خیلی شگفت زده شدم...فکر نمیکردم رمان ایرانی تا این حد خوب باشه...رمان های ایرانی خیلی سلیقه من نبوده تا الان و رمان عاشقانه هم خیلی کم میپسندم ولی این کتاب عالیه...عالی...این کتاب یک عاشقانه لوس نیست...فضا سازی و توصیف جزئیات اوایل کتاب عالیه ...اگر به خاطر توصیفات جذابش نبود همون اوایل کتاب بی خیالش میشدم چون روند قصه برام جالب نبود ...یکم دووم بیاری جذاب میشه...

چقدر این جملات آشنا و بدون تاریخ انقضا هستند: 

عشق به دیگری ضرورت نیست حادثه است
عشق به وطن ضرورت است نه حادثه
عشق  به خدا ترکیبی است از ضرورت و حادث

و به هر حال نشد هیچ چیز آنطور که میخواستیم نشدبله هیچ چیز تا مدت ها شبیه خودش نشد یعنی بود اما نمیگذاشتند بشود کار، عشق،آرامش،آزادی ...حکومت هایی که معنی دوست داشتن را نمی‌فهمند نفرت انگیزند و نفرت انگیزترین چیزی که خداوند خدا روخست داد تا ابلیس به انسان هدیه کند حکومتی است که عشق را نمیفهمد...پیله کردند به جان زندگیمان پیله کردند به آن لحظه های مبارکی که تدارکش را دیده بودیم...

اعتراض در قلبها میماند تا شکوفه کند...

هیچ وقت همه چیز درست نمی شود چون توقعات ما بیشتر می شود و تغییر می کند،هیچ قله‌ای آخرین قله نیست،رسیدن غم انگیز است،راه بهتر از منزلگاه است برویم بی آنکه به رسیدن بیاندیشیم 

وای به روزی که چیزی حتی عشق عادتمان شود...عادت همه چیز را ویران میکند از جمله عظمت دوست داشتن را ،تفکر خلاق را،عاطفه‌ی جوشان را...

فاصله معیاری است برای انتخاب ارتفاع صدا....

هیچ ملتی زیر فشار به عظمت نمی رسد،هیچ انسانی زیر فشار اوج نمی گیرد

نمیشود با چیزی که به آن اعتقاد نداری کنار بیایی و باز هم کسی باشی آبرومند باشی شریف باشی چیزی باشی میفهمی؟
          

            این کتاب زندگی آخر الزمانی رو به تصویر میکشه
بازگشت انسان ها به زندگی حیوانی و...
واقعا کتابی بود که معنا و مفهوم جامعه و کار تیمی و اهمیتشون رو برام به زیبایی توصیف کرد