نویسنده در این کتاب به بررسی و تحلیل تحولات ایران در دورة پهلوی اول و دوم و چگونگی و علل تغییر شکل و عملکرد حکومت در دوره های یاد شده، می پردازد. بدین ترتیب با توجه به آنکه ایران در دورة یاد شده بنابر دلایل مختلف داخلی؛ چون اقدامات نوگرانه و دلایل خارجی همچون: ظهور نظام دوقطبی در عرصة بین الملل تغییرات اساسی را به خود دیده است، نویسنده تغییرات را در سال های میانی «تا (1285 تت 1304هـ.ش) با عنوان دوران فترت»؛ «1304 تا 1320هـ.ش) با عنوان دوران مطلقه»؛ «اشغال ایران در سال 1320 هـ.ش تا کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ هـ.ش) با عنوان دوران شبه دموکراسی»؛ «۱۳۳۲ تا ۱۳۴۲ هـ.ش) با عنوان دورة اقتدارگرای بوروکراتیک» و سرانجام «۱۳۴۲ تا ۱۳۵۷هـ.ش) با عنوان دوران استبداد نفتی یارانتیریسم» مورد مطالعه قرار می دهد.