این کتاب رو همراه خودم به سفر پیاده‌رویِ اربعین برده بودم و در وقت بیکاری و استراحت،در ون و در استراحتگاه‌ها،در نجف و کربلای معلی کتاب رو می‌خوندم  و از شدتِ بیانِ سنگین و پرمضمونش به وجد میومدم و اشک می‌ریختم.کتاب بشدت خوندنی و در عین حال سنگین به لحاظِ ادبیاتِ بشدت قوی‌ای که توی بنِ جملات بکار رفته و از اون نفسِ عظیم و بزرگ تجلی پیدا کرده و منور شده.
این کتاب رو هرکسی که در سیرِ مطالعاتیِ استاد صفایی قرار داره پیشنهاد میکنم.این کتاب با بیان نو و جدیدی که به کتاب و عترت داره و برداشت زیبایی که کرده سلوک و مراحلش رو بیان می‌کنه و بقدری بیان زیبا و شیوا و قشنگی داره که علاقه‌مندان به عرفان رو،به عرفان اسلامی علاقه‌مند و آشنا می‌کنه.در کنارش کتابِ اخبات هم که بیاد نور علی نور میشه!
      

        یسری کتاب بیوگرافی تو بازار موجوده که وقتی آدم میخوندشون حوصلش سرمیره و کتاب رو شوت میکنه یه گوشهٔ اتاق و ازین ناراحته که چرا اصلا این کتاب رو تهیه کردم! متأسفانه یسری کتاب‌های شهدایی و.. هم همینطوره که نویسنده نه میدونسته چجور بیاد توصیف کنه ماجراها رو و نه میدونسته چه ترتیبی رو توی نوشتار بکار بگیره.
اما یسری کتب بیوگرافی هستن مثل «نخل و نارنج»،«کهکشان نیستی» که نویسنده با استناد به منابع و مستنداتی که از اون شخص موجود بوده حالت داستان و رمان به نوشته میده که این بنظرم خیلی خوندنی‌تر و قشنگ‌تره!!
منی که کتاب شهدایی و بیوگرافی فلان شخصیت بهم میدن میترسم،حقیقتا ازین کتاب لذت بردم و عشق کردم و درسهای جالبی هم از زندگینامهٔ شیخ مرتضی انصاری گرفتم.
کتاب خیلی‌ خوبیه و شما رو ترغیب میکنه ک داستان رو تا آخر بخونید‌..قلم شیوا و قرای نویسنده واقعاً تأثیر خودشو توی متون گذاشته و همین هست که باعث میشه خوندنی بشه.
پیشنهاد می‌کنم اگر علاقه به زندگینامهٔ بزرگان اسلامی همچون شیخ مرتضی انصاری دارید این کتاب رو بخونید و لذتش رو ببرید.
      

        داستان بشدت عجیب غریب و خوندنی‌یی بود.
کتاب رو که ورق میزدم و پیش می‌رفتم به قول خوانندگانِ داستان،احساس میکردم یه آیدین هستم و دارم زندگی میکنم..
واژه‌هایی که به ذهنم میرسه راجع به داستان: برادرکشی،طردشدگی،انزوا،عشق،جنون،طمع،حرص،آز...
واقعاً اثر عجیب غریبی بود برای من.
نمی‌خوام بگم ک من آیدینم.. نمی‌خوام ناشکری کنم از بابت زندگیم ولی وقتی احساس شفقت و همدلی میکنم با کاراکتر داستان،حس تنهایی و طردشدگی وجودم رو میگیره.
      

        داستان خیلی کوتاه و خیلی جالبی بود..چندتا نکته می‌شد ازش برداشت کرد:
-نوع دید و جهان‌بینی ماست که می‌تونه واقعیات رو به شکل‌های مختلف به ما نشون بده.
-ما هیچوقت نمی‌دونیم چه زمانی مرگمون می‌رسه و زیاد به مرگ توجهی نداریم.. ولی یاد مرگ بهمراه یه جهان‌بینیِ درست می‌تونه یه حس خوبی رو بهمون بده.
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

کتاب ارتداد نوشتهٔ وحید یامین‌پور یکی از کتابای جالبیه که یه زیرمتن و پیامی رو با زبان بی‌زبانی بهت میرسونه..داستان از حادثهٔ ۲۲ بهمن سال ۵۷ شروع میشه. داستان اینطور هست که یه روایت تاریخی رو دقیقاً برعکس میکنه و میگه اگر این اتفاق نمی‌افتاد چه اتفاقاتی میتونست رخ بده.. یجور نگاهِ نویی به تاریخ که با قلم نویسنده حالت داستان گرفته و خوندنیه!

هرچقدر بخوام اسپویل کنم لذت خوندنش کم میشه..ولی در‌این‌حد میتونم بگم که یه رمان عاشقانه و در عین حال با مبارزات سیاسیه که اتفاقات جالبی در کتاب رخ میده.

شما وقتی کتاب رو میخونین یه پیامی رو چه بخواین چه نخواین از کتاب دریافت میکنین و این‌ویژگیش کتاب رو منحصربفرد می‌کنه.و این پیامی که دریافت می‌کنید یه تفکر خاصی رو بهتون میده که واقعاً ارزشمنده.
.....
راجب طرح گرافیکی و اسمش:
ارتداد به معنای خارج شدن از مسیر دین و یک‌نوع کفره..مُرتَد هم به کسی میگن که از دین خارج شده..حالا کتاب مسیر صراط مستقیم رو به تصویر کشیده که وسطش انسان دوربرگردون میزنه و از مسیر خارج میشه.

بنظرم اگر دوست دارین که یه نگاه نو و جدیدی به انقلاب اسلامی پیدا بکنین و تصور کنین ک اگر انقلاب اسلامی نبود،چی میشد،کتاب رو حتماً بخونین و لذت قلم نویسنده رو بچشید و با متونِ کتاب به فکر فرو برید.
      

        این کتاب رو یه دوستِ عزیزی برام آورد و بهم قرض داد در عوضشم منم عاشقانهٔ آرام نادر ابراهیمی رو دادم و این تجربهٔ باحالی بود برای منی که تاریخ ایران باستان رو علاقهٔ چندانی بهش نشون نمیدادم😅😃
کتاب باحال و جالبی بود.. حقیقتش قبل این یادداشت به این فکر می‌کردم که چقدر من بی‌انصافی کردم تو نظر قبلیم..
وقتی فکرشو می‌کنم می‌بینم تجربهٔ سختی باید باشه که تاریخ رو روایتگری کرد و از اون داستانِ عاشقانه و ماجراجویانه‌ای درآورد..داستانِ ماجراجویانه و جالبی داشت که وادارت میکرد کتابو دستت بگیری و ببینی آخرش چی میشه.. پایان عاشقانه‌ش هم حس خوب و مثبتی به مخاطب میداد.
اما بنظرم جا داشت بین متون مفاهیم فلسفی و زیبایی رو داشته باشیم..بودا ولی کم بود..
مثلاً شما عاشقانهٔ آرامی رو که نادر ابراهیمی داره مقایسه کنید با یه کتاب دیگه..توی عاشقانهٔ آرامِ نادر ابراهیمی خط به خط که میری جلو یه مفهوم و یه اخلاق پسندیده و یه جملهٔ مفهومی دیده می‌شد.

ولی خب من میذارمش به حساب اینکه نویسنده کارِ سختی داشت توی روایتگری تاریخی و بخاطر همین فقط نیم نمره کم میکنم از نمره‌ای که به کتاب میدم.

مشتاقانه میخوام برم سراغ جلد دومش و تهیش کنم..

ممنون از خانم آروشا دهقان بابت کتابای باحالی که زحمت نویسندگیش رو کشیدن:)
      

        روضه، رسانه آزادگی🕊
#معرفی_کتاب روضه مکتوب «نور خدا»  

فناء فی‌الله و محو در معشوق؛
در قضیه عاشورا و کربلا، از لحظه اول تا لحظه آخر، دعا و ذکر و توسل و تضرع و وعده‌ی لقای الهی است.
یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است. وقتی شما به بافت اصلی این حادثه حماسی نگاه می کنید، می بینید که عرفان هست، معنویت هست، تضرع و روح دعای عرفه است.
شاید بشود قاطعانه گفت که همین معنویت و عرفان و توسل و فناء و محو در معضوق و ندیدن خود در مقابل اراده ذات مقدس ربوبی است که ماجرای عاشورا را هم این‌طور با عظمت و پرشکوه و ماندگار کرده است...
به عبارت دیگر این جانب اول - یعنی جانب جهاد و شهادت - آفریده و مخلوق آن جانب دوم است؛ یعنی همان روح عرفانی و معنوی خیلی ها مومنند و می روند مجاهدت می کنند، به شهادت هم می‌رسند اما یک شهادت هم هست که بیش از روح‌ایمان؛ از یک دل سوزان، از یک روح مشتعل و بی‌تاب در راه خدا و در محبت پروردگار و غرقه در ذات و صفات الهی سرچشمه می‌گیرد.
این‌گونه مجاهدتی، طعم دیگری پیدا می‌کند. این حال دیگری می‌بخشد. این، اثر دیگری در تکوین می‌گذارد.
بیانات مقام معظم رهبری مدظله‌العالی ۱۳۷۶/۰۹/۱۳
      

        بسم الله الرحمن الرحیم 

📚«ابوالمشاغل» هم جلد دومِ ابن مشغله بود که بالآخره با مشغله‌های فراوانی که داشتم،تمومش کردم..
رمان کم نظیریه توی ادبیات ایران.. هرچند خیلی باید کتاب بخونم که به این نتیجه برسم ولی واقعاً چیزی که درک میکنم همینه..

💆‍♂وقتی ابوالمشاغل میخونین هم لبخند میزنین هم گاهگاهی بغض میکنین..کتابی با رنگ و بوی تعهد و درستکاری توی دستاتون گرفتین که میخونین و با چشمهاتون عطر خوشِ درستکاری رو توی مغزتون استشمام میکنین..

💁‍♂پیشنهادم به کسی که نادر ابراهیمی نخونده اینه که با کتاب ابن مشغله و ابوالمشاغل شروع کنه بعد آروم آروم بره سمت کتابای دیگهٔ آقا نادر..

«برخیز و با من همسفر شو!»