داستانی کوتاه، عمیق و جذاب
 
کتاب شامل یادداشت‌های روزانه پزشکی تک و تنها و منزوی به نام "تیکو گابریل گلاس" است که به‌طور غیرارادی درگیر ماجرای یکی از بیماران خود می‌شود. 

برش‌هایی از کتاب:

- چرا بقای نوع بشر و تسکین اشتیاق‌مان باید درست از طریق اندامی انجام شود که هر روز، چند بار برای دفع مواد زائد مورد استفاده قرار می‌گیرد؟ چرا نمی‌شود از طریق آیینی زیبا و باعزت، و در عین حال بسیار شهوانی، صورت گیرد؟ آیینی که بشود در کلیسا، جلو چشم مردم، درست به‌همان نحوی اجرا شود که در تاریکی و تنهایی صورت می‌گیرد. یا چرا نمی‌شود در گلزار، زیر نور خورشید، همراه با آواز گروهی و رقص مهمانان جشن عروسی انجام شود؟ 

- آن روز فراخواهد رسید و باید فرابرسد که حق مردن به‌رسمیت شناخته شود و آن را مسلم‌تر و مهم‌تر از انداختن برگ انتخاباتی در صندوق رای بدانند

- هیچ چیز انسان را بیش از این خرد و حقیر نمی‌کند که بداند به او عشق ورزیده نمی‌شود.

- عوام‌الناس معمولا از روی وضع مالی فرد در مورد او قضاوت می‌کنند. من جهت مخالف را می‌روم؛ از روی فرد، در مورد وضع مالی‌اش قضاوت می‌کنم؛ این‌طور منطقی‌تر است.

- شاید عمیق‌ترین خوشبختی در توهم "پی خوشبختی نبودن" نهفته باشد.

- آه، این چه مرض وحشتناکی است که افتاده به جان بشر و او را مجبور می‌کند پیوسته بپرسد: " این چیست؟" این چگونه خشمی بود که بشر را از محفل خانوادگی مخلوقات روی زمین، از میان خزندگان، دوندگان، جهندگان و پرندگان، به‌‌ضرب شلاق، بیرون راند تا زندگی خود را از بالا، از بیرون، با چشمان سرد بیگانه بنگرد و دریابد چقدر کوچک است و بی‌ارزش؟ کجا می‌رویم؟ عاقبت آن چیست؟... به دنیایت، از دیدگاه خودت نگاه کن، نه از نقطه‌ای در فضا. آن را فروتنانه با معیار خودت بسنج؛ بر پایه موقعیت و وضعیت، یعنی موقعیت و وضعیتِ انسانِ ساکن زمین. در آن صورت، خواهی دید که زمین به اندازه کافی بزرگ است و زندگی پیشامدی است مهم و شب بی‌پایان است و ژرف...

- بالاخره دارم به این فکر می‌رسم که شاید مقصود همین است که انسان معنای زندگی را درک نکند‌. شاید تمام این شتاب برای توضیح دادن و فهمیدن، تمام این حقیقت جویی، بیراهه‌ای بیش نیست. خورشید را مبارک می‌داریم،  چرا که در فاصله‌ای قرار دارد که برای زندگی ما، حیاتی است. اگر چند ده‌میلیون کیلومتر نزدیک‌تر یا دورتر شود، یا می‌سوزیم یا یخ می‌زنیم. آیا حقیقت هم مثل خورشید نیست؟
        

                هزار و یک شب با قصه‌های تلخ و شیرینِ جن و پری‌اش با همراهی صدای گرمِ جناب میرفتاحِ عزیز خیلی لذت بخش بود.
هزار و یک شب پُر است از قصه‌های غالبا با مفاهیم ساده و به اصطلاح آموزنده [با توجه به ظرف زمانی خودش، مخلوطی از عقاید خرافی و قصه‌های جن و پری ولی در عین حال بسیار شیرین و شنیدنی، اتفاقات و رخداد‌های بعضا بی‌منطق اما جذاب‌. البته در این بین قصه‌های ضعیف و بی‌مزه هم کم نیستند. بعضی از قصه‌ها و یا مفاهیم آن‌ها مکررا تکرار می‌شوند و گاهی حتی نعل به نعل تکراری هستند.
در مجموع خیلی لذت بردم
        

                خیلی خوش‌حالم که توانستم از این روزهای سخت قرنطینه استفاده کنم  و از خواندن خانواده تیبو در این ایام خانه‌نشینی حظ وافر ببرم.
        

                قصه خوب و شیرینی بود
        

                تو این روزهای هولناک کرونازده خوندن داستان مردمی طاعون‌زده با هیجان و بیم و امیدهایی همراه بود.
        

                در تعریف و تمجید این اثر سترگ زبان قاصره. فقط می‌تونم بگم که جزء کتاب‌هاییه که پنج ستاره براش خیلی کمه. 
.
کاش دنیا پر می‌شد از آدم‌های ساده‌دل و مهربان و عاشقی مثل پرنس میشکین!
.
.
ترجمه جناب آقای سروش حبیبی واقعا مسحورکننده است. و به‌نظرم افزودن نقد "کانستانتین ماچولسکی" در انتهای کتاب فوق‌العاده باارزش بوده و به درک و تحلیل بهتر کتاب کمک شایانی کرده‌است. که این امر خود حاکی از توجه بی‌نظیر مترجم به خواننده است.
        

                قربانی در واقع مشاهدات خود مالاپارته از کُشت و کشتارهای وحشیانه و فقر و درماندگی و بدبختی ملت‌های درگیرِ جنگِ دومِ جهانی است. 
مالاپارته با بیانی سرشار از جملاتِ زیبا و طولانیِ پُرتوصیف و تمثیل به ترسیم صحنه‌های ترسناک و رقت‌انگیز جنگ پرداخته است.


"جنگ هم، چنان‌که همه می‌دانند، نوعی شکار است که آدم‌ها در آن هم صیادند و هم صید، بازی است که در آن آدم‌های مسلح‌به‌تفنگ به شکار یکدیگر می‌پردازند."
        

                یک داستان جذاب و بسیار شیرین که فقر و بدبختی و اختلاف طبقانی زمان خود را هنرمندانه بیان می‌کند و نیز طنازانه برخی تشریفات و اعمال دربار سلطنتی انگلستان را به باد سخره می‌گیرد.
        

                تلاشِ سانتیاگو و روحِ مبارزه او تا آخرین دم  تحسین‌برانگیز و شگفت‌آوره. 
خیلی از خوندنش لذت بردم.
        

                "اگر شعور اخلاقی خود را، ولو اندک، متوجه هرج و مرجی کنیم که بر محیط ما حکمفرما است نمی‌توانیم دست روی دست بگذاریم و فقط دل به این خوش کنیم که منتظر دنیایی فوق این دنیای زمینی باشیم. اهریمنی که باید با آن به پیکار برخاست تنها این موجود ذهنی ابلیس نام نیست. اهریمن همه‌ی آن عواملی است که انسان را علیه انسان برمی‌انگیزد..." ص۳۹۱
        

                از بین دوازده داستان کوتاه کتاب جز سه چهار تا مابقی برغم داشتن نکاتی اخلاقی چندان جذابیتی نداشتند.
        

                به قول تالستوی: "عجب نوشته خوبی است این اتاق شماره ۶ چخوف"

داستانی ساده و کوتاه ولی تاثیرگذار و پرمعناست.
        

                داستانِ عشقی واقعی، عشقی زودگذر، دوست‌داشتنی حاصل از رودربایستی و ترحم...

"شرایط اهمیت زیادی ندارند، خصلت فرد مهم است؛ انسان بیهوده با اشیاء و افراد قطع رابطه می‌کند؛ اما با خودش نمی‌تواند قطع رابطه کند. موقعیت را تغییر می‌دهیم اما در هر موقعیت دیگر، عذابی را که امید داشتیم از آن رها شویم، با خود حمل می‌کنیم؛ و از آن‌جا که با تغییر مکان نمی‌توان خود را اصلاح کرد، سرانجام متوجه می‌شویم که فقط توانسته‌ایم به پشیمانی‌هایمان و به رنج‌هایمان اضافه کنیم."
        

                داستانی بسیار جذاب و پرکشش و رمزآلود با ترجمه بی‌نظیر عبدالله کوثری.


داستان دو گروهبانی است که به‌دنبال یافتن سرنخ‌هایی از علت گم و گور شدن سه نفر از اهالی دهکده‌ای به‌نام ناکوس واقع در منطقه کوهستانی آند هستند.
        

                "...خودکامه رعیت را بوجود نمی‌آورد، بلکه رعایا هستند که کسی را به خودکامگی می‌رسانند."