مدتها بود که مونتگومری نخونده بودم. یادم رفته بود که چقدر با مونتگومری میشه راحت از کتاب خوندن لذت برد. پر از حس زندگی. لا به لای کتابایی که خوندنشون سخت و زمان گیره واقعا خوندن همچین کتابی میچسبه. ممنونم ازت ای مونتگومری❤️
        

          کتاب عجیبی بود ‌. همیشه حین خوندن مجموعه کتابای آن شرلی این سوال به ذهنم میرسید ک آیا بقیه مردمی ک اونجا بودن هم میتونستن همچین داستان هایی داشته باشن؟ و این کتاب جوابمو داد که بله. 
کتابی بود متشکل از ۱۳ داستان از افرادی که به طریقی در همسایگی بلایت ها بودن . بعضی داستان ها واقعا جذاب بودن و بعضی غمگین . در کل لذت بردم🤍
        

          به قشنگی مجموعه آنی‌شرلی به خصوص جلدای اول نبود ولی برا کسی که اونا رو خونده و کلا قشنگ بود و یادآور شخصیت ها و داستان های این نویسنده
        

          داستان های جذابی رو پوشش میده که در کنار داستان های دختر موقرمزمون اتفاق افتادن:) 
از پیرزنی با راز هاش گرفته تا پسر بچه ی بی خبر از خانوادش... 
فضای داستان انقدر دلنشینه که مدام شمارو یاد گرین گیبلز میندازه و وسوسه میشید دوباره مجموعه رو بخونید!
        

          مجموعه داستانهایی از اهالی جزیره پرنس ادوارد که لابه لای ماجراهاشون اشاره هایی به آنی و گیلبرت هم میشه. در مقایسه با مجموعه داستان ماجراهای اونلی، جاده ای به گذشته رو خیلی بیشتر دوست داشتم. داستان ها طولانی تر بودن و فرصت همذات پنداری با شخصیت ها رو داشتم و میتونستم بیشتر از خوندنشون لذت ببرم.
هرچند کلا داستان کوتاه های مونتگمری رو کمتر از داستان های بلندش می پسندم. ولی همچنان مطالعه ی این کتاب بسیار لذت بخش بود