داستان بلند «رؤیای بی قرار»، اثری اجتماعی از «فاطمه مسعودی» است که با پیرنگی خانوادگی تألیف شده است. این داستان از ماجرای ناباروری یک زوج جوان آغاز می شود و با تلاش آن ها برای استفاده از روش ها و تکنیک های تازه برای فرزند آوری ادامه می یابد؛ تمام این روش ها به شکست می انجامد و درنهایت آن ها را به سمت پذیرش واقعیت ناممکن بودن فرزنددار شدن سوق می دهد ... . قالب این داستان رئالیسم است که در پاره ای مواقع به یک روایت «سانتی مال» تبدیل می شود.