بریده‌های کتاب zahrakhalaji

و انسان ، اگر گهگاه ، با تمامی نیروی خود زار نزند، انسان نیست ، سنگ است .

خوبی، در لحظه های ضرورت ، دکان آق اویلر هاست و ابزار دست انها

سراسر کوهستان عشق را درنوردیدم چه دشوار است، و کیست که بتواند تحمل کند این درد را ؟ اگر طوق عشق را برگردن آسمان بیاویزند آسمان خواهد لرزید، وصبر نخواهد کرد این درد را . مختوم قلی ترکمن

و انسان ، اگر گهگاه ، با تمامی نیروی خود زار نزند، انسان نیست ، سنگ است .

درباج گیری عاطفی شش قدم طی میشود ۱. خواسته ۲.مقاومت ۳. فشار ۴. تهدید ۵. تسلیم ۶. تکرار

دردِ نرسیدن به قله از ان کسانی است که اهل صعودند . رنج غرق شدن از ان کسی ست که دل به دریا سپرده است .

تنها کسانی که میجنگند و به زندان می افتند و بازجویی میشوند ، ممکن است از پاسخ هایی که داده اند ناراضی باشند . انها که نمیجنگند، بازجویی هم نمیشوند، و انها که باز جویی نمیشوند، بدیهی است که پاسخ بد هم نمی دهند تا از دادن چنان پاسخ هایی دلگیر و شرمنده باشند .

باج گیران عاطفی با اگاهی از این امر که ما به تایید و محبت انها نیاز داریم ، تهدیدمان میکنند که ما را از این محبت محروم خواهند ساخت ، و یا به ما این احساس را می بخشند که باید تلاش کنیم تا محبت و تایید انها را جلب نماییم

در قلب همه باج گیری ها یک تهدید اصلی وجود دارد که می تواند به شکل های مختلفی ابراز شود: اگر انطور که من می خواهم رفتار نکنی، رنج خواهی برد ....

هر یک از قدرت ها که منطقه حاره ای افریقا یا کشوره های خاور میانه و یا هند جنوبی یا مجمع الجزایر اندونزی را زیر سلطه بگیرد، بر صد ها میلیون باربر ارزان و خرکار نیز دست می یابد. ساکنلن این نواحی که علنا تا سر حد بردگی نزول کرده اند پیوسته در دست این یا ان فاتح می گردند و در این مسابقه مانند زغال یا نفت مصرف میشوند تا سلاح بیشتری به دست آید ، ناحیه بیشتری تصرف آید و همینطور الی غیر النهایه .

درد های سخت و عمیقی در جهان ما وجود دارد اما آنچه که بتواند کمر یک انسان مبارز را بشکند، وجود ندارد

انجا سرزمین من است، خاک من است، زادگاه من ، من باید به فکر نجاتش باشم

دشمنان ما اگر دَم از اصول اخلاقی ثابت و استوار می زنند هم فقط به خاطر آن است که ما را گرفتار و پابند ان اصول کنند، تا خود بتوانند به راحتی و بی دغدغه، ستم کنند و ستمگر باقی بمانند. خود آنها ، هرگز به اخلاقی گه از ان سخن می گویند ، معتقد نبوده اند و نیستنود، که اگر بودند، دیگر ستمگر و فاسد و بدکاره نبودند .

اگر عاقلی، از عاشق نپرس که زیباتر از مهتاب چیست! اگر هنوز صاحب فرزند نشده یی از مادر نپرس که اضطراب دائمش برای چیست اگر وطنت را دوست نداری از عاشفان وطن نپرس که برای چه می جنگند اگر عاشق مهتابی و اگر عاشق وطنی و اگر پسرت را به جنگ فرستاده ای دیگر، پرسیدن برای چیست ؟

او، این صدای بی پروا را خوب می شناخت. این صدا از آن زنی بود که می خواست دِین خود را به تاریخ سرزمین خود بپردازد و سهم خویش را ، از این تاریخ، بطلبد. این ملان بود؛ تفنگ چخماق کشیده در چال شانه جاداده، انگشت برماشه نهاده .

تفکر ، همان گونه که اندوه می افریند، در دوام مثبت خویش ، پلی خواهد ساخت میان جزیره و جماعت ، میان فرد و خلق و میان امروز و فردا و پلی به سوی شادمان روح

اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن امیال فردی‌ست، و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود؛ علیل و ناقص است؛ دور از دریا، دور از طوفان ، دور از پرواز و دور از شکفتن روح است ......

دریای تفکرات را مَدِ غم چنان بالا می اورد که صاحب غم، همچون جزیره ای متروک ، جزیره ای بی قایق و تهی از حیات ، فریادِ خوفداز تنهایی بر می کشید و گمان می کرد که فرو خواهپد رفت و دیگر بر نخواهد آمد

در قلب اوجا ها همیشه غمی بود که از اندیشیدن مایه می گرفت ؛ غمی که با سیلاب خروشان ِ"چه باید کرد"ها می امد و سراسر وجود حیرت زده ی ایشان را فرا می گرفت

گل می کند شقایق، دانه ی اسفند می رسد ،مارال می چرخد چرخ چاه، دلو خالی پر میشو د، مارال هرگز باور نکن که زمان ایستاده یا به عقب می رود، مارال گندم خوب کاشته یی ، فصل درو می رسد ، مارال