این بار به جای اینکه من کتاب را انتخاب کنم،کتاب بود که مرا انتخاب کرد!
این کتاب روایت زندگی غواصی شهید است۱۸ ساله و  از اهالی تبریز...راستی بعضی زندگی‌ها چقدر طولِ کم ولی  وسعت زیادی دارند...

این کتاب ،روایتی از شهدایی که بی صدا در اروند جان دادند...
روایتی از خورشید‌هایی که تا دنیا دنیاست غرق نمی‌شوند...
خوش به سعادتشان!
        

          یا لطیف
داستان‌پردازی کتاب و داشتن خط داستانی و روایی‌ش خوب بود و نویسنده با همان چند خاطره‌ای که از شهید داشته و به نظر محدود هم بوده است  خوب خط داستانی اش را درآورده بود. 
تصویرسازی‌ها و استعارات و تشبیهات نویسنده نیز در این اثر نمود خوبی داشت.
اما جاهایی حس نیت‌خوانی‌های زیاد از شخصیت شهید و سایر شخصیت‌ها بود که اطمینان به خواندن یک داستان مستند  را کم می‌کرد.

از نظر محتوا جزو کتاب‌هایی بود که آدم در آن حس کم آوردن می‌کرد. دنیای متفاوتی که انگار از زندگی امروز ما دور شده است.
که این حدیث حضرت امیر علیه‌السلام فقط می‌تواند خلق چنین  زمانه‌ای و  ظهور چنین آدم‌هایی را توضیح دهد:

إنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أبوابِ الجَنَّةِ فَتَحَهُ اللَّهُ لِخاصَّةِ أوليائِهِ.

جهاد دري از درهاي بهشت است كه خداوند آن را بر روي اولياي خاص خود گشوده است.
نهج البلاغه، خطبه ۲۷
        

          و چقدر که من و امثال من نوعی مدیونِ  خونِ نوجوانان و جوانان غیور این مملکت هستیم.
        

          شکوه کتاب، 
نحوه‌ی خاص شهادت این جوانِ نام نا‌آشنای (!) ۱۸ ساله بود. 
که به گمانم به تنهایی سربلندی و شکوه نسل جوانان خمینی را نشان می‌دهد.

بن‌مایه‌ی کتاب، 
مثل کتاب‌های لاغر دفاع مقدس، که خاطرات شهدای غیر معروف را در صفحاتی چند می‌نویسند، بود.

نوع نگارش کتاب، 
اما داستانی و متصل، گاهی با طنازی نویسنده و متفاوت از کتاب های لاغر مذکور (!)

پیوستگی‌ متن کتاب، 
شاید برای من اینطور بود، گاهی از دستم خارج می‌شد، عقب و جلو بودن روایت‌ها.

و باز هم شکوه کتاب، 
شهادت خورشیدی‌است که هرگز غرق نشد.