اولین مواجه‌ام با کتاب ماتیلدا با فیلم اقتباسی اون اتفاق افتاد. فیلمی که فضای خیلی شاد و رنگی رنگی داشت و دیدنش برام خیلی  جذاب بود. 
وقتی کتاب رو خوندم متوجه شدم که فیلم یه سری داستان هم به حاشیه اضافه کرده که داستان  جالبی هم بود. بر خلاف همیشه که جزئیات کتاب بیشتره این بار فیلم در یه سری اتفاقات جلوتر بود.
با این حال شخصیت پردازی‌های کتاب مخصوصا شخصیت پدر توی کتاب خیلی بهتر در اومده بود. 
تصویر پردازی‌های کتاب رو هم خیلی دوست داشتم  به تصویر سازی ذهنی کمک می‌کرد. 
این رمان ، رمان کودک و نوجوانه چون اونطور که باید برای بزرگسال باور پذیر نیست.
اما رولد دال اونقدر مهارت قصه پردازی خوبی داره که خیالتون راحت باشه تا پایان کتاب همراهتون می‌کنه.
و با یه کتاب شاد، حال خوب کن و قصه جذاب همراه هستین.
یکی از نقاط قوت کتاب پرداختن به جانوران و موجودات طبیعیه. اینقدر خوب جزئیات زندگی جانداران رو در قالب قصه آورده که حقیقتا کیف کردم.😁
با وجود ایراداتی که به باور پذیری کتاب وارده دوست دارم امتیاز کامل بهش بدم چون در آوردن جهانی با این حجم از خلاقیت و حال خوب کنی کار راحتی نیست. مخصوصا اینکه از اون کتاباست که تو یه نشست تمومش‌می کنی.🥲


        

                کتابی پر هیجان و شگفت انگیز 
قلم جی کی رولینگ حقیقتا خداست...
پر از گره و معما و گره گشایی‌هایی که به راحتی اتفاق نمیافته و تا پایان کتاب همراهت می‌کنه.
نیم امتیازی که کم کردم به خاطر آخرشه که همیشه گروه گریفیندور برنده میشه برای من یه جوریه .
گرنه به غیر از این موارد کوچک همه چیز عالیه.
        

                پس از مدت‌ها و فاصله‌هایی که بین خواندنش افتاد، بلاخره تموم شد.
اگه بخوام توی چند خط معرفیش کنم یه رمان فلسفی،
 پر از دغدغه‌های فیلسوفانه است که در قالب داستان در اومده.
شروع و پایان جذابی داشت.
اما به سختی از میانه‌ی کتاب عبور کردم!
کتاب شخصیت پردازی‌های خیلی خوبی داره و به طرز شگفت آوری جامعه‌ی طاعون زده رو به تصویر کشیده، چیزی که عین به عینش رو در دوره‌ی کرونا شاهد بودیم. 
گرچه کتاب بنظر من سخت خوانه اما از اون کتابایی که واقعا ارزش داره تا سخت خوانیش رو تحمل کنیم.
        

                همین الان کتاب رو تموم کردم و دل تو دلم نیست که مرورش رو بنویسم. اما احساس می‌کنم کلمات پاسخ گوی این احساسات نیستن. همون طور که ملودی نیاز داشت با کسی حرف بزنه این کتابم نیاز داره کسی کنارت بشینه و بهش بگی چه قدر از خوندنش لذت بردی.
به همه‌ی آدما بگی که جهان ملودی چه جوری بود و  نذاری  دیگه  کسی  به آدمای شبیه ملودی آسیب بزنه.
حرفای زیادی راجع به این کتاب دارم که  بزودی همه رو توی یه یادداشت میگم.
        

                خیلی طول کشید تا با کتاب ارتباط برقرار کنم. اصلی‌ترین نقطه ضعف این کتاب شروع نه چندان خوبشه.
اما چون استاد فانتزی  این کتاب رو ویژه پیشنهاد دادن با صبوری تحمل کردم. 
(الان می‌تونم بگم‌ واقعا ارزشش رو داشت.)
تقریبا میشه گفت از نیمه‌ی دوم کتاب، جوری با داستان ارتباط گرفتم که برای خودم عجیب بود. 
چه قدر با شخصیت اصلی داستان همذات پنداری کردم!
نویسنده‌ی این کتاب یه‌آدم‌ به شدت خلاق و هنرمنده که توی جاهای مختلف با آشنایی زدایی‌های خوبی که می‌کنه شما رو غافل‌گیر می‌کنه. 
طنز کتاب رو هم خیلی دوست داشتم با نمک و جالب بود.
 نثر  و دنیای ذهنی نویسنده اونقدر به نوجوان نزدیکه که اصلا تصور نمی‌کردی یه آدم بزرگ این کتاب رو نوشته. 
شخصیت پردازی‌های کتاب واقعا عالی و منحصر به فرده.
این کتاب از معدود کتاب‌های خوب فانتزی ایرانیه.
از لحاظ رعایت تکنیک‌های داستان نویسی، مخصوصا فانتزی نویسی کتاب قویه.
        

                این کتاب در مورد واقعه‌ی ۱۵ خرداده در محرم ۱۳۴۲،
که به فرموده ی امام خمینی ره  مبدا انقلاب اسلامیه.
اما نویسنده نیومده شعار بده و بگه کی خوبه کی بده؟  وظیفه‌اش رو به درستی انجام داده. وظیفه‌ی اصلی نویسنده داستان گوییه.
اینکه بتونه داستان شخصیت ها رو به خوبی روایت کنه تا خواننده خودش تصمیم بگیره چی درسته و چی غلط. 
داستان حول محور مردی به نام سالار روایت میشه که لاتی در زمان شاه بوده که برای در آوردن پول جلوی مردم انقلابی می ایسته و در این روز اتفاقی میفته که کل زندگیش رو تحت تاثیر قرار میده و...
نثر کتاب روان و پرکششه به راحتی میشه با کتاب ارتباط برقرار کرد و  خوند.
دیالوگ ها و لحن شخصیت ها یکی از نقاط قوت این کتاب که خیلی جذاب و دلنشینش کرده و باعث میشه ما با شخصیت ها احساس نزدیکی کنیم.
پیوند اسطوره های ایرانی و اسطوره های مذهبی در این کتاب به زیبایی شکل گرفته که به داستان عمق میده و اون رو به تاریخ ایرانی اسلامی ما وصل می‌کنه.
کتاب خالی از ایراد نیست ؛ اما کفه‌ی ترازو‌ی نقاط قوتش خیلی بیشتر  سنگینی میکنه.
خلاصه که من همه جوره از خوندن کتاب لذت بردم. امیدوارم شما هم مطالعه اش کنید و لذت ببرید.
نسبت به کیفیتی که کتاب داره کمی مهجوره امیدوارم بتونه بزودی به جایگاهی که حقشه برسه.
⭕️تازه کتاب برگزیده‌ی جایزه کتاب انقلاب اسلامی هم شده.



        

                همیشه که نباید کتاب ها رو خودمون  معرفی کنیم گاهی باید ارجاع بدیم به کسانی که بهتر از ما کتاب  رو  فهمیدن: 
@dastanpajooh 
(نقد کتاب یکی میان زندگی ما راه می رود از زبان دکتر احمد شاکری رو می‌توانید در کانال ایتا استاد گوش بدید. )
قطعا کتابی که استاد دکتر شاکری نقدش کنند، ارزش خواندن دارد. من بعد از خواندن کتاب سراغ این نقد گرانبها رفتم و حقیقتا لذت خواندن کتاب را برایم چند برابر کرد.
خوشحالم از اینکه اکثر نکاتی که استاد بهشون توجه کرده بودند، دغدغه‌ی ذهنی من هم بود.


        

                بر خلاف اکثر نادر ابراهیمی‌ خوان‌ها نادر را با این کتاب شروع کردم و وارد دنیایش شدم. سفر به جنگ از  دوربین نادر ادبیات ایران.
دنیای قشنگی بود با اینکه از جنگ گفته بود؛ اما زبان نادر شیرینش کرده بود.
بیشتر از اینکه این کتاب را روایتی از جنگ بدانم؛ آن را مجموعه یادداشت‌ها و تحلیل‌های نادر از جنگ و آنچه در جبهه‌ها به نظاره نشسته بود، می‌دانم.
چیزهایی که نادر را شیفته خودش کرده بود؛ خلوص رزمندگان، شجاعتشان، ایمان وصف ناپذیرشان و...
و چیزهایی که نادر قادر به سکوت در برابرشان نبود؛ کسانی که قصد داشتند پشت نقاب بزدلی، هویت دفاع مقدس را زیر سوال ببرند.
نادر در این کتاب گاهی به هم‌کیشان خودش شبه روشنفکران و روشنفکران تنه می‌زند و تفکراتشان را به باد نقد می‌گیرد. 
چهار امتیاز دادم برای کم بودنش.
بیشتر نیاز داشتم از این دنیا بنوشم. از جنگ و از روایت‌های نادر.
کتاب با شعرهای آهنگران ما را به جبهه‌ها می‌برد. انگار صدای آهنگران که می‌پیچد تن بوی خاک جبهه می‌گیرد و تصویر پوتین‌های گلی و پلاک‌های خونی قاب‌می‌شود جلوی چشممان.
"یک روز به جبهه باز خواهم گشت، هر چند شایسته‌ی آن نباشم و شبه روشنفکری رنجیده و زخم خورده باشم.
آنجا سرم را روی زانوی رزمنده‌ای خواهم گذاشت و خواهم پرسید: مگر این آقایتان حسین با شما چه کرده که اینسان..."
چه بگویم جانا که سخن از زبان ما می‌گویی؟!
براستی این حسین کیست که همه‌ی عالم دیوانه‌ی اوست؟


        

                مدت هاست که بخاطر داستان نویسی کمتر سراغ شعر رفتم. تعریف‌های خیلی خوبی از این کتاب شنیدم و حقیقتا دلم خواست که بخوانمش. 
شعرهای این کتاب عطر زندگی را لابه لای صفحاتش داشت؛ سادگی توام با  احساسات لطیف.
به عنوان کتاب اول،  این شاعر جوان،  کتاب خیلی خوبی بود و من از خوندنش راضی بودم.
ابیات خوب زیاد داشت. من این بیتش رو من بیشتر از همه  دوست داشتم: 
چقدر روح بلندش تب پریدن داشت
 چقدر جسم ضعیفش وبال بالش بود



        

                این کتاب را به ترجمه‌ی دیگری خواندم. داستان کوتاه و ساده‌ای داشت و در کل معمولی بود. نظر برادر هفت ساله ام هم در مورد این کتاب همین بود.
جالب است که معمولا نظراتمان راجع به کتاب‌های کودک شبیه هم است.
        

                سووشون یک رمان تمام و کمال بود. همه‌ی چیزهای لازم و کافی برای  یک رمان قوی را  داشت. 
و زاویه دیدش شاید متفاوت ترین و جالب ترین ویژگی این رمان بود.
همیشه زندگی قهرمان های زیادی را در رمان ها خواندیم که علیه ظلم و جور می ایستند. اما زری قهرمان نبود. زری یک مادر بود با تمام نقاط ضعف و قدرتش. یک مادری که گاه می ترسید و گاهی شجاع بود. 
زری یک زن معمولی بود زنی که مثل همه‌ی مادر ها دغدغه هایش در مراقبت از همسر، فرزند و کارهای خانه خلاصه می‌شد. اما زندگی در کنار یک قهرمان مبارز با ظلم  او را از معمولی بودن در آورد و شبیه بال پروازی برای پرواز همسر قهرمانش شد.
        

                بی اغراق می توانم بگویم  عجیب ترین داستانی بود که در عمرم خواندم.😅
"پسری که سر نداشت، لبش را گذاشت به چشمه ای که نم نداشت و سر بر نداشت."
از این لحاظ گاهی برایم خنده دار و در کل بسیار شگفت انگیز بود. 
انگار که محمد رضا شمس اشیاء را آنطور که ما میبینیم نمی بیند. همه چیز را ورای چیزی که ما میبینیم میبیند و داستان می سراید.
 بنظرم این جان بخشی اگر کمی متعادل تر بود بهتر بود. من و برادر هایم تا پایان داستان گنگ مانده بودیم و در جستجوی این بودیم که چگونه مطالب را بهم مرتبط کنیم.
نمی دانم شاید اگر نقدی در جهت کتاب بود و بیشتر از داستان سر در می آوردم  لذت بیشتری می‌بردم. چون در متفاوت بودن و خاص بودنش شکی ندارم.
        

                در این مدتی که تازه خواندن و نوشتن ادبیات کودک و نوجوان را شروع کرده ام؛  این کتاب جزو اولین کتاب هایی بود که خواندم. 
این کتاب را برای برادرهای ۷ و ۹ ساله ام خواندم تا نظرشان را در مورد کتاب بدانم و دستم بیاید که چه چیزی برای بچه ها جالب تر است.
کتاب را دوست داشتند و تنها نقدی که کردند این بود که بیش از حد تخیلی است.
بعد از خواندن یک کتاب دیگر از این نویسنده،
فهمیدم که این تخیلی بودن بیش از حد یک جورهایی سبک نویسنده است و او را از دیگر نویسندگان جدا می کند.
این کتاب برای من خیلی جالب بود. مخصوصا اینکه  تعدادی از معروفترین داستان های جهان را  با داستانش  تلفیق کرده بود و داستان جدیدی خلق کرده بود.
بنظرم محمد رضا شمس استاد تعلیق، غافل گیری و جان بخشی به تمام موجودات است.
        

                موضوع کتاب جالب بود. اینکه توانسته بود با زبانی ساده و  کودکانه  مفهوم تولد ، مرگ، ترس از جهان آخرت  را برای کودکان جا بیاندازد، نشانه هوشمندی و دغدغه مندی نویسنده است.
این کتاب برای مواجهه کودک با مرگ عزیزان و پذیرفتن این موضوع  کمک کننده است.
        

                چند جایی خوانده بودم که جلال آل احمد تلگرافی می‌نویسد و بنظرم این بهترین توصیف برای نثر اوست.
کوتاه، صریح و روان اطلاعات را  به خواننده می‌دهد و  سرش را با خیالات گرم نمی‌کند.
تنها از واقعیت و بیشتر از خاطرات خودش می‌نویسد.
مجموعه داستان زن زیادی را از پنج داستان بیشتر دوست داشتم.
پیشنهاد می‌کنم بعد از خواندن داستان ها نقد آثار را هم در اینترنت جستجو کنید و بخوانید.