برای من خیلی سخت بود که به این کتاب امتیاز بودم. چون مونتگمری رو از ته دلم دوست دارم و تا ابد ممنونشم که شخصیت هایی مثل آنی و امیلی رو برامون خلق کرده. در توانایی نویسندگیش هم شکی ندارم. اما خب... این کتاب به دلم ننشست. یک جورایی آبکی بود. 

به نظرم خوندن این کتاب به تنهایی خیلی لطفی نداره، اما اگر کسی در حال مطالعه ی کتابهای قوی تر مونتگمری باشه و حال و هوای اونلی رو داشته باشه، میتونه از خوندن این کتاب هم لذت ببره.

این کتاب یک سری داستان کوتاه از زندگی آدمهای جزیره ی پرنس ادوارده. آنی شرلی شخصیت اصلی قصه نیست و یک جاهایی فقط به اسمش اشاره شده. هر داستان شخصیت های خاص خودش رو داره. شخصیت پردازی توی بعضی داستان ها قوی تره و من می تونستم باهاشون همذات پنذاری کنم اما در یک سری از داستان ها هم تا میومدم یکم حس بگیرم ماجرا تموم میشد!

روی هم رفته کتاب قوی نبود اما من به خاطر عشقم به مونتگمری خوندمش و خب پشیمون هم نیستم اما توی امتیاز دادن باید صادق می بودم