کتاب را که شروع کردم منتظر روایتی مشابه بودم از آنچه در کتابهای شهدا خوانده بودم اما با شروعی کاملا متفاوت مواجه شدم. این کتاب زندگی مادر شهید نبود، داستان زنی صبور و مقاوم در زندگی پرفراز و نشیبش بود .صبر او در دوران کودکیش و تحمل همسر و زندگی مشترکش کم از تحمل او در از دست دادن دو جگرگوشه اش نبوده است ... 
گویند که سنگ لعل شود در مقام صبر
آری شود ولیک به خون جگر شود
        

          خیلی غم انگیز و ناراحت کننده بود. فقط میتونم اینو بگم که من هرگز در این زندگی نمی ماندم، چه رسد به اینکه مقاومت کنم و شهیدپرور باشم.

در حوزه زندگی مادران و همسران شهدا دو کتاب متفاوتند. یکی همین کتاب ننه علی و دیگری کتاب روزهای بی آینه.
زهرا و منیژه ای که در فشارهای زندگی رو به قرص های اعصاب آوردند اما به سهم خود مقاومت کردند.
        

          خیلی وقت بود دلم میخواست این کتاب رو بخونم ولی نمیشد
بالاخره خوندم و ازش خیلی راضی بودم...
زندگی  مادر این شهیدان عجیب خوندنیه...
        

          من با این کتاب یدور لبنان و سوریه رفتم...
انقدر قلم نویسنده باروح بود که هم باهاش از ته دل خندیدم هم گریه کردم..چقدر خوب بود که خودمونی نوشته شده بود من خیلی ارتباط گرفتم باهاش و واقعا از خوندنش لذت بردم