دیوید هیوم (به انگلیسی :David Hume , تولد ۷ مه ۱۷۱۱ میلادی – مرگ ۲۵ اوت ۱۷۷۶میلادی ) فیلسوف دوران روشنگری اسکاتلند، مورخ، اقتصاددان، کتاب‌دار و جستارنویس اسکاتلندی بود. هیوم امروزه بیش از هر چیزی، به خاطر افکار فلسفی خود که مخالف اکثر فیلسوفان است و ذهنیتی متفاوت در حوزه‌های فلسفی تجربه‌گرایی، شک‌گرایی، طبیعت‌گرایی متافیزیکی داشت، شناخته شده است. در واقع او را باید یکی از شاخص‌ترین چهره‌های فلسفه با ایدئولوژی تجربه‌گرایی (به انگلیسی : empiricism) دانست.

مهم‌ترین آثار او به ترتیب انتشار عبارتند از:
۱. رساله در باب طبیعت آدمی (۱۷۴۰–۱۷۳۹)
A Treatise of Human Nature: Being an Attempt to introduce the experimental Method of Reasoning into Moral Subjects
.
۲. جستارهای اخلاقی، سیاسی و ادبی (۱۷۴۱–۲)
(Essays, Moral, Political, and Literary)
.
۳. کاوشی در خصوص فهم بشری (۱۷۴۸)
(An Enquiry concerning Human Understanding)
.
۴. کاوش در مبانی اخلاق (۱۷۵۱)
(An Enquiry Concerning the Principles of Morals)
.
۵. گفتارهای سیاسی (۱۷۵۲) (Political Discourses)
.
۶. چهار رساله (۱۷۵۷) (Four Dissertations)
در زمینه‌های تاریخ طبیعی دین، انفعالات نفسانی، تراژدی و دربارهٔ معیار استحسانی و ذوقی.
.
۷. تاریخ انگلیس (۱۷۶۲–۱۷۵۴)
(The History of England)
.
۸. تاریخ دین طبیعی (۱۷۵۷)
(The Natural History of Religion)
.
۹. زندگی من (۱۷۷۶) خودزندگینامه هیوم که اندکی پیش از مرگش برای چاپ تازه «رساله» نگاشته شد و نخستین‌بار توسط آدام اسمیت، دوست او منتشر شد.
.
۱۰. گفت‌وگوهایی دربارهٔ دین طبیعی (۱۷۷۹)
(Dialogues Concerning Natural Religion).