بریده‌های کتاب گتسبی بزرگ

هر کسی حداقل یکی از فضیلت های مهم را برای خودش قائل است، و فضیلت من این است: من یکی از معدود آدم‌های با صداقتی‌ام که در عمرم شناخته‌ام.

... اما جوردن کنارم بود که بر خلاف دیزی عقلش میرسید رویاهای کاملا فراموش شده را از این سن و سال به آن سن و سال نکشاند.

بیاین یادبگیریم که دوستی مون رو نسبت به یه نفر تا زمانی که زنده هس بهش نشون بدیم و نه بعد ازونی که مرده. بعد ازون قانون من اینه که کاری به کارا نداشته باشم...

می گذشت و گتسبی می دانست که آن قسمت ماجرا را، تازه ترین و زیباترینش را برای همیشه از دست داده است...

همیشه تماشای دوباره چیز هایی که آدم تمام قدرت تطابق خود را برای آنان نصرف کرده است کار غمگین کننده ای است...

یک نکته از همه روشن‌تر است داراها داراتر می‌شوند و ندارها ــ بچه‌دارتر!!!

هر کسی حداقل یکی از فضیلت های مهم را برای خودش قائل است،و فضیلت من این است:من یکی از محدود آدم های با صداقتی‌ام که در عمرم شناخته ام.

دارا ها هرسال دارا تر میشوند و ندار ها هرسال بچه دار تر!

درکت می‌کرد تا جایی که می‌خواستی درک بشوی، باورت می‌کرد آن‌طور که خودت می‌خواستی خودت را باور داشته باشی، و به تو اطمینان می‌داد که دقیقآ همان تصوری را از تو دارد که تو در بهترین حالت می‌خواستی داشته باشد.

هیچ مایه‌ای از گرما یا سرما نمی‌تواند برابری کند با آنچه آدمی قادر است در قلب شبح‌آسای خود تلنبار کند.

هر وقت دلت خواست عیب کسی رو بگیری، یادت باشه که تو این دنیا، همه مردم مزایای تو رو نداشته‌ن.

هیچ اغتشاشی مثل اغتشاش فکری یک مغز کوچک نیست.

باید یاد بگیریم دوستی‌مونو با آدم‌ها تا موقعی که زنده‌ان نشون بدیم،نه بعد از مردنشون.بعد از مردنشون ،روال من اینه که بذارمشون به حال خودشون.

گذشته رو که نمیشه تکرار کرد.

هروقت دلت خواست عیب کسی رو بگیری، یادت باشه که تو این دنیا، همۀ مردم مزایای تو رو ندارند .

یک چیز حتمی است و هیچ‌چیز حتمی تر نیست ثروتمندان ثروتمند میشوند و فقیران بچه میاورند دراین احوال در این فاصله .....

گتسبی به نور سبز باور داشت،به آن آینده سراسر لذت که سال به سال از برابر ما بیشتر پس مینشیند.پس از چنگ ما گریخته،اما مهم نیست فردا تندتر خواهیم دوید،دست های مان را بیشتر خواهیم گشود و روزی در صبحی خوش.. پس همچنان میکوبیم،مثل قایق هایی خلاف جریان و همواره به گذشته رانده میشویم.

تماشای دوباره چیزهایی که آدم تمام قدرت تطابق خود را برای آن‌ها مصرف کرده است، کار غمگین کننده‌ای است.