با این کتاب به ذهن مادرهای امروزی سرک کشیدم، از چشم بیست مادر به دنیای مادرانه شون  نگاه کردم، با غم و شادی هایی که به کسی جز من نگفته بودند، همراه شدم
و احتمالا ازین به بعد در تعامل با مادرهای اطرافم با مکث بیشتری از واژه ها استفاده کنم که از تاثیر واژه های گذرایی که برای من گفتن شون چند لحظه طول می‌کشه اما روان یک مادر رو مدت ها درگیر می‌کنه آگاه شدم.
مادرهای کتاب دستم رو گرفتند و بهم نشون دادند با این که تفاوت های زیادی توی مدل تربیتی شون دارند اما همه ی تلاش شون رو می‌کنند که بهترین خودشون باشند و بهترین هر مادر با دیگری متفاوته چون دنیای بچه هاشون متفاوته. 
در آخر این که کتاب دوست داشتنیه چون مادرهایی که راوی اند با نهایت صداقت و بدون سانسور، مادرانگی شون رو روایت می‌کنند و 
"هرسخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند"  :)
          

            این کتاب حاوی روایت هایی درباره مادری کردن است و فارغ از محتوا و جذابیت آن، آنچه به این کتاب ارزش خواندن می دهد نَفسِ نوشتن درباره مادری است. در جامعه ای که مادر بودن را بی توجه به وجه زمینی بودن آن مقدس دانسته و مادر را در هاله تقدسی کادوپیچ کرده و قدرت مواجهه با خود را از زنی که نقش مادری را می پذیرد دریغ کرده، نوشتن از مادری کردن و رو به رو شدن با نیمه تاریک و روشن آن به یک اندازه، عملی قابل تقدیر است. از این جهت، خواندن جستارهای مادرانه جرقه خوبی برای خوانندگان، خصوصا مادران است که شروع به کاویدن خود برای بهبود روابطشان با فرزندان و سامان دادن زندگی مادرانه کنند. به اعتقاد نگارنده، جای چنین کتابی در میان ناداستان های منتشر شده و خودنگاره ها بسیار خالی بود.