فهیمه همیشه خودش بود و هیچ‌وقت دست از جنگیدن نمی‌کشید. این دو ویژگی چیزیه که فهیمه رو برای من ممتاز می‌کنه. زنی که قبل از انقلابش با بعد از انقلابش یکیه. زنی که هم مادره هم تاثیرگذار. اما اول از همه چیزی که توی این کتاب باهاش آشنا می‌شی مادر بودنشه، و بعد می‌بینی این زن علاوه‌بر مادر بودن چه کارهایی می‌کنه.
فهیمه یک زنه، مشغول شکستن سقف‌های شیشه‌ایی بالای سرش و نشون دادن خودش به عنوان یک "انسان" در اجتماع.
فهیمه مثل جامعه نیست، یه خط می‌گیره و بعد راه خودش رو پیدا می‌کنه و شروع می‌کنه با بولدوزر راه باز کردن.
فهیمه فهیمه است، زور سرش نمی‌شه و با وجود همه اتفاقای زندگیش مستقله.
فهیمه یه الگوعه برای من، نه به جهت اتفاقاتی که براش افتاد؛ بلکه به جهت نحوه واکنش نشون دادن فهیمه به اون اتفاقات.
فهیمه شاید یه زن خارق‌العاده  به نظر بیاد، ولی فهیمه یکی از زن‌های این سرزمینه که جنگیدن و می‌جنگن و خواهند جنگید. آدم‌هایی که تو از بیرون فکر می‌کنی چه زندگی خارق‌العاده‌ایی، ولی در اصل اون فرد فقط جنگیده و تلاش کرده و بعضا در حین این جنگیدن فریاد زده "به من به عنوان یک زنِ ضعیف نگاه نکنید، من یک زنم، یک مادرم، یک توانایی‌هایی دارم و از این توانایی‌ها بیشترین استفاده رو می‌کنم"



جدای از شخصیت فهیمه، خود قلم نویسنده و داستان روون و یکپارچه‌ایی که نوشته قابل تحسینه، کتاب واقعا تاثیرگذاره و اگر دنبال یک قهرمان زن برای نوجوون‌هاتون می‌گردین براش قصه فهیمه رو تعریف کنین نه مریم میرزاخانی رو...
من‌ به انتخاب‌های مریم توهین نمی‌کنم ولی آدمی که وطنش رو کنار می‌ذاره رو الگوی مناسبی برای نوجوون‌ها نمی‌دونم. به‌اندازه کافی همه جا دارن به راحتی حرف از رفتن می‌زنن، شما حداقل به بچه‌تون نشون بدین می‌شه رفت و دل نبست، می‌شه رفت و به قدری اهمیت نداد که حتی کلمه‌ایی از زبونشون رو یاد نگرفت.

فهیمه از مریم میرزاخانی خیلی الگوی قوی‌تریه، یکی از هزاران زنِ قوی این سرزمین که از دیدگاه فمینیسم "ارزشمند" محسوب نمی‌شن چون شاخ غولی که تو ذهن اون‌هاست رو نشکسته.

و بخونید این کتاب رو 
پشیمون نمی‌شید...
          

            کتاب یک زندگی واقعی ست و این بنظرم بهترین تعریف از این کتاب است.
مثل زندگی واقعی از کودکی تا مرگ، با خوشی و ناخوشی، سختی و آسانی هایش
شروع کتاب  آنقدر خاص است که هنوز بعد از چندسال که از خواندنش گذشته ، یادم نرفته است.
کتاب قطوری بود اما بازهم دوست دارم دست بگیرم و زمان را حین خواندش متوجه نشوم و البته حظ قلم نفیسه ثبات را قبل تر در نیمه پنهان ماه کتاب شهید ناصر کاظمی برده بودم و نکته جالب دقیقا آنجاست که آن کتاب هم متمایز بود و بعد از شهادت هم در کنار همسر شهید زندگی را تجربه کردیم و زندگی در جریان بود.
          

            «فهیمه محبی» اصالتاً اهل انجدان از توابع استان مرکزی است. پدرش وکیل و همسرش خلبان هوانیروز ارتش بود که در زمان رژیم شاهنشاهی در حادثه‌ای مشکوک، بالگرد حامل آن‌ها سقوط کرد و کشته شد. فهیمه محبی چند سال پس از این اتفاق به لندن رفته و در آنجا به فعالیت‌های ضد رژیم شاهنشاهی مشغول شد و پس از پیروزی انقلاب به ایران بازگشت. هنگام وقوع جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، سعید پسر کوچک او رهسپار جبهه شد و در عملیات آزادسازی خرمشهر به فیض شهادت نائل آمد. او پس از شهادت پسرش نیز عازم مناطق عملیاتی شد و به کمک‌رسانی پشت جبهه مشغول می‌شود. فهیمه در سال 88 بر اثر ابتلا به بیماری سرطان جان به جان‌آفرین تسلیم می‌کند. کتاب «فهیمه» روایتگر اتفاقاتی است‌ که در زمان شاهنشاهی و جنگ بین ایران و عراق برای فهیمه افتاده است. این کتاب، آموزه‌های بسیاری را برای جوانان و نوجوانان بیان می‌کند و می‌تواند الگو و انگیزه‌ای برای زندگی دختران سرزمینمان باشد. اگرچه در زمان جنگ، دختران تفنگ به دست نداشتند اما با کمک‌هایشان از راه دور‌، پرستار‌ی از مجروحان، چشم‌انتظاری همسران و فرزندان و دعاهای مادرانی که برای پیروزی کشورشان و شکست دشمن داشتند،‌ دست‌کمی از جنگیدن مقابل توپ و تانک دشمن نداشته است.
          

            کتاب به صورت رمان نوشته شده !
در نوع خودش اشنایی با یک خانواده شهید هستش ولی خانواده ای کاملا متفاوت با افکار عمومی جامعه.
یک خانواده که رابطه خاصی با خدا دارن و خدا هم خیلی هواشونو داشته