عشق بزرگ ترین نیرو بخش زندگی است «پیکاسو»
به جهان فیبروز کیستیکی ها رفتم ، بیماری که قبلا اسمش رو هم نشنیده بودم. فهمیدم در عالم پر هیاهویی که داریم آدمایی زندگی میکنن که دنبال یه نفس بیشتر کشیدنن … آدمایی که با حس های کوچیک اما ناب از زندگی لذت میبرن و امیدشون رو از دست نمیدن 
به خودم اومدم و گفتم به عنوان یه نقطه ی کوچیک توی این دنیای وسیع کجام ؟ چقدر برای چیزای ناچیز ناامید شدم و حرص خوردم ؟ چه فرصت ها که برای لذت بردن از زندگی دست دادم!
اگر که دوست دارین لحظاتی نفس گیر رو همراه با اشک ها و لبخند ها تجربه کنین و تجلی یک عشق زیبا رو شاهد باشین حتما بخونینش :)
هر چند اگه مثل من آدم احساسی هستین خب واقعا توصیش نمیکنم ! چون خیلی جاها با احساساتتون  بازی میشه :)
به نظر من نه تنها یک بار بلکه ارزش بارها خوندن رو داشت
۳ بار خوندمش و هر بار با تلخی ها گریه و با خوشی هاش از ته دل لبخند زدم.
 «می دونی … آدما میگن اگه یه چیزی رو دوست داری باید رها کردنش هم یاد بگیری. فکر می کردم حرفشون مزخرف به تمام معناست … تا وقتی که دم مرگ دیدمت »

پ.ن : فیلمش هم ساخته شده و زیباست ولی حتمااا حتمااا اول کتابو بخونین بعد فیلمش رو ببینین
          

            زمانی تصمیم گرفتم این کتاب را بخوانم که استوری نشر میلکان را دیدم:) استوری ای که عکس جلد کتاب را منتشر کرده بود.
مطمئن بودم کتاب بی نظیری ست اما نه در این حد. فیلمش را حدود سه باری دیده بودم و برای خواندنش خیلی ذوق داشتم:)
هر لحظه ی این کتاب پر از احساساتی تکرار نشدنی بود، احساساتی که آنها را با گوشت و پوست و استخوان درک می کردید. 
دست و پا زدن برای نفس کشیدن، زنده بودن و زندگی کردن. جدایی برای عشق و رفتن برای ماندن:)
این کتاب داستان زندگی را  روایت میکند، داستان عشق، داستان دوست داشتن. قصه ای که از متن یک کتاب فراتر است، خیلی خیلی فراتر
پ.ن: با نخواندن این کتاب، تنها خودتان را از یک اثر فوق العاده محروم کرده اید...
پ.ن2: اگر کتاب نحسی ستارگان بخت ما را خوانده اید و دوستش داشتید، قطعا عاشق این داستان می شوید
          

            کلمه عشق از گیاهی به نام عشقه اومده که به دور جفت خودش میپیچه و اون رو خفه میکنه.
عشق چیز عجیبیه 
چیزی که باعث یه فداکاری بزرگ و در آخر مرگ شد.
پس لطفا اگه امکان داره همین الان کسی که دوستش دارید رو ببوسید شاید فردا دیگه نبینیدش...
          

            It was a good book the kind that you read and comfort you.its not hard to read and it's pretty simple.romance was different than any other romance books.the ending was okish and very open.i recommend it if you want to read it as book that you read between classes or study breaks and etc.
In total it was pretty good
          

            پنج قدم فاصله درباره ی دختر و پسریه که تو یه بیمارستان همدیگه رو ملاقات میکنن و جفتشون فیبروز کیستیک دارن و از اونجایی که بیماران فیبروز کیستیک بیشتر از یه حدی نمیتونن به هم نزدیک شن، چون عواقب جبران ناپذیری رو به همراه داره، این دو نفر رو وارد چالش بزرگی میکنه.
خودم زیاد جذب داستان نشدم و به نوجوان ها پیشنهادش میکنم.
          

            همیشه ترجیه میدم که کتاب یک داستان رو بخونم تا فیلمشو ببینم چون عقیده دارم وقتی کتابی به فیلم تبدیل میشه خیلی قسمت هاش حذف میشن و این اذیتم می‌کنه 
این کتاب این حسمو ثابت می‌کنه و خب قشنگه و درناک این کتاب می‌تونه قسمت های تاریک و روشن عاشق شدن رو نشون بده :) و خب اینکه چقدر عشق می‌تونه درد داشته باشه یا به قیمت جونت تموم بشه 
من تعریف نویسنده رو از عشق و شرح دادنش دوست داشتم ولی خب این کتاب شاد نیست :) درست مثل زندگی همه آدما بالا پایین داره و این خوبه که فقط نیومده خوشی هارو بگه ⁦(◍•ᴗ•◍)❤⁩
          

            بین ۳ تا ۳.۵ ستاره

به نظرم خیلی با شخصیت تک تکشون آشنا نشدیم و همه چیز در حد سطحی موند. خیلی روی بیماریشون مانور داده نشده بود. استلا و ویل هم که ندیده عاشق هم شدن، اصلا معلوم نشد چی شد که عاشق شدن، استلا کل زندگیش منتظر یه چیز بود و وقتی اون اتفاق افتاد دیگه نمی خواستش؟؟؟!!!!! بی خیال ...

این وسط فقط "پو"، اصلا نمیدونم چی بگم دربارش!

در کل داستان سریع پیش رفت و اتفاقای زیادی افتادن ولی میتونست خیلی خیلی خیلی خیلی بهتر باشه. یه حسی بهم میگه تو این مورد فیلمش از کتابش بهتر از آب درمیاد.
          

            
داستان از زبون دو نوجوان ۱۸ ساله به اسم ویل و استلا روایت می شود که هر دوی آنها از بیماری سیستیک فایبروسس رنج می برن. این دو نفر در بیمارستان همدیگه رو ملاقات می کنن و رفته رفته عاشق هم میشن ولییییی..سیستیک فایبروسس به اونها اجازه نمی ده که بیشتر از ۶ قدم به هم دیگه نزدیک بشن چه برسه به اینکه همدیگه رو لمس کنن یا حتی ببوسن... [ بقیه شو برین خودتون بخون و لذت ببرین]
.
پی نوشت: 
من خودم روحیه ی خوندن داستان های تلخ و تم بیمار و بیمارستان و مرگ و میر رو ندارم، ولی به جرئتتت بهتون میگم که این کتاب اصلا همچین فضایی نداره و کاملا عاشقانه ست...
عاششششششقش شدم، معرکه بود حتی از فیامش هم قشنگ تررر...
●بهتون هم بگم که ترجمه عالی بود و هیچ سانسوری در کار نبود😉●
♡♡ویل و استلا رو هیچ وقت فراموش نمی کنم🥺😢❤️♡♡
۱۴۰۲/۵/۲۰
          

            «لبخند بزرگی که آهسته آهسته محو میشه»
این اولین کلماتی هست که با دیدن این کتاب به ذهنم میرسه .
روایتی قوی با سرعتی مناسب و بالا و کلیف هنگر فوق العاده در اواخر کتاب باعث یه شاهکار در کتاب های ژانر عاشقانه شد ؛ ترکیب حس غم و شادی ، اشک و خنده و نا امیدی و امیدواری باعث شد این کتاب همیشه بخشی از من باشه  و استلا رو تبدیل به معدود شخصیت هایی بکنه که دلم میخواد از قلب کتاب  بیرون بکشمش و با تموم وجودم در آغوش بگیرمش .
ممنونم استلا ، ممنونم ویل  و ممنونم ریچل  لیپینکات بابت خلق این اثر ... بابت دعوت کردنم به یه زندگی و دنیای کوتاه.