یادداشت زهره دلجوی کجاباد

        اولین کتابی بود که در ژانر جنایی می‌خوندم. زیاد علاقه‌ای به این ژانر ندارم و این کتاب رو هم هدیه گرفته بودم و مدتهای زیادی توی کتابخانه‌ام مانده بود. نمی‌دانم چه نیرویی مرا به خواندنش سوق داد. شاید شهرت خیلی زیاد سکوت بره‌ها و اسم کنجکاوی برانگیز و تصویر روی جلد عجیبش. به هرحال از خواندنش لذت بردم. با توجه به زمان نگارشش پیرنگ خیلی خوب و جذابی داشت و می‌توانست مخاطب را با خودش همراه کند. چه‌قدر در پردازش شخصیت هانیبال لکتر خلاقانه و استادانه عمل کرده بود و اینکه پلیس با راهنمایی یک مجرم خطرناک بتواند مجرم دیگری را پیدا کند هم خیلی خلاقانه و جالب است. تماشای فیلمی به همین نام را هم در لیست برنامه‌هایم گذاشته‌ام.