لندن قرن نوزدهمی با سیستم جادویی که با وجود ساده بودن ، توانسته با ایده های جذاب ، جایی خاص بین فانتزیهای کلاسیک طور کتابخونه‌ام پیدا کند...
جایی که میتوان به عنوان جادوگر ، با چهار ماده ی فلز ، شیشه ، کاغذ و لاستیک پیوند برقرار کرد و تا آخر ، عمر خود را وقف استفاده از آن کرد.
شاید اسم این مجموعه رو نشنیده باشید ، که نصفش به خاطر ناشناخته بودن نشرشه ، ولی باور کنین ارزش خوندن داره..‌.
بگذارید اول معرفیش کنم و بعد ، برای اولین بار ، نکات خوب و بدش رو بگم :
وارد مدرسه ی جادوگری پرف که میشید ، دست چپ دفتر مدیره ، میرید ثبت نام میکنید و سه الی چهار سال به عنوان کارآموز اولیه مباحث تئوری رو درمورد انواع شاخه های تخصصی جادو یاد میگیرید. بعد از اتمام مدرسه ، شما به کارآموزی زیر نظر یه جادوگر اهل فن ارتقا پیدا میکنید. اما اما اما....
آیا این جادو ، همونی میشه که رویاش رو داشتین ؟
سیونی تویل ، با اینکه برای فلزکار شدن درخواست داده بود ، منتها به کارآموزی جادوی کاغذ منصوب شد. جادویی بدرد نخور و قدیمی ، و تقریبا فراموش شده. درست نقطه عکس فلز ، که جادویی پرکاربرد در همه ی عرصه هاست. و یا حتی لاستیک ، که صنعتی نو ظهوره.
طی جلد اول ، سیونی با وجود ناامید بودن سعی میکنه زیر نظر معلمش ، جادوگر تاه زن ، امری ثین ، با کاغذ ارتباط بگیره ، تا اینکه مجبور میشه برای نجات جون اِمِری ، تنها ، و فقط با یاری کاغذ ، به ماجراجویی طویل بره و به رمز و راز جادوگری دست پیدا کنه که به عنوان سلاخ شناخته میشه...
چون اون با خون پیوند برقرار کرده.
طی جلد دوم ، ماجرا جوری پیش رفت که سختی های جلد اول دربرابرش بچه بازی بود ! تعقیب و گریز ها ، تهدید ها و صدالبته ، عشق بی قید و شرط سیونی ، تو این جلد پررنگ تر نشون داده شد. غمی که داخل این جلد بود ، انکار ناپذیره... حتی برای کسی که خیلی وقته تمومش کرده...
( داستانش یه جورایی مربوطه به اخرای جلد یک ، پس اسپویل نمیکنم که مزه اش نپره :))

میریم سر نقاط منفی :
◇ عدم وجود ویراستار.... تو جلد دوم کمتر اذیت کرد ، ولی جلد اول... امان امان ! واقعا تاثیر ویراستار تو لذت بردن از کتاب حتی از مترجم هم بیشتره ! 
به غیر این نکته منفی نداره

نقاط مثبت :
◇ شخصیت ها ی عمیق ، سیر داستانی قابل قبول ، منطقی بودن جادوها... دیگه چی میخواید ؟

پیشنهادش میکنم ؟ واقعا بستگی به صبر و حوصلتون داره !