بودن یا نبودن،  مسئله این است.
آیا شریف‌تر آنست که ضربات و لطمات روزگار نا مساعد را متحمل شویم یا آنکه سلاح نبرد به دست گرفته،  با انبوه مشکلات به جنگ برخیزیم؟
بدون شک بهترین نمایشنامه تاریخ و یکی از شاهکارهای ادبیات نمایش جهان تا زمانی که تاریخ وجود داشته باشه ، هملته. 
این شاهزاده دانمارکی دودل ، این آدمی که سخت میشه شناختش. 
چقد یک آدم میتونه نابغه باشه که انسانی خلق کنه در این ابعاد . 
هملت رو باید خوند و باید خوند و باید خوند.
        

          یادمه اولین کتابی که از شکسپیر خوندم هملت با ترجمه به‌آذین بود و اصلا نتونستم ارتباط برقرار کنم با نثرش. بعدها به پیشنهاد یکی از دوستان با ترجمه مسعود فرزاد دوباره خوندمش و خیلی روون‌تر و قابل فهم‌‌تر بود برام. فقط میتونم بگم ۵ستاره براش خیلی کمه.
        

          نمایشنامۀ جالبی بود، یک تراژدی کلاسیک در معنای واقعی کلمه، با جملات درخشانی که به‌حق شایسته تکرارهای کنونی است. 

پ.ن: پیشنهاد می‌شود حتماً با تفسیرهای ارزشمندی مثل آنچیزی که یاسپرس درباب هملت نوشته است خوانده شود؛ به روشن‌سازی زوایای پنهان متن عمیقاً کمک می‌کند.
        

          هملت داستان یه شاهزاده دانمارکی نابغست که به دنبال انتقام گیری از قاتل پدرش ینی عموی خودش و پادشاه کنونی دانمارکه. انتهای غم انگیز این نمایشنامه مسلما هرکسی رو تا مدتها در شوک فرو خواهد برد و اون شخص رو از فکر به در نخواهد آورد.هملت ارزش بارها خوندن رو داره و توصیه میکنم افراد اهل مطالعه اون رو توی اولین آثاری بذاره کا قصد مطالعه کردنشون رو داره.
        

          جدا از اون مونولوگ معروفش، هملت بهت نشون می‌ده که بعضی از دردها فقط مال ما نیستن، جهانی‌ان. از فکرای زیادی که دست‌وپات رو می‌بندن بگیر، تا زخم‌هایی که دقیقاً از همون آدمای نزدیک زندگی‌ت می‌خوری.

        

          از دیدِ من، هملت، گرانیگاهِ سه خصلت آدمی است: خشم، اندوه و دیوانگی. در کنار این سه، بلاهتی عجیب در امرِ انتقام‌گیری و کین‌جویی روایت را به پایانی پیشبینی‌ناپذیر میرساند. در عینِ حال تناقض‌ها و کشمکش‌های درونیِ یک انسانِ غم‌زده‌ی خشمگینِ دیوانه که در مواضعی جنبه‌ای جهان‌شمول می‌یابد رازِ ماندگاری همه‌زمانیِ اثر است. و درنهایت ما با نوعی گیجی با عموم شخصیت‌های محوری‌ای که در داستان شناخته‌ایم وداع میکنیم با این پرسش‌ها که آیا هملت خواهان کین‌خواهی بوده است؟ آیا مرده‌گان سزاوار مرگ بوده‌اند؟ آیا این مرگ‌های اتفاقی، خواسته‌ی سرنوشتی محتوم بوده است یا پیامدهای یک قتلِ گناه‌آلود و فجیع؟! 

درنهایت فکر میکنم هملت به خاطر طرح داستانی‌اش مشهور نیست. (چراکه شکسپیر آثاری با طرح‌ داستانی‌ به مراتب پیچیده‌تر و پرداخته‌شده‌تری دارد). به‌نظرم، هملت دو چیز را خوب دارد: یک شخصیتِ پرداخته‌شده (خودِ هملت) و چند مواجهه‌ی روانی باشکوه و فکرشده با معانی و مفاهیم بنیادی زندگی. 
        

          خوب خدا رو شکر من بالاخره فهمیدم داستان هملت چیه و این دیالوگ بودن یا نبودن از کجا اومده. حالا دوست دارم کرونا نبود یه تئاتر هم برم. دلم سوخت براش.
        

          خواندن شاهکاری که قرن‌ها در قامت یک اثر بزرگ و بس عمیق ایستاده است توفیقی‌ست که نصیبم شد.
و چه نیاز ‌های انسان‌ها پست می‌نماید آن سان که برایش به جان یکدیگر می‌افتند و خون یکدیگر می‌ریزند؟ ستم چگونه سایه مرگ بر سر مردمان‌اش می‌اندازد. ای هملت، ای شاهزاده جوان ، از ایستادگی است سخن بگو!
_«بودن یا نبودن، مسئله ای است. آیا بزرگواری آدمی بیش در آن است که زخم فلاخن و تیر بخت ستم پیشه را تاب آورد، یا آن که در برابر دریایی فته و آشوب سلاح برگیرد و با ایستادگی خویش بدان همه پایان دهد؟ 
مردن، خفتن، نه بیش؛ و پنداری که ما با خواب  به درد‌های قلب و هزاران آسیب طبیعی که نصیب تن آدمی‌ست پایان می‌دهیم، چنین فرجامی سخت خواستنی‌ست.»


        

          هملت ترجمه اسماعیل فصیح . تا صفحه ۵۵خواندم. بسیار از خواندن کتاب لذت بردم. دلیلش را نمیدانم ولی انگار کشش داستان و شخصیت ها حسابی من را کشاند لای صفحات جادویی کتاب...  همان چیزی بود که تو نوجوانی دنبالش می گشتم... نصیحت انگار  قدمتی اندازه تاریخ داره... پولونیوس لائرتیس... هملت حرف های همشون رو واقعا دوست دارم و کتاب برام پر از صحنه های زنده  است. 
        

          بودن یا نبودن.
به نظر شما «بودن» ینی چی؟ 
و «نبودن» ینی چی؟

تا حالا به این نکته توجه کرده بودید که شکسپیر منظورش از  بودن و نبودن چیست؟ چون وقتی میگه "مسئله این است." پس باید در تمام کتاب بگردیم و دنبال این باشیم که این بودن و نبودن رو فهم کنیم. 

با مرگ، بودن تبدیل میشه به نبودن. حالا سوال اینه: این بودن و نبودن رو شما چه جوری می‌بینین؟ فرهنگ‌های مختلف چه جوری می‌بینن؟ ادیان چه جوری می‌بینن؟ علم چه جوری می‌بینه؟ فلسفه چه جوری می‌بینه؟ ... و شکسپیر چه جوری می‌بینه؟

تمام کتاب رو می‌خونیم تا بفهمیم این «بودن» و «نبودن» یعنی چی :))

دوس دارم در موردش اینجا بنویسم براتون ولی اونایی که نخوندن و میخوان بیان اینجا نظرات رو بخونن اگه این نوشته‌های مارو بخونن باعث میشه با یه ذهنیت از پیش اماده شده کتاب رو بخونن. و اصلا این پیش‌فرض‌های ذهنی که به وجود میاد رو دوس‌ ندارم. 
        

          این نمایشنامه فوق‌العاده رو در دوران هنرستان ۷ سال پیش خوانم .
میتونم بگم از این کتاب بود که خیلی علاقمند شدم به مطالعه کردن 

خیلی دوست دارم دوباره با دیدگاه جدیدم این کتاب رو بخونم 
و وقتی خوندم حتما دوباره یادداشتهایی مینویسم . 
        

          بودن... یا نبودن...
چه کسی جرأت دارد زندگی را برگزیند
وقتی زمین زیر پاهایش میلرزد
وقتی در پس هر انفجار
صدای شکستن رؤیاهاست؟
وقتی آسمان پوشیده از دود است،
و باد فقط بوی سوختگی می‌آورد
وقتی خنده‌ها گم شده‌اند
در هیاهوی آتش و ترس

و صلح؟
صدای قهقهه بی‌جای دیوانه‌ای‌ست
که میان شعله‌ها می‌رقصد،
بی‌اعتنا به خاکسترها و دردها

امید اما
شعله‌ای کوچک،
لرزان در دل تاریکی،
که هر بار دوباره جان می‌گیرد
اگر جرات کنیم،
اگر باور کنیم،
اگر زندگی را انتخاب کنیم.

بودن،
انتخاب دشواری‌ست،
رقصیدن با مرگ،
نگه داشتن عشق،
در دستانی خسته و خونین.

بودن یا نبودن؟
مسئله هنوز همان است،
اما زندگی را کسی انتخاب می‌کند
که حتی وقتی همه چیز ویران است،
جرأت کند بخندد،
جرأت کند بسازد،
جرأت کند بماند.
        

          شاید قبل از خوندن آثار معروف و برجسته جهان، گاردی طبیعی نسبت به این، به اصطلاح شاهکارها داشته باشیم. اما بعد از مطالعه و ارتباط گرفتن با این آثار، حسی خوب و لذت بخش از خوندن‌شون خواهیم داشت و اینکه اونقدرها هم که فکر میکردیم پیچیده و سنگین نبود!

 من فکر میکنم "هملت "از نظر طرح داستان و نمایش مشهور نشد(هر چند داستان هم زیبا بود اما شکسپیر داستانهای پیچیده تری نیز دارد) بلکه شخصیتِ خاص و متفاوتِ هملت، و دوم، شالوده‌ی اصلی داستان که بر مبنای مفاهیم زندگی و خصایص انسانی بود باعث جاودانگی و شهرت این اثر شد . کِش‌مَکش‌های درونی یک انسانِ غم زده و خشمگین، حرص و طمع آدمی برای رسیدن به قدرت و لذات دنیوی، و یا روح سرگردانی که می‌شد به آشفتگی و نا آرامی یک انسان تشبیه ‌اش کرد ... همه و همه با قلم توانای شکسپیر به این زیبایی به تصویر کشیده شده بود.
از جهات مختلف می‌شود از داستان، شخصیتها و جملات مفهومی آن گفت. از هملت بسیار گفته شده، اقتباس ساخته شده، تحلیل و نقد نوشته شده، اما میخواهم در این مطلب، برداشت خودم را از جمله ی معروف این نمایشنامه بگم.جمله ای که سالهاست میشنویم بدون آنکه معنای اصلی آن را بدانیم.

 جمله ی معروفِ شخصیتِ هملت" بودن یا نبودن، مسئله این است"

از زمانِ گفته شدنش دنبال مفهوم آن و ربطش به اتفاقات داستان بودم.بودن یعنی چی؟نبودن یعنی چی؟
هر کسی میتواند برداشت متفاوتی از این جمله داشته باشد. هملت در جایی این جمله را بیان میکند که تا حدی به پوچی و بی ارزشی زندگی خود و اطرافیانش رسیده است و از آنجا که خودکشی را گناه میداند بر سر دو راهی می‌ماند بین مرگ یا حیات، خودکشی یا نجات. 
درگیری ذهنی هملت این بود : آیا زندگی با تمام سختی هایی که دارد ارزش زیستن دارد؟ اگر زندگی پوچ و بی معناست نبودن بر بودن ترجیح ندارد؟" در این شرایط کدام بهتر است؟؟ و نکته ی مهم آیا اصلا ما حق انتخابی داریم ؟؟ مرگ ، نبودن به همراه خود  دارد، اگر مرگ خوابی سیاه بیش نبود چه؟! 


        

          پولونیوس: سرور من! چه می خوانید؟
هملت: کلمات، کلمات، کلمات


        

          عالی بود
ترجمه ی نشر دات هم بسیار جذاب و قابل فهم و اون بافت اصلیِ متن نویسنده حفظ شده و مترجم کلمه ای به متن اضافه نکرده که به شدت موردِ توجه و علاقه ی من بوده
داستانی در مورد خیانت،دیوانگی،عشق،عقل،محبت،منطق،خطا،انتقام،خشم،مادر،دوست،شاه،دانمارک،کشتی،دریا،افیلیا،عاقبتِ ....(اسپویل نمیکنم)
خیلی دوستش داشتم 
به عنوان اولین داستانی که از آقای شکسپیر خوندم واقعا فوق العاده بود
اولش چون حفظ کردن اسما و جایگاه هر فرد سخت بود چند صفحه ای وقت برد بعد دیگه دستمو گرفتن و حس کردم دارم‌نمایشنامه رو جلوم میبینم
درود هملتِ عزیز
        

          کتابِ دوست داشتنی ای بود،خودم به شخصه دوسش داشتم، داستان الکی کش پیدا نمیکرد و جالب بود ، ترجمه عالی بود و مترجم نهایت تلاش خودش رو کرد که جملات ۴۰۰ سال پیش رو به طوری که هم از ارزش متن کم نشه و هم ما بفهمیم ارائه بده ، درکل اگر کتابی با حس و حال سلطنتی و انتقام و ادبی دوست دارید پیشنهادش میکنم. 
        

          از شکسپیر واقعا کمتر از اینم نمیشه انتظار داشت   و خب هملت یه جورایی نسخه خیلی قدیمی تر  شیر شاه خودمونه
        

          برای خوندن این نمایشنامه باید قدرت تخیلتون خیلی خیلی بالا باشه که بتونید هر صحنشو تجسم کنید و مثل یک فیلم باشه براتون نه یک کتاب صرفا جهت خوندن