تالستوی در نمایشنامه مرده متحرک که آن را در آخرین سالهای زندگی خود نوشت موقعیتی را به تصویر می کشد که در آن خود قانون و دادگاه موجب نقض عدالت می شود و به این شکل، تعارض کهن میان عدالت طبیعی و انسانی و عدالت حقوقی و قراردادی را روی صحنه تئاتر به نمایش درمی آورد. شاید به همین علت بود که مطبوعات مرتجع در این اثر، نشانه هایی از «براندازی بنیادها» و «تمسخر قوانین اعلی حضرت» می دیدند.