روحمو لمس کرد و بهم انگیزه داد:)).
واقعا مشتاقم جلدهای بعدیش رو زودتر بخونم.
      

        داستان کتاب به شدت ضعیف و پیش پا افتاده و کلیشه ای بود، من هی منتظر یه چیز هیجان انگیز بودم. آخرش هم خیلی توی هم پیچیده بود و خیلی صریح و واقعا مسخره، گفت که چی‌شده.
      

        داستان شروع و روند بسیار خوبی داشت، اما پایانش ضعیف بود.
خوندن این کتاب و غرق شدن در یک کتاب علمی تخیلی طوری که انگار متعلق به ۵۰- ۶۰ سال قبل هستم برام جالب بود.
      

        خوندن داستان این کتاب اضلا برای من خسته‌کننده نبود هرچند که وسطش تفرقه های زیادی افتاد. با سیر داستان خوب همراه شدم و خیلی دوست داشتم بدونم که تهش چی می‌شه؟
در پایان هم که الکسی می‌گفت آیا به راستی من یک قمارباز هستم؟ به این فکر افتادم که ماهم به چه عادت هایی (بد) وابسته ایم اما خودمون متوجهش نمی‌شیم؟
      

        ان‌شاءالله که از شهدا یاد بگیریم.
چه شخصیت عزیزی داشتن.
ضعف کتاب: البته این شکل روایتی این مجموعه هست که به صورت خاطره از افراد مختلف روایت می‌شه و همین باعث می‌شه کمی شاخه به شاخه باشه.

      

        اطلاعات خوب و نسبتا جامعی داشت، اما مشکل این دست کتابها مثل ستاره ها چیدنی نیستند اینه که پر از اطلاعات هستن اما داستان پردازی واقعا افتضاح! به نظرم یکی از عللی که خیلیها جذب اینطور کتباها هم نمیشن همینه...
      

        کتابی مفید و مختصر راجع به تاریخ آمریکا.
      

        به نام خدا؛
اولاش واقعا کند پیش رفت، داستان تازه از صفحه ی ۳۰۰ بود که افتاد روی دور و اوج گرفت. در صحنه های مهم و حساس مثل مرگ جست، توصیفات خیلی سریع و گذرا بود. یا مثلا قسمتهایی که کاترین و جست پیش هم بودن واقعا پیش پا افتاده و کلیشه ای بود. پایان بندی آخر کتاب واقعا عجیب بود. خیلی همه چیز سریع اتفاق افتاد. انگار نویسنده میخواست ۱۰۰ صفحه ی آخرو فقط یه چیزی بنویسه که تموم شه، درحالی که ۳۰۰ صفحه ی اول می توسنت توی ۱۵۰،۲۰۰ صفحه جمع شه. هیجان کتاب کافی نبود.
اما با همه ی این‌ها مبارزه ی کاترین برای چیزی که واقعا می خواست به نظرم شجاعانه بود و چقدر توی شرایط سختی قرار گرفته بود که خودش واقعا نمی‌خواست.
و یه چیز عجیب، مرگ جست برام توی کتاب دوست داشتتی بود چون باعث شد کتاب کمی از کلیشه ای بودن نسبت به عاشقانه های دیگر متفاوت تر بشه. هرچند عصبانیم هم کرد چون به خودم گفتم بعد ۳۰۰ صفحه داستان افتاد روی دور الانم قراره اینطوری شه؟ ولی خب اینو دوست داشتم، بر خلاف خیلیها.
نمی‌تونم بگم این کتابو  پیشنهاد می‌کنم یا نه.
اما در نهایت، خداحافظ قاتل، مقتول، ملکه، دیوانه.
      

        به عنوان یه کتاب فانتزی، یه کمی واقع گرایانه پیش رفت که البته علتش هم این بود که فضای داستان توی سه زمان گذشته حال و آینده ی زمین خودمون بود.
من به شخصه این واقع گرایانه تر بودنش رو دوست داشتم و بهتر با ماجراهای پندراگن ارتباط برقرار کردم، ربطش به جنگ جهانی و هیندنبرگ هم برام جالب بود. هرچند به نظرم قضیه به طور عجیبی جمع شد و پایانش می تونست بهتر باشه.
فضاسازی این کتاب هم راجع به آینده کمی جای کار داشت.
اولای کتاب واقعا روان بود اما آخراش یکم از شدت هیجان و اشتیاق برای صفحه ی بعدی اومد پایین.
می تونم بگم این جلدو بین این ۳ جلدی که تا الان خوندم بیشتر دوست داشتم.
      

        اول فکر نمی کردم این کتاب، در واقع این شهید بزرگوار انقدر منو با خودشون همراه کنن. آخرش به خودم گفتم کاش یکم بیشتر راجع بهش بود و اینکه از شهر و دیار خودمون بودن باعث شد احساس بهتری داشته باشم نمی دونم این احساس رو چطور توصیف کنم؟ یه احساسی که اگر الان اینجام مدیونم و واقعا هم هستم.
ولی واقعا کاش بیشتر بود:)
      

        اینجا دنیاست، می توانی بروی و در راه حق انسان های زیادی راهم همراه کنی، اما بشوی عمروبن حجاج!
اینجا دنیاست، می توانی به اسم راه حق تا می توانی حق را از مظلوم بستانی و باطل را حق جلوه دهی و ابن زیاد یا شمر باشی!
می توانی هم در پایان راه، حق را از باطل دو جلوه کنی و به سوی حسین بشتابی، با دستان خودت، خودت را در راه حق فدا کنی و حر باشی.
می توانی هم حسین باشی که گر هزاران هزار کتاب هم در بابش بنویسند، فقط زینب و اهل کربلا می دانند که چگونه حق را از او ستاندند، چگونه مظلومانه او را کشتند و بعدش هم پی شادی، رقص و پایکوبی کردند. حسین را چه غریبانه و تنها کشتند!

این کتاب، با ادبیات شیرینش منو با قصه ی کربلا همراه کرد، فکرکنم این کتاب رو باید بارها بخونم، اما بازهم کم باشه، خصوصا اگر به ادبیات علاقه مند باشید، خیلی قشنگ همراهتون می کنه با واقعه ی کربلا.
این حسین کیست که همه عالم دیوانه ی اوست:)؟
      

        ممکنه حاوی لو رفتن باشه: میشکین چه آدم خوب و دوست داشتنی و ساده ای بود، به نظرم همه مون توی یه دوره ای زندگیمون به همچین آدمی نیاز داریم، این کتاب واقعا مشتاقم کرد داستان اصلی رو بخونم. خیلی تجربه ی جالبی بود برام، فکرکنم برای کسایی که خود رمان ابله رو خوندن جذاب تر هم باشه.
اولاش کند پیشرفتم ولی امروز یهو جذاب شد نتونستم تمومش نکنم.
فقط آخرش کمی گنگ تموم شد.
      

        شاید قابل تامل ولی انتظاراتم بیشتر بود از این کتاب با این حجم از سرشناس شدنش و طرفدار داشتنش، شاید اگر بعدا توی یه شرایط دیگه بخونمش بیشتر بهش علاقه نشون بدم.
      

        این جلد نسبت به جلد اول خیلی بهتر بود سرعتی که تمومش کردم هم خیلی بالاتر بود.
(ممکنه حاوی لو رفتن باشه): این جلد راجع به یه قلمرویی بوده که کاملا از آبه و یه خشکی هم نداره، یعنی یه چیزی متفاوت از دنیای ما اما وقتی توصیفاتش رو خوندم راجع به کشمکشها و درگیری ها خیلی منو یاد دنیای خودمون یا به قول کتاب زمین دوم انداخت.
آخرش خیلی بیشتر نسبت به اولی ترغیب شدم جلد بعد رو بخونم..
یه سری اتفاقات ناگوار هم توی این جلد افتاد که به نظرم طبیعی ترش کرد.
یه سری تناقضات ریز داشت اما به نظرم می شه نادیده شون گرفت.
و یه سری جاهاش هم یه مشکل بزرگ یهویی با یه چیز مسخره حل می‌شد.
برای سرگرمی مجموعه ی خوبیه، هرچند به پای نبرد با شیاطین نمی‌رسه(اینو چندبار گفتم:)؟)
لذت بردم واقعاً.
      

        چی می‌تونم بگم؟ فکر می‌کنم نسخه ی طولانی تری هم داره که ان‌شاءالله بعداً خواهم خوند، فقط می‌تونم بگم که امام حسین چقدر مظلوم بودن..:)
و چقدر یاد این مداحی میثم مطیعی می‌افتادم:
تو کوفه نیستی ببینی که مسملت چه بی کسه
داد می‌زنم نیا ولی صدام بهت نمی‌رسه..