شاه لیر یا لیرشاه یکی دیگه از شاهکارهای شکسپیره.  قصه اینقد جذابیت داره و اینقد خوب شخصیت پردازی شده که اصلا میاز به تعریف نداره.  اگر این کتاب رو دوست داشتید میتونید اقتباس سینمایی این فیلم رو که کوروساوا ساخته رو هم ببینید. 
ترجمه م.آ. به آذین هم ترجمه بسیار خوبی یه.
در خوندنش تردید نکنید.
          

            واقعا واژه کم دارم برای بیان احساسم...
بعد از خوندن هملت، فکر نمی‌کردم هیچ‌وقت نمایشنامه‌ای بخونم که تا اون حد زیبا و تاثیرگذار باشه.
شاه‌لیر هم مثل هملت فوق‌العاده بود. همه ویژگی‌های یک تراژدی کامل رو داشت.
همین‌طور که به پایان‌ش نزدیک می‌شدم اشک‌های من هم جاری شد.
پ.ن: یه پیشنهاد! اگر خوندینش، بعدش مقاله زیبای
 The Theme of the Three Caskets
 از فروید رو هم بخونین. بخش عمده مقاله نگاهی هست به نمایشنامه شاه‌لیر. دقت نظر فروید، شگفت‌زده‌تون خواهد کرد.
          

            «این روزگار، دردش همین است که کورها را دیوانه ها رهبری می‌کنند.»

«وقتی که حالمان رو به بدتری دارد، تا زمانی که میتوانیم بگوییم:[این دیگر بدترینِ همه است]، هنوز بدترین حال نیست.»

شاه لیر را شکسپیر نوشته است. حدود چهار قرن قبل. اما کلماتش و روایتش از خیانت و خیانت پیشه ها کهنه نشده است. جملاتی از نمایشنامه باعث می‌شود نویسنده را صدای ازلی ابدی بشر در مذمت شر و پلیدی بدانیم.
لیر که پادشاه بریتانیا است قصد کناره‌گیری از سلطنت و تقسیم کشور بین سه دخترش را دارد. اما قبل از تقسیم کشور از دخترانش می‌خواهد که میزان علاقه‌شان به پدر را بگویند. دو دختر اول با جملاتی شاعرانه و پر طمطراق نظر محبت پدر را جلب می‌کنند. اما دختر آخر که عزیزترین آنها برای پدر است، شاه‌کلید داستان را می‌گوید:« بدبخت من، که نمی‌توانم قلبم را در دهانم جای دهم. شما را من، اعلیحضرتا، آن‌گونه دوست دارم که وظیفه حکم می‌کند؛ نه بیشتر، نه کمتر.»
          

            من مجموعه‌ی نمایشنامه‌های شکسپیر رو که علاءالدین پازارگادی ترجمه کرده، وقتی بچه بودم خریدم اما بعداً متوجه شدم ترجمه‌ی چندان خوبی نداره و یا اقلاً از بعضی نمایشنامه‌ها ترجمه‌های بهتری وجود داره... به همین دلیل سعی کردم نمایشنامه‌ها رو تا حد ممکن از بقیه ترجمه‌ها بخونم، مگر اینکه ترجمه‌ی دیگه‌ای از نمایشنامه‌ای پیدا نکرده باشم... این‌ها رو گفتم تا به این برسم که لیرشاه رو من با ترجمه‌ی جواد پیمان که انتشارات علمی فرهنگی زده خوندم و جاهاییش انقدر گیج‌کننده بود که مجبور می‌شدم با ترجمه‌ی پازارگادی تطبیق بدم و بالعکس... همین باعث سستی من شد و باعث شد به قدری خوانش این نمایشنامه طول بکشه که کم‌کم مزه‌ی نمایشنامه از بین رفت... به عقیده‌ی من نمایشنامه در بهترین حالت باید در یک نشست، و حداکثر دو نشست خونده بشه، همونطور که در یک نشست تماشا می‌شه اما لیرشاه نشد که اینطور بشه.
          

            یک تراژدی بزرگ که با قدرت شروع می‌شه و در غم‌انگیزترین حالت پایان پیدا می‌کنه.
یکی از نکاتی که من راجب آثار شکسپیر دوست دارم اینه که دلقک‌ها و به ظاهر نادان‌ها، عاقلانه‌ترین حرف‌ها و دیالوگ‌ها رو برای گفتن دارند.
شاه لیر شاید برای من بهترین اثر شکسپیر نبود ولی قطعاً خوندنش لطف خودش رو داشت.
          

            شاه لیر

دردناک و اسفناک ترین تراژدی که از شکسپیر بزرگ خوانده ام . داستانی هولناک در وصف قدرت ، خیانت و عشق . و تاثیری شخصیت ها بر یک دیگر و کشاندن خویش به ورطه استیصال و نابودی . 
ترجمه ی نویسنده شهیر محمود اعتمادسازده متخلص م.ا.به آذین ، که عجیب روح و جانم را تسخیر نثر خود نمود ، لذت این اثر شگرف را برایم دو چندان کرد .
          

            نسخه‌ای که از این کتاب در دست من بود، چاپ اول بوده و در سال ۱۳۷۹ منتشر شده. اینجوری نبوده که بدونم کدوم مترجما ترجمه کردنش و بهترینش رو انتخاب کنم، من اینو تو کتابخونۀ محل دیدم و چون مترجمش رو می‌شناختم گرفتمش.

از نظر ترجمه چون قدیمیه، خب معلومه که جمله‌بندی‌ها و نثرش به شسته‌رفتگی کتابای زمان حال نیست؛ هرچند نمیشه اینو یه بهونۀ موجه به نظر آورد و به نظرم می‌تونه ترجمه‌های بهتری هم وجود داشته باشه.

کتاب داستان شاه لیر، پادشاه انگلستان رو روایت می‌کنه که به پیری رسیده و می‌خواد اموالش رو بین سه دخترش تقسیم کنه و ماجراهای بعد از اون .... من چون خیلی اتفاقی یه روز یه بخشی از فیلمشو تو تلویزیون دیده بودم یه مقداری ازش برام اسپویل شده بود؛ آره خلاصه فیلمشم ساخته شده.

پایانش هم اینجوری بود که آدم به خودش می‌گفت کاش شکسپیر یه کم شلخته درو می‌کرد تا یه چیزی هم به خوشه‌چینا برسه. 

در کل بد نبود. کتاب کم حجیمه. شاید یه روزی اگه دست سرنوشت ترجمۀ بهتری ازش رو سر راهم قرار داد، دوباره بخونمش تا ببینم چقدر می‌تونسته بهتر باشه.