مدتها بود که مونتگومری نخونده بودم. یادم رفته بود که چقدر با مونتگومری میشه راحت از کتاب خوندن لذت برد. پر از حس زندگی. لا به لای کتابایی که خوندنشون سخت و زمان گیره واقعا خوندن همچین کتابی میچسبه. ممنونم ازت ای مونتگومری❤️
        

          کتاب عجیبی بود ‌. همیشه حین خوندن مجموعه کتابای آن شرلی این سوال به ذهنم میرسید ک آیا بقیه مردمی ک اونجا بودن هم میتونستن همچین داستان هایی داشته باشن؟ و این کتاب جوابمو داد که بله. 
کتابی بود متشکل از ۱۳ داستان از افرادی که به طریقی در همسایگی بلایت ها بودن . بعضی داستان ها واقعا جذاب بودن و بعضی غمگین . در کل لذت بردم🤍
        

          کتاب شامل ۱۳ داستان از شخصیت های دور و نزدیک مجموعه آنه شرلیه.پس اگه میخواید بخونیدش اول باید مجموعه آنه رو بخونید تا بفهمید بعضی حرفارو و یا با خودتون بگه عه این همون فلانیه که.

من قلم مونتگمری رو همیشه ستایش کردم و ستایش
 خواهم کرد و عاشق کتابای بلندی که نوشته هستم و حتی بین همین داستان کوتاها چندتا رو خیلی دوست داشتم و اکوری پکوری بودن،اما خب داستان کوتاها خیلی اون ژرفایی رو که داستان های بلند مونتگمری داره رو نداشت و یه کوچولو کمتر دوست داشتمشون. اها راستی!حضور آنی و گیلبرت هم خیلی پررنگ نیست☹️ پس بنظرم ۳/۵ستاره میتونه امتیاز درستی باشه😉
        

          داستاناشو دوست داشتم :)
بعضی‌هاشو بیشتر :))
اشاره های کمی که به آدمای اینگل‌ساید میشد، اون شکلات خوشمزه‌ای بود که انگاری یهویی به آدم بدن :)) کم بود، کوچولو بود ولی اینکه یه چیزی از اینگل‌سایدی‌ها اشاره میکرد، خوشحال کننده بود :)
در کل قلم نویسنده آنی‌شرلی‌ئه دیگه... با همون لطافت و جذابیت :) *حتی مترجمشم همونه 😃
به اونا که عاشق قلم مونتگمری شدن... پیشنهاد میشه! :)
        

          به قشنگی مجموعه آنی‌شرلی به خصوص جلدای اول نبود ولی برا کسی که اونا رو خونده و کلا قشنگ بود و یادآور شخصیت ها و داستان های این نویسنده
        

          داستان های جذابی رو پوشش میده که در کنار داستان های دختر موقرمزمون اتفاق افتادن:) 
از پیرزنی با راز هاش گرفته تا پسر بچه ی بی خبر از خانوادش... 
فضای داستان انقدر دلنشینه که مدام شمارو یاد گرین گیبلز میندازه و وسوسه میشید دوباره مجموعه رو بخونید!
        

          مجموعه داستانهایی از اهالی جزیره پرنس ادوارد که لابه لای ماجراهاشون اشاره هایی به آنی و گیلبرت هم میشه. در مقایسه با مجموعه داستان ماجراهای اونلی، جاده ای به گذشته رو خیلی بیشتر دوست داشتم. داستان ها طولانی تر بودن و فرصت همذات پنداری با شخصیت ها رو داشتم و میتونستم بیشتر از خوندنشون لذت ببرم.
هرچند کلا داستان کوتاه های مونتگمری رو کمتر از داستان های بلندش می پسندم. ولی همچنان مطالعه ی این کتاب بسیار لذت بخش بود
        

          برای کسی که کودکیش با کتاب های آن شرلی سپری شده، خوندن این کتاب یک جورایی ناراحت کننده بود.
تمام اون شخصیت ها، اون داستان ها و اون اتفاقات، در این کتاب زیر ردپای زمان رفته بودن و دیگه کسایی که عاشقانه زندگی شون رو دنبال می کردم رو ندیدم، درحالی که انتظار داشتم دوباره باهاشون رو به رو شم. برا همین بیشتر یک تجربه ی ناامید کننده از این جهت بود، نه از جهت داستان پردازی.
        

          کتاب عالی ای نبود. ولی به هرحال کتاب مونتگومری بود. 
کتاب داستان ۱۳ آدمه که در همسایگی آنی و خانواده‌اش زندگی میکنن و هرکدام ماجرای عجیب و منحصر به فردی دارن. 
خیلی عیبی نداشت ولی خب فرض کنین چندتا داستان تکه پاره از زندگی آدمهای بزرگ و کوچک جمع شده که در چند صفحه با آنها آشنا و بعد خداحافظی می‌کنید و به سراغ داستان بعدی می‌روید!
بخاطر چندتا از داستان‌هاش دوستش داشتم ولی بقیه‌اشون مثل متن‌های کوتاه ولی خوش‌فرم بودن.
        

          کتابی که اصلا از وجودش خبر نداشتم وقتی که مجموعه ۸ جلدی آنه شرلی بعد از حدود ۶ ماه تموم شد واقعا تاثیر قلم مونتگمری رو فهمیدم که شب ها قبل خواب چطور من رو به یه سرزمین دیگه می برد برای همین وقتی فهمیدم یک جلد دیگه هم از آنشرلی هست واقعا خوشحال شدم 
و همون اتفاق هم افتاد و دوباره شب ها با داستان های کوتاه مونتگمری خوابیدم 
هر داستان این کتاب مستقله و حداقل یک بار در هر داستان اسمی از خانواده ی بلایت و اینگلساید و سوزان آورده میشه و حس خوبیه که شخصیت ها رو میشناسی اما قرار نیست که هیچ داستان مخصوصی درباره آنه بشنویم
        

          خواندن این کتاب بعد از مجموعه‌ی آن‌شرلی صفای دیگه ای داره.
        

          خیلی قشنگ بود مخصوصا این‌که چندین داستان از اهالی داشت همیشه دوست داشتم ادامه‌ی زندگی آنه رو بدونم و این کتاب واقعا قشنگ بود. لیاقت گیلبرت بود که دکتر بشه. بچه هاشونم که خیلی باحال بودن. درکل خیلی جالب و قشنگ بود.
        

          جاده‌ای به گذشته: آنه شرلی و همسایه‌هایی که هرگز حوصله سر نمی‌برند!

خب، "آنه شرلی" رو که یادتونه؟ همون "کله‌قرمزِ پرشر و شور" که با "موهام مثل کلافِ آتشین" و "تصوراتِ تخیلی‌اش"، "قلبِ میلیون‌ها نفر" رو ربود. حالا فکر کنید این "ستاره‌ی بی‌بدیل"، بعد از کلی "ماجرا و شیطنت"، بالاخره سر و سامون گرفته و تو "روستایی دنج" با "گیلبرتِ عزیز"ش زندگی می‌کنه. فکر می‌کنید روستا، دیگه "ملال‌آور و کسالت‌باره"؟ هه! "کور خوندید!"، اونم تو "روستایی که آنه توش نفس می‌کشه"، "کسالت" فقط یه "کلمه‌ی بی‌معنی" تو دیکشنریه!

همسایه‌هایی با چاشنیِ ماجرا: از میلیونر تا متخصصِ کودکانِ قلابی!

"جاده‌ای به گذشته"، یه "کارناوالِ تمام‌عیار" از "۱۴ تا داستانِ ریز و درشت"ه که هر کدومش، "یه پیاز داغِ حسابی" داره. اینجا، "شایعات" از "نانِ شب واجب‌ترن" و "ماجراهای عجیب"، از "آبِ چشمه‌ی زلال‌تر" جریان دارن.

فکر کنید! یهو یه "میلیونرِ محترم" سر و کله‌اش پیدا میشه و "آرزوهای دوقلوهای بازیگوش" رو، "مثلِ چوبِ جادو" به حقیقت می‌رسونه! احتمالا اون میلیونر بنده خدا، فکر می‌کرده داره "خیریه" می‌کنه، غافل از اینکه گیرِ "دوتا وروجکِ حرفه‌ای" افتاده! یا داستانِ "زن و مردی" که "توقعاتشون از زندگی"، "مثلِ کالسکه و هلیکوپتر" با هم فرق داره. "این یکی عشقِ سکوت و آرامشه، اون یکی عاشقِ بزن و بکوبه!". خدا به خیر بگذرونه!

یه پسرِ بدشانس هم داریم که بعد از "مرگِ عمویش"، افتاده تو "دامنِ یکی از عمه‌ها یا عموهای باحالش". حالا فکر کنید "کدوم یکیشون" قراره "زندگیِ این بچه" رو "شاد یا خراب" کنه! یا اون "مردِ خودخوانده‌ی متخصصِ کودکان" که انقدر "ادعا" می‌کنه تا آخرش "مجبور میشه خودش سرپرستی یه طفل معصوم رو به عهده بگیره!" و احتمالا "اون طفل معصوم" قراره "جوری تربیتش کنه" که خودش بشه "متخصصِ متخصصانِ کودکان!"

و البته، "مغزِ متفکرِ فامیل" هم هست که سعی می‌کنه "برادرِ ساده‌دلش" رو از "چنگالِ یه زنِ خطرناکِ مرموز" نجات بده. فکر می‌کنید چی میشه؟ "وسطِ عملیاتِ نجات"، "خودش دلباخته‌ی همون زن میشه!" آخه قربونت برم برادر من! "جنگیدن با عشق"، مثل "جنگیدن با آسیاب باده!" آخرش "پشیمون و عاشق" میشی!

جاده‌ای از جنسِ خنده، اشک و شگفتی

"جاده‌ای به گذشته"، یه "بسته‌ی کاملِ شادی و غمه". از "اشک‌های شوق" تا "قهقهه‌های از ته دل"، همه چیز تو این کتاب هست. یه "جاده‌ی پر پیچ و خم" که هر "پیچش"، "یه شگفتی" داره و هر "خمش"، "یه لبخند" رو به لبتون میاره. اگه دنبالِ "لحظاتِ مفرح" و "زیباییِ بی‌ادعا" هستید، "بنشینید تو کالسکه" و "همراهِ آنه شرلی" به این "جاده‌ی دلنشین" بزنید! "قول میدم" هرگز "از مقصد پشیمون نمیشید!"