توی قطار سریع السیر شرق، یه قتل در کوپه مجاور هرکول پوآرو اتفاق می افته. حالا اون باید پرونده رو قبول کنه و بگه قاتل کیه.
خیلی خوب بود. کتاب های آگاتا کریستی واقعا لذت بخشه خوندنش. من دوست دارم که اون وسط، یه سری سرنخ که میده رو اگر آدم دقیق باشه ، میتونه کشفش کنه. حالا یه جاهایی هم البته حدس خودشه و سرنخی وجود نداره. ب هرحال پوآرو عه و یه عالمه با پرونده های جنایی دست و پنجه نرم کرده.

عاشق این  ویژگی پوآرو ام که کاملا به این واقفه که آدم باهوشیه و به خودش میباله و حسابی هم اعتماد به نفس داره. و اینکه آگاتا کریستی در توصیف جزئیلت چهره پوآرو و زبان بدنش، وقت گذاشته و ظرافت هاشو بهمون نشون داده که دوست داشتنیه.

توی این کتاب یه جا اسم ایران هم اومده بود :')

قشنگ بود. 
      

        داستان در مورد ژانویه است. دختری که نویسنده است و تازگی با غم بزرگی تو زندگیش رو به رو شده و اون هم فوت پدرشه.
من از کتاب هایی که میاد میگه طرف حالش خوب نبود یا آدم ضعیفی بود و بعد نشون میده چطور با غمش کنار میاد یا قوی میشه انقدر خوشم میاد که حاضرم یه عالمه دیگه از این کتابا بخونم.
این کتاب هم همین بود .

ارجاعات کتاب به فیلم ها و کتاب های مشهور، خیلی زیاد بود و تقریبا اکثرش رو متوجه نمیشدم :/ به نظرم جا داشت توی پانویس، مترجم لطف کنه بگه ینی چی. البته بعضی جاها این کار رو کرده بود. ولی تو همه ارجاع ها نه.

کتاب خوش خوانیه و زود هم تمومش کردم. عاشقانه است و احتمالا اونقدر ها توی ذهنم موندگار نشه که چیزی ازش نقل قول کنم. حس میکنم تاثیر چندان بلند مدتی روم نذاشت.

      

        عالی بود این کتاب:)
دونه دونه و منظم میومد تغییرات و رفتار های بچه رو بررسی میکرد از یک سال تا دو سال. بعد راهکار میداد یا میگفت چه جاهایی نیاز نیست نگران بشیم و به جاش کجاها باید به پزشک اطفال مراجعه کنیم.
کلی قسمت هاش رو اسکرین گرفتم که نگه دارم.
حتی شاید برای دو سالگی بچم، کتاب بعدیشو چاپی بخرم که بتونم هایلایت کنم توی کتاب و هی بهش رجوع کنم. 
      

        در مورد زندگی یک خانواده در بوسنی. اوایل شروع جنگ.
عقاید مذهبی و اسلامی شون خیلیییی کم بود. خود نویسنده هم به این اذعان داشت. میگفت ما مسلمون های اونقدر معتقدی نبودیم.
و خب اگر بودند، حس میکنم قضایا براشون طور دیگه ای رقم میخورد.

هی مقایسه این رفتار ها با رفتارهایی که توی دفاع مقدس خودمون دیدیم به ذهنم میومد و میگفتم " درود بر مقاومت کردن، تا هرجا که توان داری!"

این خانواده، همین که شیپور جنگ رو میشنون، تلاش میکنن فرار کنن و به جای دیگه ای پناهنده بشن. از همون اول هم آرزوی خانوادگیشون این بود که همه چی رو رها کنن برن آمریکا.
خب طبیعیه که جنگ ، همچین خانواده ای رو راحت تر میبره یه کشور دیگه تا خانواده ای که به وطنش عِرق ملی مذهبی داشته باشه.
.
ناراحت کننده بود.
.
این نکته هم به ذهنم میرسه که " صلح طلبی" با " جلوی ظلم آشکاری که بهت میشه ، مقاومت نکردن" متفاوته!
وقتی دشمن میاد خانوادت رو میکُشه، اگر اسلحه داری و میذاریش زمین و میگی نه من طرفدار صلحم، تو در حقیقت، صلح طلب نیستی. ترسو بیشتر به نظر میای.
.
و میرسیم به این که ملتی که شهادت رو افتخار میدونه و ازش نمیترسه، خیلی فرق داره با یک انسان عادی با غرایض انسانی صِرف.
.
قلم کتاب هم ضعیف و کودکانه بود.

      

        آه. خوندنش خیلی خسته ام کرد . بسیار دلم برای کتابهای جنایی تنگ شده بود ولی این کتاب واقعا خیلی ریتم کندی داشت.
خلاصه داستان که نوشته شده.
دختره و شخصیت پردازیش خوب بود ب نظرم. باور پذیر بود و یهویی هم تغییر نمیکرد که آدم حس بدی بهش دست بده.
خواب آلودگیش، ترسش، همش طبیعی بود. ولی بازم نتونست منو اونقد جذب کنه که بیشتر از 3 بدم . تابه با ارفاق. شاید 2.5 مناسب تر بود. 
      

        
پایان 19 مرداد 03. توی قطار رفتن ب مشهد
.
عرفان، پسریه در آستانه سن بلوغ. کم کم داره احساسات جنسی توش بیدار میشه و به جنس مخالف نگاهش تغییر میکنه.
عرفان با خودارضایی آشنا میشه. نویسنده اومده این بحران رو تو کتاب شرح داده (انصافا که عفیفانه هم شرح داده)و براش راه حل گفته و سعی کرده واقع بینانه بنویسه که تلقی نشه که آخر داستان دیگهههه همه چی گل و بلبله و هیچکس دیگه خطا هم نمیکنه.
واسعا اینکه چنین موضوعی رو برای داستانش انتحاب کرده به نظرم بسیار جسورانه بود و من و مشتاق کرد بخونمش
و حتی به چند نفر دیگه هم توصیه کردم بخوننش.
      

        مجموعه جستار هایی درمورد پدر بودن:)
نمیدونم چقدر اهل جستار خوندنید. من وقت هایی که از لحاظ کتابخونی، با حوصله ام و تند تند میتونم بخونم، جستار رو میذارم تو برنامه ام. اگر حوصله نداشته باشم نمیتونه اونقدر پیش بره ولی.
حالا که چند وقتیه حوصلش رو داشتم، این کتاب رو شروع کردم. خیلی چند تا از جستارهاش قشنگ بودن. مخصوصا آخری که اشک منو در آورد و به بزرگی روح زینب خانم و آقای یحیی شامخی پی بردم.
به نظرم هدیه خوبیه برای نو بابا ها. خصوصا اگر اهل کتاب خوندن باشن.
برای من هم تجربه رفتن توی دنیای پدرانه چندین بابای مختلف، جذاب و دلنشین بود. 
      

        پسر داستان ما، با دختر همسایه که لتی همپستاک نام داره آشنا میشه. این خانواده، ویژگی های خاصی دارند که همینجور هم  خاص تر و عجیب تر میشن.
اونا علم خیلی زیادی دارن و توانایی هایی خارق العاده.

در نهایت داستان، راستش نفهمیدم نویسنده چرا همچین سوژه ای رو نوشت. البته که داستان فانتزیه دیگه. ولی یه وقتا داستان فانتزی هم میخونی انگار تهش یه حس و حال خیلی خوب داری و یه چیزایی تو ذهنت تغییر کرده.
با توجه به این که پسر داستان، در نهایت هیچی یادش نمیاد و هربار باید کلی زمان بذاره که داستان زندگیش رو تو اون مدت دوستی با لتی، به خاطر بیاره ( تازه باز هم یه قسمت هاییش رو یادش نمیاد) در انتها بهم یه حس خلأ میداد که میگفتم اصلا ارزش این تجربه چیه که نه برای پسرک خاطره شد، نه درس عبرت شد، نه تجربه شد.... هیچی.... تازه تهش لتی هم هنوز برنگشته بعد اینهمه سال!
انتظار پایان درخشان تری هم داشتم. مثلا همون موقع که اومد، لتی بالاخره برگرده. یه چیزی این وسط تغییر کنه.
توصیفات البته خیلی گیرا بود و شما میتونستید داستان رو تو ذهنتون تصور کنید. قلم هم خیلی خوش پیش میرفت. ولی نهایتا، حس میکردم اوج داستان قشنگ تری رو ترجیح میدم.
و انتهای داستان هم خیلی تند تند تموم شد . 
      

        اولین بار بود که کتابی به این بلندی رو به انگلیسی میخوندم. قبلا فقط داستان های کوتاه کودکانه خونده بودم. دایره لغاتم گسترش پیدا کرد:)) البته ک حین خوندنش دائما بین مترجم گوگل و فایل کتابم در رفت و آمد بودم.
و درمورد داستان
خیلیییی خوب بود. واقعا خوش گذشت موقع خوندنش:)
      

        خیلی غمگینه:(
با  این حال حس کردم خاطره ماندگاری تو ذهن زیبا موند

      

        پاپی بریجرتون، توی یه پیاده روی یه غار کشف میکنه! همونطور که هیجان زده است از کشفش، توسط چند نفر آقا، دیده میشه. و بله! وسایلی که تو اون غار بوده ، وسایل سِری ناخدای یه کشتی بوده که هیچکس نباید پیداشون میکرده. به خاطر سفری که مجبورن سریعا برن، مجبور میشن پاپی رو هم ببرن به سفر تا جای محموله رو به کسی لو نده. در حقیقت پاپی بریجرتون، توسط ناخدا اندرو جیمز دزدیده میشه. و ادامه داستان...
جذاب بود. مثل هر دو جلد قبلش.
یه رمان زرد انگلیسیه البته. انتظار چیزی بیشتر از این رو نباید داشته باشید. ولی خب باز هم ارزش خوندن داره. مخصوصا قسمت هایی که به رفتار های نجیب زاده ها دقیق میشه و ملاحظاتی که میکنن رو توضیح میده برام خیلی جذاب بود
دوستش داشتم خلاصه.
از طاقچه بی نهایت خوندم. تامام. 
      

        گلنار، دختر فقیریه که برای پرستاری از یه خانم جذامی از خانواده ای ثروتمند استخدام میشه. بسیار دختر همه چی بلد و کاردانیه.شاد و همه فن حریف.
مصنوعی بود.
پر از غلط املایی بود
خیلی خیلی خیلی روده درازی داشت و جزئیاتی که واقعا برامون مهم نبود :/
تا 30 یا 40 درصدشو خوندم. توی نرم افزار طاقچه. انقدر خسته شدم که هی زدم جلو. مثلا 200 صفحه میزدم جلو. باز یکی دو صفحه میخوندم داستان کامل دستم میومد ! هی زدم جلو تا تموم شدن کتاب و معلوم شدن سرنوشت شخصیت ها
ارزش خوندن نداشت.
از دراپ کردنش عمیقا خوشحالم. 
      

        رمانی که صفین و داستان هایی تاریخی که خوندیم و شنیدیم و تو ذهنمون زنده میکنه و واقعا واقعا عالی نوشته شده.
تعداد صفحات رو که دیوم فکر کردم شاید نتونم بخونمش. اونم تو صفحه گوشی و نه به صورت چاپی. ولی جذابیت قلم و داستان جوری بود که آدم رو میخکوب داستان میکرد. برای من حدود نصف ماه خوندنش طول کشید. حتما اگر فراغ بال بیشتری داشته باشید خیلی زودتر تموم میشه حتی.
و فصل آخرش قطعا تیر خلاصه به قلبتون انقدر که از نفهمی مردم به درد میاد
حقیقتا داشتم فکر میکردم اوضاع بعد اینهمه سال، تغییری کرده؟ حالا اگر امام معصوم چیزی بگه، بدون چون و چرا انجامش میدیم؟ خدا به همه ایمان کامل بده که جایگاه امام رو بشناسیم و یاری ش کنیم.
عالی بود. توصیه میکنم بخونید.
      

        کتاب رو بخوام در یک جمله کوتاه معرفی کنم میشه " امام از زبون آقا"
بسیار جذاب وخوندنی بود. چقدر مفید بود و چقدر خوندن در مورد آدمهای شجاع و قوی و با ایمان موجب میشه آدم احساس شجاعت بیشتری کنه و تلاش کنه که مومن تر باشه.
واقعا از قلم و جمع آوری منظم مطالب لذت خواهید برد.
حتی ضمائم و تصاویر لذت بخشه و میتونید با یه ماژیک هایلایت اونا رو هم هایلایت کنید
عالی.
      

        یه داستان امنیتی تو فضای اغتشاش .
از نظر تکنیک داستان نویسی و پردازش شخصیت و اتفاقات ب نظرم ضعیف بود. ولی خب خیلی کوتاه بود و مدتها بود میخواستم بخونمش. ارزش یک بار خوندن رو داشت.
البته به من اطلاعات خاصی اضافه نکرد. میدونستم ک اغتشاشگر ها چقدر بی رحم بودن لیدر هاشون و اینها ...