بریده‌های کتاب فتح خون

عجبا ! شمس را ببین که در آیینه نظر کرده است و این آیینه است که انا الشّمس میکند .

کِرم لجن زار چگونه بداند که بیرون از دنیایی که او تن می پرورد چیست ؟ زمین و آسمان او همان است ، و اگر او را از آن لجن زار بیرون کشند ، می میرد .

عجب تمثیلی است این که علی مولود کعبه است...یعنی باطن قبله را در امام پیدا کن! اما ظاهرگرایان از کعبه نیز تنها سنگ هایش را می‌پرستند.

ابن سعد تلاشی بسیار کرد تا کارش به پیکار با حسین بن علی(ع) نکشد، اما دهر هیچ کس را ناآزموده رها نمی کند؛ صبورانه در کمین می نشیند تا تو را به دام امتحان درآرد و کارت را یک سره کند

و بالاخره کوفه_ چه آهنگ ناخوشایندی دارد این نام، و چه بار سنگینی از رنج با خود می‌آورد! باری به سنگینی همه رنج هایی که علی علیه السلام از کوفیان کشید...بگذار رنج های زهرا و حسن و حسین را نیز بر آن بیفزایم؛ باری به سنگینی همه رنجی که در آیه مبارکه نهفته است: لقد خلقنا الإنسان في كبد. آه چه رنجی!

این رسم فریبکاران است: نام محمد را بر ماذنه ها میبرند ، اما جان او را که علی است، دشنام میدهند .

خورشید سرخ تاسوعا در افق نخلستان‌های کرانه فرات غروب کرده است و زمینِ ملتهبِ کربلا را به ستاره جُدَی سپرده و موذن آسمانی اذن حضور داده است و دروازه‌های عالم قُرب را گشوده. زمین از دل ذرات به آسمان پیوسته است و نسیمی خنک از جانب شمال وزیدن گرفته و اصحاب، نماز گریه می‌گزارند.

ساحل را دیده‌ای که چگونه در آیینه‌ی آب وارونه انعکاس یافته است؟ سرّ آن‌که دهر بر مراد سفلگان می‌چرخد این است که دنیا وارونه‌ی آخرت است.

بگذار اصحاب دنیا ندانند. کِرم لجن‌زار چگونه بداند که بیرون از دنیایی که او تن می‌پرورد، چیست؟ زمین و آسمان او همان است، و اگر او را از آن لجن‌زار بیرون کشند، می‌میرد.

الماس اگر چه از همه ی جوهرها شفاف‌تر است، سخت‌تر نیز هست. ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق ممکن است .... و ای دل تو را نیز ازین سنت لایتغیر خلقت گریزی نیست. نپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا ازموده اند و لاغیر...صحرای بلا به وسعت همه ی تاریخ است.

اگرچه عقل نیز اگر پیوند خویش را با چشمه خورشید نبُرَد، عشق را در راهی که می‌رود، تصدیق خواهد کرد؛ آن جا دیگر میان عقل و عشق فاصله ای نیست.

امام افتاب کرامتی است که خود را از ویرانه ها نیز دریغ نمیکند. اسمان را دیده ای که چگونه در گودال های حقیر اب نیز می‌نگرد؟ اب را دیده ای که چگونه پست ترین دره ها را نیز از یاد نمی برد؟

دهر بر مراد سفگان می‌چرخد تا تو در کشاکش بلا امتحان شوی و این ابتلاات نیز پیوسته می‌رسد تا رغبت تو در لقای خدا افزون شود .

عُمَر نماد کسانی است که دین را می خواهند اما نه به آن بَهاء که دل از دنیا ببرند.

نه عجب اگر در شهر کوران خورشید را دشنام دهند و تاریکی را پرستش کنند!