قلم مرحوم نادر ابراهیمی فوق العاده‌س؛ موقع خوندن داستان ها، نوع چینش و انتخاب کلمه ها حس موج سواری بهت میده؛ همونقدر روان، همونقدر پر افت و خیز.
        

          *- ابن مشغله، نادر ابراهیمی(۱۳۸۷- ۱۳۱۵)، چاپ نهم ۱۳۸۸، چاپ اول ۱۳۵۲، مربوط زندگی خودش و کارها و شغلهای زیادی که عوض می‌کرد تا زندگی کند. خانمش معلم با حقوق ثابت ۴۰۰ تومان در ماه. آدمی کاری ولی گریز پا،  از بچگی زمانی که آب حوض خانه خالی می‌کرد به ۳ تومان و آنهم گرفتن پول در آخر ماه که باباش حقوق می‌گرفت و به خواهرها و برادرها ماهانه می‌داد ولی به نادر حق آب‌حوض خالی کنی می‌داد و ناراحت می‌شد. بعدها کار در چاپخانه، خط نویسی، کتابفروشی، و اینکه مادرش طلاق گرفته بود و ناپدری داشت و پدرش زن گرفته و زن‌بابا داشت. ناپدری هوایش را داشت و پدرش نه!.... زن پدرش هم او را دوست داشت. آگهی استخدام روزنامه می‌خواند و شغل عوض می‌کرد. ازدواج می‌کند و از کسی کادو ازدواج نمی‌گیرد و بعدا پشیمان می‌شود از نگرفتن. دانشکده حقوق را ول کرد و رشته ادبیات انگلیسی می‌خواند و کارهای موقت و سربازی که معاف می‌شود و وارد کار روزنامه می‌شود، روزنامه آیندگان که همه بد آن را می‌گفتند و از آنجا به موسسه ایرانی و امریکایی و باز خروج و رفتن به تلویزیون و باز خودش دکان ایران پژه باز می‌کند با دوستانش برای ساخت فیلم و نوشتن متون در باره ایران و باز ورشکستگی و آخر با زنش و خواهرهایش به کودکان می‌رسد و کتاب کودکان تولید می‌کند و با این حساب جمع نوشته‌هایش به ۲۰ کتاب می‌رسد و حال اسمی دارد بین اسم‌ها و اینکه دیگر بیکار نیست و دنبال کار نمی‌گردد. زندگی سخت ولی کار به میل دل خودش. 
خواندت این کتاب را شب ۲۳ رمضان ۱۴۰۰ ساعت ۱۲/۱۵ تمام کردم، ۱۴۰۰/۲/۱۶
        

          اگر هنوز برای یافتن توانایی های درونی خود و راهی برای پولدار شدن، دست به دامان کتابهای موفقیت و روانشناسی هستید،  پیشنهاد می شود این کتاب را مطالعه کنید.
"نادر ابراهیمی" در این کتاب، با بیانی روان اما نه چندان ساده، به شرح راهِ خود پیش از دوران شناخته شدنش می پردازد و با بیان صادقانه ی خویش، از مسیر مهیج و جذاب اما نه چندان هموارش می گوید. راهی که گاه به تنهایی و گاه با کمک دیگران، گاه آرام و گاه با شتاب، اما پیوسته و استوار، اگرچه گاهی خسته، پیموده است و در این راه، از همسری مهربان و دوستانی گرم مدد جسته. 
"ابن مشغله" را درس عزت نفس، وطن خواهی، امید و پشتکار بخوانید.
        

          این کتاب سرگذشت نویسنده از زمانی ست که در جستجوی کسب درآمد بوده ... چالش هایی که در این راه تحمل کرده ، ظلم ها ، بی توجهی ها و فضای مسموم برخی کسب و کارها و واکنش های نویسنده بسیار برای من درس آموز بود .
یک جمله از ابن مشغله: کار باید در انتظار انسان باشد نه انسان در انتظار کار 🙂
        

          زندگینامه نادر ابراهیمی به قلم خودش و در مورد انواع و اقسام شغل هایی که در دوران نوجوانی و جوانی انجام داده. کتاب جالب و جذابی است
        

          نثر جادویی نادر ابراهیمی این‌بار در خدمت یک بیوگرافی مختصر و مفید از زندگی شغلی استاد قرار گرفته. تاریخ اتمام کتاب را که ۱۱ سال قبل از تولد من بوده وقتی دیدم جا خوردم؛ چرا که مشکلات فراروی تلاش برای اخلاقی کار کردن و از مسیر درست پیش بردن کارها انگار همین امروز را توصیف می‌کند. اما بدون تعارف، جملات آخر کتاب با این مضمون که «امید به آینده‌ی روشن این مرز و بوم» ودیعه‌ای است که گذشتگان به ما سپرده‌اند تا به آیندگان تحویل‌ش دهیم و توصیف استاد از این‌که آدم با کله‌شقی‌های‌ش تعریف می‌شود، برای‌م بسیار دل‌نشین و انرژی‌بخش بود. روح بزرگ‌ش شاد.
        

          «ابن مشغله»
گفتیم کمی “نادر” بخوانیم تا تلطیف شویم. در این گرمای کوران اختلاف ها و انفصال ها هیچ چیز جز اکسیر روحانی واژگان آراممان نمی کند. به واژه باید ایمان داشت همان گونه که امیدوارانه خلق اش می کنند و توشه ای از حس پدرانه (و شاید مادرانه) را بدرقه اش می کنند به امید آنکه به جان دوست اوقع باشد.(بنشیند) و من در تک تک واژگان نادر این شوق و شور پدرانه را می یابم و با احترام به زندگی او در پس صفحات این کتاب درود می فرستم.
واژه های روشنفکر، انقلابی و متعهد سال ها است که در چنگال مصادیق کوچک اسیر شده و برازنده شخصیتی “نادر” چون او نیست. بلی گاه واژه ها نیز اسیر می شوند و قهرمانی می باید تا رهایی و جریان زندگی را برای معانی شان به ارمغان بیاورد. و نادر از این دست احیا کنندگان است.
برای همچو منی که با نادر با اثر«بار دیگر شهری که دوست می داشتم» آشنا شدم و تحمل آن حجم از لطافت و بازگشت به خود درون دشوار بود، تماشای یک مستند نقطه بازگشتی شد به آثار او. 
پ: دلم نمی‌خواست خیلی راجع به این اثر بنویسم، کم و بیش حرف ها زده شده در این مورد، بی قراری کلان تری دارم.
        

          نکات و حرفهای جالبی لابه لای نوشته بود ولی به عنوان یه داستان جنبه داستانی اش کم بود. ارزشش برام بیشتر برای بعضی جملات و عبارات با معنی و خاصش بود. نقل قول های زیادی ازش هست که مستقل از متن با معنی و خوبند.
        

          با نادر ابراهیمی دویدم و تلاش کردم و شغل های متعددی را عوض کردم
قلم نادر ابراهیمی تنها قلم ساده ایه که میپسندم
        

          گاهی دلم سوخت و البته گاهی درک میکردم که اخراج و بیکاری چه دردی داره 
متن روان و آرام نادر ابراهیمی خیلی لذت بخش بود
به خودم قول دادم بازم سراغ کتابهاش برم
لذت کتاب خوانی رو چند برابر می‌کنه
کمتر میشه که برگردی از سر پاراگراف بخونی بس که متوجه می‌شوی چی میگه
خلاصه عالی بود

        

          اولين بار با كتاب ((سه ديدار )) به لطف دوستان كتاب خوان با قلم نادر ابراهيمى آشنا شدم ، اين كتاب و بهتر بگويم اين قلم مرا مجذوب خود كرد ، سپس ((يك عاشقانه ى آرام را خواندم ))، آثار اين نويسنده ى بزرگ سرشار از تعبيرات زيبايى ست كه دائما دلت ميخواهد هايلات به دست پيش بروى . 
و اما ابن مشغله : به نظرم واقعا جرئت ميخواهد كه در كارى مشغول باشى كه دوسش داشته باشى كه اگر نداشتى و اگر حس كردى كار برايت مثمر نيست آن را رها كنى . و نادر ابراهيمى اين دل و جرئت را داشته است و بى شك تاوان بسيارى هم برايش رقم زده ؛ اما وقتيكه دلت قرص حق باشد و همراهت ( همسر) يك همراه خوب ، تحمل نا ملايمات و اين تاوان ها برايت كمى آسان تر ميشود ...
كتاب را بخوانيد و از مشاغل مختلفى كه نويسنده تجربه كرده ، از همراهى همسر صبورش و از تجربه هایش بشنويد.
بى شك در عصر حاضر اينچنين زندگى كردن دشوارتر به نظر ميرسد ...
        

          سرگذشت نامه ی عجیبی بود... خیلی عجیب! 
قدیم تر از خوندن این کتاب عکس ابراهیمی رو که میدیدم یا کتاباشو که می خوندم یه تصور خیلی اساطیری ازش داشتم. باور کنید فک نمی کردم ابراهیمی انقد واقعی بوده، انقدر در پیِ کار... انقد انسانی...
الان واقعا برام سوال شده چجوری آدمی با همچین سرگذشتی میتونه "بار دیگر شهری که دوست میداشتم " رو بنویسه ... یاد گرفتم اگه از سر انگشتات وازه میریزه، اگه تو دلت قصه هایی وجود دارن که منتظر گفته شدن هستن، هیچ بهانه ای و هیچ زندگیِ شلوغ و پر مشغله ای نمی تونه جلوتو بگیره
نادر ابراهیمی اگه باشی تو همین مدل زندگی، بی شمار کتاب مینویسی که از توشون، مردی در تبعید ابدی و آتش بدون دود و ... درمیاد... چی ارزشمند تر از این؟

دوستش داشتم و چیزهایی ازش آموختم که هیچ جای دیگه راجع بهشون نخونده بودم
        

          ابن مشغله خاطرات نادر ابراهیمی است در مورد پیدا کردن شغل و اتفاقات آن. و این شغل از همون بچگی با سوال «میخوای چیکاره بشی؟» دغدغه‌ی ما میشه و تا معلوم نیست کی ادامه داره. نکاتی که به طنز راجع به شغل ها و اینکه چی به کجاست میگه صمیمی و جالبه. یه سری جملات جالبی داره کتاب که من برای خودم هایلایت کردم ولی حوصله ندارم بنویسم، خودتون برید بخونید مثلا اونجایی که در مورد «زن خوب» میگه من با اینکه تجربه نکردم ولی دیدم دست مردم نون گندم. در نهایت اگر به هر دلیلی با اینکه کتاب حجیمی نیست، حوصله‌ی خودندن کلش رو ندارید، توصیه میکنم نسخه‌ی تخلیص شده‌ی نمایش رادیویی با صدای بهروز رضوی رو گوش کنید که خالی از لطف نیست.ه
        

          نادر ابراهیمی با نثر زیبایی که داره، داستان شغل پیدا کردن ها و دردسر‌هاش رو توی این کتاب جا داده. از نوجوانی الی ما‌شاءالله. شدیدا پیشنهاد می کنم بخونید و اگر به نویسندگی علاقه دارید، تمام کارهای آقای ابراهیمی رو بهتون پیشنهاد می کنم چون واقعا تأثیر چشم‌گیری در نوشته هاتون خواهد داشت.
        

          اگه پروسه گشتن دنبال کار مورد علاقه‌تو داشتی، قطعا خوندن این کتاب این حسو بهت میده که نویسنده همین لحظه و تو همون دوران و از زبون تو داره مینویسه.
        

          موقع شروع کردنش نمیتونم بگم که چه قدر با اکراه شروعش کردم
و الان که تموم شد هم نمیتونم بگم که چه قدر دوستش دارم و چه قدر ناراحتم که ۱۱۲ صفحه بیشتر نبود.

خاطرات و لحظاتِ  مرد جوانی  که  همواره  عاشق ایران بود و هر چه قدر جلوی فعالیت هاش رو گرفتن ، اون بیشتر  دلش میخواست که راجع به ایران محتوا بسازه... 

و حتی الان هم باورم نمیشه که من دقایق زیادی رو با این کتاب خندیدم😂

برم که ابومشاغل رو با  قدرت شروع کنم چون میدونم شگفتی در انتظارمه...
        

          دومین کتابیست که از نادر ابراهیمی خواندم
ارتباط برقرار نکردم نمیدونم مشکل از کلامه 
یا از گذر زمان که همه چیز شعاری به نظر میرسه
و توصیه خواننده به خواندن کتاب های دیگه به خاطر تعدد انجام اینکار کمی تو ذوق میزد 
        

          نادر ابراهیمی درست مثل یه دوست کنار آدم میشینه و تجربه اش از شغل هایی که پشت سر گذاشته رو به شیرینی تعریف می‌کنه.
        

          نادر ابراهیمی از آن شخصیت‌های کاریزماتیکی است که در عکس خود یک آدم به شدت جدی و فرهیخته را نشان می دهد اما وقتی او را به واسطه‌ی کتاب‌هایش بیشتر می‌شناسی و به او نزدیک‌تر می‌شوی و به عبارتی ضمیر درونی او را می‌خوانی می‌بینی او هم مثل دیگر آدم‌ها در دوران عمر خودش گاه خطا کرده، گاه به بن‌بست رسیده، برخلاف دیگر مردهای این کره خاکی احساساتش را با گریه نشان داده و گاه چنان مشکلات بر جسم و قلب او سنگینی کرده که از روی شرمساری حتی روی رفتن به خانه را نداشته تا به بستگان خود بگوید اینبار هم نه! این‌بار هم نشد! این شغل هم نه!
بسیاری از ما آدم‌ها در دوران زندگی خود بلاخره گذرمان به آگهی های استخدام خورده و مجبور شدیم آن منی که سرشار از فیس و افاده است رو کنار گذاشته و متواضعانه از کسی بخواهیم برای ما کاری جور کند یا بخواهیم که این کار را به ما بدهد. این کتاب می‌تواند برای تک‌تک ما یادآور آن روزها را زنده کند یا حتی راهی باشد برای اینکه دل و جرئت پیدا کنیم و به دنبال کار بگردیم.
خواندن آثار نادر ابراهیمی تو را تشنه و تشنه و تشنه‌تر میکند مثل زمانی که بخواهی از آب شور دریا بنوشی و میبینی که نه‌تنها عطش تو کم نشد که بیشترم شد.
        

          تا امروز کتابی از نادر ابراهیمی نبوده که هنگام خواندنش غرق لذت نبوده باشم. نوشته هایش انقدر صادقانه و ساده بنظر می رسد که نمی‌توانی با آن‌ها زندگی نکنی
تلاش یک انسان برای شریف بودن، سر خوردن‌های گاه گاه و دوباره برگشتن به مسیر 
تجربه و تجربه و تجربه...
واقعا انگار شیره تک تک لحظات عمرش را کشیده است...