تاریک ماه یک کتاب بومی واقعا خوب است . انگار که نویسنده دست مخاطبش را می‌گیرد همراه میرجان(شخصیت اصلی) راهی کوه و بیابان می‌کند. آسمان کویر را نشانش می‌دهد و همنشین ساربان ها می‌کند. برایش شکار می‌کند. نان می‌پزد.  لیکو می‌خواند، می‌نشاندش و  بالش می‌دهد زیر دستش. قصه‌ی آورگی و عاشقی می‌گوید، آخرش هم که خودتان بخوانید بهتر است 🙃  
 کتاب از لحاظ نویسندگی قوی است و کشش و تعلیق لازم را دارد.
تو صیف ها و تصویر های واقعا خاص و به یاد ماندنی دارد. 
 دو مشکل اساسی که با کتاب داشتم:
 یکی شخصیت منفعل کتاب آنجا که پهلو می‌زند به ناتورالیسم کارهای چوبک و هدایت.
دو پایان بندی کار که دوست نداشتم. می‌توانست بهتر باشد. 
با این همه‌ کتاب جالبی است.