مدرسه جاسوسی را فعلا نمی توانم یک "کتاب جدی" در نظر بگیرم. یه کتاب تقریبا تفننی با حجم احتمالا کم و متن ساده و هیجان انگیزش.
بعد از یه مدت خوندن کتاب از زبان راوی، احتمالا خوندن کتابی از زبان شخصیت اصلی خیلی لذت بخشه. مخصوصا وقتی با شخصیت باحالی مواجه هستی.
بن رو خیلی دوست دارم، یه شخصیت با نمک که سعی میکنه از دردسر دوری کنه، مخصوصا موقعی که تو مدرسه جاسوسی بین یه عده آدم حرفه ای گیر می کنه، و در حالی که استعداد خاصی نداره( از نظر خودش) همه فکر می کنن با یه جاسوس همه فن حریف و خفن طرف هستن و گاها برای این که دیگران ازش ناامید نشن تلاش میکنه خودشو خوب جلوه بده و بعد تو دردسر میوفته.
دوستش داشتم، جلد بعدی رو به زودی شروع می کنم
      

        ارباب حلقه ها، دنیایی متفاوت و تخیلی...
نباید با انتظار برآورده شدن همه ی علاقه ها سراغ کتاب بروی. ارباب حلقه ها کتاب متفاوتی ست. باید یادت باشد همه ی نکات کتاب و همه جمله هایش مهم است و باید با دقت بخوانی، توجه ات فقط به تیکه های که دوست داری نباشد، وگرنه هم در این جلد و هم احتمالا در جلد های بعدی چیز هایی را متوجه نمی شوی.(اگر ذهنیتی از داستان و شخصیت ها نداشته باشی(میتونید آخر نقد منو بخونید اگه میخواید شروع کنید کتابو))
این یه نکنه ی منفی نیست، یه سبکه. برای این که بعداً با کشف چیز هایی، بیشتر لذت ببری؛ اما احتمالا می شود آن را به عنوان یک پیشنهاد قبول کرد.
من به این کتاب نمی گویم سنگین(از لحاظ وزنش چرا!) اما ترجمه ی ادبی قوی ای داشت.
حس و حالم موقع خواندن کتاب مثل وقت هایی بود که تازه وارد یک جمعی می شوی و به صحبت هایشان گوش می دهی، میدانی موضوع جذاب است و سعی می کنی بفهمی ولی نمی توانی درست از آن سر در بیاوری!
احتمالا به دو دلیل
بیشتر کتاب فکرم سمت افکار و زندگی خودم می رفت./۵۰ صفحه را ۴ خط یکی خواندم و ظاهرا چیز هایی را جا انداختم که باید می فهمیدمشان.
و یک چیز دیگر
نقش جادو در کتاب کافی بود؟
شاید نه. جایی که دغدغه هابیت ها نداشتن چراغ بود قطعا گندالف(گندالف تو فیلمش همون دامبلدور خودمونه، دوست داشتم بگم🙃) می توانست با چوبدستی اش نوری بی افشاند!
جایی که هابیت ها باید اورک ها را می کشتند چرا گندالف وقتی دیگران تیغه و شمشیر استفاده می کردند او کاری با جادو نکرد؟ 
نمی دانم. شاید هم من انتظار داشتم هری پاتر بخوانم.
و چند موضوع دیگر که فعلا نمی توانم جایی در نقدم برایشان اختصاص دهم.
از مجموعه ای که هر جلدش تقریبا ۷۰۰ صفحه ست نباید انتظار داشت ارزش خواندنش در جلد اول مشخص بشود و باید دید داستان چه طور تمام خواهد شد.
اما لذت بردم؟
بله. حتی بعضی صحنه ها غیر منتظره و جذاب بود. (بعضی جاها هم شبیه هری پاتر بود)
احتمالا از ۲ جلد بعدی بیشتر لذت می برم.
❌اسپویل❌( اگه واقعا لو رفتن حساب بشه)
حالا داستان چی بود:
یه روز جایی در اعماق کوه ها چندین حلقه ساخته میشه. قدرت مند ترین حلقه( این حلقه یکی از نقشاش مثل نقش شنل یادگاران مرگ هری پاتره، وقتی توی انگشتت فرو میکنی تورو نامرئی میکنه که دشمن هات تو رو نبینن. میتونی باهاش زنده بمونی.) دست یه مردیه که کسی به اسم سائورون(که مثل ولدمورته) اون مرد رو نابود میکنه و حلقه رو برای خودش برمیداره. یه اتفاقاتی میوفته که حلقه میوفته دست بیل بو. سائورون بدون حلقه فقط یه چشمه، نه جسم داره و نه روح خیلی کاملی. بیل بو یه پسری داره به اسم فرودو. حلقه به دست گندالف(که مثل دامبلدوره) به فرودو میرسه. هدف داستان نابودی حلقه ست. حلقه نباید به دست سائورون برسه. فقط همون جایی میشه نابودش کرد که ساخته شده.
یاران حلقه گروهی ان که برای نابودی حلقه تلاش می کنن که البته....(نمیگم لو میره)
هرچقدر بیشتر ارباب حلقه ها رو میخونم، بیشتر حرصم میگیره که هری پاتر همه ش ایده ست.
پ. ن.: خیلی داستانش جذابه نه؟
      

        از همین اول باید بگم که کتاب تکراری ای بود 
و با همچین جلدی انتظار زیادی ازش نداشتم 
مطمئن بودم با کتابی مواجه میشم که باز هم فقط جلدش برای جلب توجهه و انگار بعد از خوندنش قراره احساس کنم پول الکی خرج کردم
اما خب اشتباه کردم
ایمی آن یه دختر خوره کتابه که همیشه در سختی های زندگی به کتاب هاش پناه میاره و گاها زندگی خودشو به کتابای قشنگی که خونده تشبیه میکنه. اون تو یه خانواده نسبتا پر جمعیت زندگی میکنه که توش انصاف رعایت نمیشه؛ ولی هیچ وقت ایرادی نمیگیره، چون فکر می کنه حرف هاش تاثیری ندارن و فقط باعث مشکلات ییشتر میشن و حاضر نیست با صحبت کردن خودشو به چالش بکشونه.
بدترین قسمت شخصیت ایمی آن این بود که اوایل کتاب درونگرا به نظر می رسید.
اما طرز فکر ایمی، اولویت هاش، شخصیتش، انتظاراتش، علاقه هاش، همه جذاب بودن
فقط یه چیزی کم داشت..
نظری ندارم..
      

        هری پاتر یه دنیای دیگه ست...:))
      

        بیهوشی نقص خیلی خاصی نداشت
این من بودم که "علت" احساساتش رو در زندگیم پیدا نمی کردم
دغدغه های چیس دغدغه هام بودن اما علت دغدغه هاش، نه
اما خوب نوشته شده بود🙃
      

        دختری که ماه را نوشید...
۸ یا ۹ سالگی کمی از آن را خواندم و هیچی نفهمیدم و گذاشتمش کنار😅
تابستان سال پیش دوباره شروعش کردم.
کتاب گیج کننده و در عین حال عجیب با حال و هوای غمگینی بود.
داستان جذابی داشت
شب ها برای خواندنش بیدار می ماندم
شاید به خاطر این که می خواستم تمامش کنم، شاید هم به خاطر این که می خواستم ببینم تهش چی می شود.
اگر این ژانر رو دوست دارید بخونید حتما
من امتیازم رو با توجه به علایق خودم دادم.
      

        چتر تابستان را با تعریف بچه ها از مدرسه گرفتم و تفننی در کنار هری پاتر می خواندم.
آنی ریچارد نگران خودش بود، که یه وقت اتفاقی برای خودش نیوفتد
 چون منتظر این بودم که از برادرش صحبت کند ادامه دادم که یهو تموم شد.
انتظار کتابی رو داشتم که رابطه ی خواهر برادری این ۲ تا رو با هم توصیف کند
اما کتاب درباره آنی بود، نه برادرش
      

        نشر قدیانی کتاب رو حدود ۲ سال پیش در زنگ های کتابخوانی مدرسه معلممان برایمان می خواند. زنان کوچک را بیشتر به این خاطر خریدم که خاطره های خوبی باهاش داشتم.
کتاب روند کندی نداشت
و تنها کلمه هایی که میتونم بگم: روون، ساده و زیبا
با اینکه کتاب کلاسیک دوست ندارم، زنان کوچک به دلم نشست 
نمیدونم به خاطر خاطره هایم بود یا قشنگی کتاب
 پیشنهاد میکنم نشر قدیانی رو بخونید🙃
      

        هایدی به عنوان یه کتاب کلاسیک به نوبه خودش کتاب خوبی بود و قبل از خواندن کتاب فکر نمی کردم ازش خوشم بیاد
هنوز هم توجه چندانی بهش ندارم و گاها حتی یادم میره که خوندمش
اما روند داستان کند نبود، بعضی صحنه ها جذاب بودند و من با لذت میخوندمش
توصیفات داستان شاید باید بیشتر می بود، یا حداقل داستان از زبان خود هایدی روایت می شد، چون درک هایدی بعضی وقتها سخت می شد
چون فکر می کنم همه ی ما ها عادت داریم کتاب هایی رو بخونیم که وجه اشتراکی با شخصیتش داشته باشیم و یا شخصیتش مورد پسندمون باشه
و من این اشتراک رو با شخصیت نداشتم
      

        توی باغ کتاب بودم و دنبال یه کتابی می گشتم که واقعا بخوامش، از این ژانر داشتم کتاب ها رو نگاه می کردم. انتخابم کتابی دیگر بود، اما وقتی فهمیدم آوازی برای یک نهنگ درباره همان نهنگ ۵۲ هرتزی است، گرفتمش. وال ۵۲ که اون تازگی خیلی نظرم رو به خودش جلب کرده بود
والی که کسی نمیدانست از نوع خودش، باز هم والی وجود دارد یا نه، نمیتوانست با بقیه نهنگ ها ارتباط برقرار کند و همیشه تنها بود.
دوست داشتم بیشتر راجع بهش بدونم و بشنوم
و کتاب رو بیشتر با این دید خریدم و این که یه داستانی هم ازش خونده باشم.

داستان درباره دختری ناشنوا بود به اسم آیریس. که به طور کلی کتاب احساسات این دختر رو به احساسات وال ۵۲ تشبیه کرده بود و در نهایت از دیدارشون باهم در آلاسکا نوشته بود.
خوشحالم با کتابی مواجه نشدم که فقط در مورد آیریس بوده درحالی که جلدش رابطه این ۲ تا رو نشون داده.
این رعایت شده بود.
اما
بحث اگر بحث وال ۵۲ باشه، کتاب قطعا موضوع قشنگی داشت، ولی خب اون طور که باید نوشته نشده بود (متاسفانه) و نویسنده اگر با یک دید دیگری این کتاب رو می نوشت کتاب قشنگتر می شد.
روند کتاب چندان کند نبود اما خوندنش برایم سخت بود
پیشنهاد نمی کنم
      

        امروز در کلاسمان حرفش شد، یادش افتادم🙂
باغ مخفی را ۲ سال پیش خوانده بودم. آن موقع ها رو مخ ترین نکته ی کتاب ها برایم توضیحات شدیدش و دیر رسیدن به اوج داستان بود(کتاب طولانی تر کم خونده بودم، همه کتابام در حد ۱۵۰ صفحه بود) باغ مخفی هم جزء آن کتاب ها بود، اما حالا که سرعت کتابخوانی ام و امیدم به کتاب ها بیشتر شده احتمالا بیشتر ازش لذت می برم.
مری، دختر لوس و بداخلاق صبحی از خواب بیدار می شود و متوجه می شود همه ی اعضای خانواده اش را از دست داده است. بعد از این که متوجه می شوند او شوهر عمه ای دارد، او را به خانه ی بزرگ و پر از اسرار او می برند.
 لحظه های هیجان انگیز و شیرینی در باغ، کنار سینه سرخ، دیکون و مارتا که در خانواده ای فقیر زندگی می کردند. و البته کالین بد اخلاق را فراموش نکنیم که شب ها داد و فریاد می کرد و مری او را پیدا کرد و آنها در کنار هم رشد کردند.

      

        وقتی فرزند نفرین شده رو میخوندم عزیزی نمی دونست هنوز به اونجای کتاب نرسیدم و بهم لو داد که دلفی دختر ولدمورته
و من خوانده و نخوانده تونستم تا یه جاهایی از داستان رو حدس بزنم و یکی از بخش های اصلی داستان بهم نچسبید.
دلفی اومده بود تا ولدمورت رو برگردونه
و بعد اسکورپیوس و آلبوس گولشو میخورن و تو زمان گیر میوفتن
و بعد همه چی با یه پیغام به آینده حل میشه
اگر جلد های قبلی هری پاتر رو نخونده باشید هری پاتر و فرزند نفرین شده جلد جذابی خواهد بود.
اما اگر خونده باشید، جلد ۱۳ قطعا ضعیف ترین جلد مجموعه ست.
فقط کاش نمایشنامه نبود...
حیف..
      

        با زایو وقتی آشنا شدم که داشتم تو کتابخونه برادرم دنبال یه کتاب خوب می گشتم.جلد و ژانر کتاب نظرم رو جلب کرد، و وقتی مطمئن شدم می خوام بخونمش که برادرم گفت بعد از هری پاتر بهترین کتابی بود که خوانده. حقیقتش تا وسط های کتاب نمیفهمیدم برادرم این حرف رو از رو چیه این کتاب زده بود، ولی از اونجا داستان هی جذاب و جذاب تر شد. داستان درباره شرح سال ۲۰۴۱ بود و از پیشرفت و تغیرات دنیا مثل ماشین های پرنده، ربات های خانه دار، جمهوری اسلامی فلسطین و ... حرف زده بود. تا اینکه یه ویروس به اسم زایو(زی . ا.) همه گیر میشه و قدرت شیوع بالایی داره و مردم در عرض چند ساعت بعد از ابتلا به زایو خونشون تجزیه میشه و می میرند. دکتر پارسا که ۲ سال دنبال راهی برای شکست زایو بوده وقتی که میشنوه زایو داره به ایران نزدیک میشه نگران میشه و خلاصه طی یه اتفاقاتی مسئولیت نابود کردن ویروس به دوشش می افته.
در کل زایو مورد پسند من بود و الان شاید یکی از کتابایی باشه که نظرم رو خیلی به خودش جلب کرده و حتی شاید بعد از هری پاتر یکی از چند تا کتاب قشنگی بود که خوندم.
نکات منفی:
_خب داستان میتونست طولانی تر باشه چون اصل داستان و قسمت جذاب داستان کلا در عرض ۲۰ صفحه اتفاق افتاد.
_و نویسنده تلاش چندانی برای بیان احساسات شخصیت هاش نکرده بود.
مثلا وقتی که دکتر پارسا احساس دلتنگی می کرد من نتونستم درکش کنم.
_اولای کتاب خیلی باهاش همراه نمی شدم