کجاست؟ البته که به سادگی نمی‌شود دربارهٔ حدود تقریبی و نسبی مسایل مرتبط به زندگی انسان، سخن گفت اما اگر نشانه‌هایی به نظرتان آمده، ممنون می‌شم بفرمایید.
0
1401/11/22
کارِ تحقیقی را به تأخیر نندازید. خودِ تحقیق قسمت مهمی از یادگیری است. به تأخیر انداختن کارِ تحقیقی آفت‌های فراوانی دارد، مهم‌ترینش بی‌انگیزه شدن است... در کنار کارهای جدی علمی‌تان سعی کنید برای استراحتِ ذهن، کمی کتاب‌های آسان‌خوان یا رمان مطالعه کنید. کتاب‌های خاطرات خودنوشت اهل علم هم بسیار مناسب است، به انسان روحیه هم می‌دهد.
0
1401/11/22
نکاتِ مهم: زود شروع به نوشتن کنید، اما نوشته‌های تألیفی‌تان را شتاب‌زده منتشر نکنید، که پشیمان می‌شوید. در دوره‌ی کارشناسی یا کارشناسی ارشد سعی کنید یکی دو تا متن کوتاه ترجمه و منتشر کنید. حتماً پیش از ترجمه به شخصی بزرگ‌تر و کاربلدتر متن‌تان برای ویراستاری بسپارید و از او بخواهید که اشتباهاتتان را گوشزد کند (نه اینکه صرفاً اشتباهات را خود درست کند).
1
0
1401/11/22
می‌توانید متن از پژوهشگر بین‌المللی‌ای که در ارتباط با او هستید ترجمه کنید، تا نشان دهید که از مقالات و کتاب‌های روزآمد اطلاع دارید و همچنین به زمینه‌ی کاری‌شان علاقه دارید.
0
1401/11/22
فراموش نکنید که نویسنده‌ها کتاب‌ها را برای خوانده شدن نوشته‌اند. پس اگر کتابی به نظرتان سخت آمد، سریع رهایش نکنید. با اعتماد بنفس سراغ کتاب‌ها بروید، بعد از مدتی می‌توانید مطالب کتاب را حل کنید. زبان‌آموزی فرآیندی طولانی و تدریجی است، قرص و آمپول و میان‌بر هم ندارد، باید گوشتتون از استخونتون جدا بشه تا کمی زبان یاد بگیرید.
0
1401/11/22
سعی کنید که حتماً با اهلِ علم ارتباط مداوم داشته باشید. برای روحیه‌تان بسیار خوب است. علاوه بر آن بسیار از اشتباهات را هم مرتکب نمی‌شوید. اما فراموش نکنید، که استاد، استاد است. لزوماً دوست و رفیق و پدر یا هم‌صحبت شما نیست.
0
1401/11/22
زودتر از آن چیزی که فکرش رو بکنید جوونیتون و دوران طلایی عمرتون تمام میشه. به‌هرزه و به‌رایگان عمر بر باد ندید که بعدها آنقدر پشیمان می‌شوید که دوست دارید از سرِ انگشت‌تان هم اشک بریزید، اما دیگر سودی ندارد...هر یک ساعتی را که تلف کنید، بازگشتی در کار نیست. البته به خودتون فشارهای بیخودی که به سلامتی آسیب بزند هم نباید بیاورید و از خواب‌تان نزنید.
0
1401/11/22
یک دنیا ممنونم. https://shereno.com/8/41/ همهٔ شعرهای خوب نیما، برای شما! دست‌تون درد نکنه. البته شرایطم یه‌کم متفاوته، وقتی -تقریباً- هر روز هفته تا ۱۶ کلاس داشته‌باشی، اونم کلاس‌هایی مثل آناتومی و جنین‌شناسی، پدرت درمی‌آد تا یه مبحث علوم انسانی که دوست داری ر درست‌وحسابی دنبال کنی. حقیقتاً به حال بچه‌های علوم انسانی غبطه می‌خورم! (متن ادیب‌سلطانیسم‌تون یک جون به جون‌هام افزود ولی اون موقع هنوز با «حجم زیاد» و مقداری «بی‌خود» پزشکی آشنا نشده‌بودم! کاشکی می‌شد ترک تحصیل آکادمیک کرد. :))
3
0
1401/11/22
سلامت باشید. این هایی که عرض شد درباره رشته‌های علوم انسانی بود بیشتر...به خصوص فلسفه و مطالعات اسلامی. درباره‌ی بقیه‌ی رشته‌ها بی‌اطلاع هستم. این طرز مطالعه برای شخصی مناسب است که می‌خواد در علوم انسانی پژوهشگر شود. شما که نمی‌خواهید در علوم انسانی پژوهشگر شوید. ولی بوده‌اند بزرگانی امثال قاسم غنی که هم طبیب بوده اند و هم پایگاه ادبی بلندی داشته اند.
0
1401/11/22
پیشنهاد می‌کنم، هر چه که می‌خوانید، اگر به دنبال کارهای صرفاً بالینی نیستید، و بیشتر به دنبال کارهای پژوهشی هستید. برای ادامه تحصیل به آن طرف آب ها بروید... اینجا حتی مطالعات اسلامی خواندن هم سودی ندارد. بابت شعر و حسن ظن‌تان هم ممونم. امیدوارم در درس‌هایتان موفق باشید.
0
1401/11/22
درباره آن مسأله هم که فرمودید: بستگی به شرایطِ فرد، هدفِ فرد و حتی سن فرد دارد. یک وقت شخص می‌خواهد در باب شاخه‌های مختلف اطلاعاتی کلی یا حتی نیمه‌تخصصی داشته باشد. و یک وقت می‌خواهد که در شاخه‌ای متخصص شود. کسی نمی‌تواند در چند شاخه متخصص باشد.
0
طه
1401/11/22
0