به شدت توصیه میشه

 خیلی روان و دوست داشتنی
        

          داستان ضعیف با پایان مزخرف.
حیف وقت...
        

          یه کتاب ضعیف، ضعیف، ضعیف. هم پول هدر میده هم وقت.
داستان تکراری و پرداخت داستان سطحی.
        

          نیم ستاره هم زیاده براش!
حدس می زدم داستانی مثل گرامافون داشته باشه، که داشت..
        

          این کتاب فوق العادسسسس
و برای دوست داران ژانر عاشقانه خیلی مناسبه... 
من عاشقش شدمـــــ
جوری که یه شب تا صبح داشتم فقط این کتابو میخوندم:) 
حتما بخوندیدش
        

          هم این کتاب و هم کتاب دوران کوران به نظرم جزو بهترین کتاب‌هایی که خوندم قرار می‌گیرن...
قلم آقای رایگانی شدیدا روان و صمیمانه است و  خیلی می‌پسندم  قلم‌شون رو و منتظر کتاب‌های بعدی‌شون هستم :)
        

          .
بسم اللّٰه 
«تیتری ندارم»
کاش قبل از خریدش یک سر به بهخوان میزدم.. از این کتاب همچین انتظاری نداشتم. همان ورق های اول متوجه شدم که کتاب کتابِ من نیست و باید بگذارمش کنار. به رمان های مذهبی ایتایی می‌مانست. نتوانست برای خواندنش قانعم کند.
در یک کلمه بگویم که به سلیقه‌ی من نخورد همان طور که «چایت را من شیرین میکنم» با آن همه تعریف را دوست نداشتم.
این‌ها باعث نمیشوند که نگویم برایم جلدش بسیار دوست داشتنی بود و کار کار جلدش بود.
        

          حال و هوای بچه های ادبیات برام دلچسب بود؛
احساسات شخص اول داستان خیلی رقیق و دوست داشتنی بود؛
طوری که دلم نمیومد کنار بذارمش
ستاره کم دادم چون از یه جایی به بعد همون اوایل داستان تقریبا،فهمیدم قضیه از چه قراره و این قابل پیش بینی بودن پایان ،یه نوع دست کم گرفتن مخاطب به حساب میاد بنظرم 
و خلاصه دست کممان بگیرند خوشمان نمی آید
        

          یک ناداستانِ زیبا
از کتاب هایی بود که جملاتش با قلب و روح بازی می کردن!
البته نمی تونم منکر وجود بعضی کلیشه ها بشم.

نمی دونم چون خیلی با شخصیت اصلی داستان همذات پنداری می‌کردم اینقدر برام دوست‌داشتنی بود.
یا به خاطر جناب صائب!
شاید هم ابیاتی که لای متن جا خوش کرده بودن.
به هرحال
خالی از لطف نیست!
فقط
ای کاش قدرتمند تر نوشته شده بود.
یه جاهایی توی ذوق میزنه
        

          ایهام یه داستان عاشقانه آروم و قشنگه که به ما یادآوری می‌کنه که لزوما هر چیزی عشق نیست و باید نگاهمون دقیق باشه. متن داستان خیلی قشنگ و روونه و حس خوبی رو منتقل می کنه.
حس و حال مجتبی توی داستان جذابه و نوع برخورد مجتبی با اتفاقات هم توی کمتر کتابی از ادبیات معاصر دیده میشه. در مجموع ایهام یه کتاب ساده و بدون تکلفه که نویسنده از سر یه دغدغه اون رو نوشته و همین سادگی نه تنها اون رو غیر جذاب نکرده که بهش یه حس و حال خوب داده که مخاطب رو با خودش همراه می‌کنه
        

          کتاب خیلی قشنگی بود. و توصیه می کنم حتما بخونین . 
یه ویژگی خیلی خوبی که داشت  این بود که برخلاف اکثریت کتاب های عاشقانه نگاه متفاوتی به عشق داشت...
        

          یه عاشقانه جذاب و گیرا از نوع متفاوت عاشقانها 
        

          وقتی شروع به خوندن کردم دلم نمیخواست بزارمش کنار کتاب رو  اون سوپرایز آخر داستانم که خیلی خوب بود یعنی غیر قابل انتظار...
        

          به شدت روون و معتاد کننده(البته برای من)
کتابی که توی دو یا سه روز خوندم و خیلی دوست داشتم :))
از اون دسته کتابایی که توی دو صفحه آخر خواننده رو سوپرایز میکنه با یه اتفاق یهویی..
        

          دوستش داشتم:)
        

          داستان جالبی بود اما به نظرم چیزی که داستان رو جالب کرد قلم نویسنده بود و خیلی کتاب ها با این نوع موضوع هستند اما قلم آقای رایگانی بسیار جالب و روان بود و در لحظه که کتاب رو می‌خواندی فکر می‌کردی در آنجا حضور داری و موضوع را عیناً داری تماشا می‌کنی ‌.
        

          حال و هوای یک دانشجوی ادبیات بیش‌ از حد کلیشه‌ای بود و اون‌جاهایی که نویسنده می‌تونست فرهنگ‌سازی کنه برای گرامی‌داشت زبان و ادب، واقعاً فاجعه بود (استفاده فراوان از واژگان بیگانه) این موضوع برای من خیلی آزاردهنده بود برای همین نصفشو که خوندم دیگه نتونستم تحمل کنم و بعد مدت‌ها اومدم و تمومش کردم.
از طرف دیگه یه نقص بزرگ توی روایت اینه که یه ارتباط غلط رو ۱۸۰ صفحه با آب و تاب توصیف کرده، ولی اون ارتباط درست و صحیح رو توی ۱۰، ۱۵ صفحه جمع کرده. این واقعا به من حس نامطلوبی داد و نپسندیدم.

        

          در نظر من اثر ضعیفی بود
موضوع بدی نداشت ولی پردازش داستان رو اصلا نپسندیدم
خصوصا پایان بندی فاجعه بود...!