تشابه اسمی نویسنده با آقای سید مهدی شجاعی باعث شد به اشتباه بیفتم و بخونمش.(اتفاقیه یا ؟؟؟)
چهارده تا داستان کوتاه که خوندن هر کدومشون بدون ایجاد مشکلات گوارشی احتمالا غیر ممکن بود.
محتوا واقعا ... جفنگ بود!
نه عاشقانه اش عاشقانه بود؛ نه انتقادش انتقاد بود؛ نه درامش درام بود؛ نه تنفرش تنفر بود؛ نه فضای وهم انگیزش وهم انگیز بود.
هیچی نبود.
واقعا هیچی نبود.
        

                دفتر خاطرات اینترنتی!(وب لاگ) یه دختر جوون.
لحن عامیانه و داش مشتی طوری داره و کلا خیلی به درد فلاسفه ی گرامی نمی خوره. دنبال طنز فاخر و سخنان چندان عمیق هم نگردید.
طنزش خیلی جاها سطحی و سبکه ولی همون "هجو"ش هم از دل جامعه بیرون کشیده شده.
با دیده ی اغماض نگاه کنین، کتاب خوبیه واسه یکی دو تا بعد از ظهر.
        

                توصیه میکنم قبل از خوندن این کتاب پادکست «رادیو راهِ » آقای مجتبی شکوری فصل اول_ یک تاریخ امید بخش رو حتما گوش بدین:)