شخصیت خانم اشرف سادات و ماجراهای هیجان ‌ا نگیر زندگیش آن‌قدر جذاب هست که به نظرم قابلیت ساخت چند فیلم سینمایی دارد. حالا این میان زندگی پسر شهیدش و معجزه شهید هم به این ماجراها اضافه می‌شود.
خانم اشرف سادات یک زن خستگی ناپذیر و‌با روحیه جهادی که من وقتی شرح فعالیت‌ها و بدوبدوهایش را می‌خواندم از انرژی و روحیه بسیار بالای این زن تعجب می‌کردم و خسته می‌شدم، اما خود او انگار هیچ وقت خسته نشده است.
به نظرم این کتاب می‌تواند در دسته کتاب‌های انگیزشی و توسعه فردی هم قرار بگیرد.
قلم نویسنده هم کاملا روان و زیبا هست و جوری نوشته شده که حضور نویسنده احساس نمی‌شود. صحبت‌های اشرف سادات را سر و سامان داده و به هم مرتبط کرده و ما انگار بدون هیچ واسطه‌ای پای حرف‌های خانم منتظری نشسته‌ایم اما در عین حال با ایرادات و پرش‌های روایت‌های شفاهی هم روبه‌رو نیستیم.
          

            نویسنده ی کتاب را سالهاست که در اینستاگرام دنبال می‌کنم و بسیار آدم هنرمندی می‌دانمش.
این کتاب اولین کتاب منتشر شده ش است و انتظار یک شاهکار ادبی نداشتم. 
اما حتا وقتی با انتظار یک نثر معمولی هم سراغش رفتم توی ذوقم خورد. غلط املایی هم که داشت آخرین تیر ترکش بود که به قلب ذوقم فرو رفت! 
ای کاش کتاب قبل از چاپ چند باری بازنویسی شده بود.
البته اگر باز کتاب دیگری از همین نویسنده چاپ شود حتمن خواهم خواند و از خواندن همین کتاب هم خوشحالم و اگر دوباره به عقب برگردم باز هم از دکه ی کتاب فروشی بغل باب الجواد می‌خرمش و توی صحن جامع رضوی می‌نشینم و زیر آسمان آبی و ابری و نسیم خنک آخرین اسفند قرن، می‌خوانمش و اشک می‌ریزم. 
جدای از قالب که به اندازه ی کافی در موردش نوشتم، در مورد محتوا باید بگویم هر چه بیشتر در مورد اتفاقات معاصر و نزدیکمان (از هر منبعی) بخوانیم بهتر است. این کتاب یک رمان است از زبان یک مامور لباس شخصی در جریان اغتشاشات تهران
          

            از طاقچه‌ی بی‌نهایت خوندمش
یه بار پارسال خوندم و بولت ژورنال رو شروع کردم خیلی هم راضی بودم
یه وقفه افتاد
امسال تصمیم گرفتم دوباره بولت ژورنال داشته باشم. یه کمی جزییاتش یادم رفته بود، برای همین دوباره خوندم کتاب رو.
          

            ویولن زن روی پل را همه باید بخوانند. چه آنها که با اعتیاد سر و کار دارند و چه آنها که به عمرشان چنین مشکلی را حتی در اطرافیان خود ندیده اند
این کتاب روایت یک تلاش ستودنی است و یک آینه واقع گرایانه از دنیای دایره ای و بی خروج اعتیاد
قسمتهای تلاش راوی برای اصلاح جهانبینی اش را خیلی دوست داشتم و ماه طاووس خانم که خودِ خودِ قهرمان است
          

            ویولن‌زن روی پل متفاوت‌ترین کتابی بود که در ۱۴۰۰ خواندم...
اما
بلاهت مجسم درجه‌ی الف است اگر کسی برای درمان نازایی، مطالعه‌ی «سنگی بر گوری» جلال را توصیه کند. برای درمان نازایی می‌روند به شیوه‌ی غیرحضوری وقت می‌گیرند از موسسه‌ی رویان! بلاهت مجسم درجه‌ی ب این است که کسی دست‌رسی پیدا کند به بایگانی نمور آزمایش‌گاهی در مرکز تهران و از نسخه‌ی سیاه و سفید جوابِ آزمایش جلال عکس بگیرد برای صحت‌سنجی سنگی بر گوری.... بلاهت مجسم با درجات بالاتر تخمین جلال است با پرهیبی از مردی نازا و ابتر...
ما سنگی بر گوری را می‌خوانیم تا با دردهایی آشنا شویم که با آن آشنا نیستیم و سرسری از کنار آن رد شده‌ایم. 
خسرو در ویولون‌زن روی پل ما را با دردهایی آشنا می‌کند که همه خیال می‌کنیم با آن آشنا هستیم. از آن سو، در ویلون‌زن با دردی روبه‌رو می‌شویم که می‌توانستیم و اختیار داشتیم با آن روبه‌رو بشویم. هنوز هم اختیار داریم. و اختیار خواهیم داشت. پس زخم اختیاری ویولن‌زن از این منظر کاری‌تر است از زخم جبری سنگی بر گوری...
باقی همان است که گفتیم و گفتند در نقد و در تبعات انتشار اعترافاتی از این دست... کسی زخم می‌خورد و دوباره زخم می‌خورد تا دیگران زخم نخورند...